Αν κλείσεις τα μάτια και περάσει απ’το μυαλό σου η ιδέα του θανάτου,
αυτομάτως τ’ ανοίγεις έντρομος.
Ούτε να το σκεφτεί δεν μπορεί κανείς..
Για ποιο ακριβώς λόγο φοβάται ο άνθρωπος το θάνατο;
Ίσως το “εγώ” που χτίζεται εν ζωή,
μας πλάνεψε τόσο πολύ,
που στο τέλος
μας έπεισε ότι είμαστε πιο σημαντικοί από οτιδήποτε αποκόβοντάς μας έτσι εντελώς απ’ την αληθινή ύπαρξη.
Advertisment
Η ζωή λένε είναι αρμονία..
Και ο θάνατος το χάος..
Γιατί;
Πού το ξέρεις;
Ειδικά όταν δεν έχεις τίποτα βιώσει αρμονικό εν ζωή,
ενώ στο θάνατο υπάρχει μια αρμονική συνέπεια…
Δεν ξέρεις να ζεις,
δεν ξέρω να ζω,
Και αυτό μας κάνει να υποτιμάμε και τα δύο..
Δεν θυμάσαι που ήσουν πριν,
δεν ξέρω που θα πάω μετά..
Μόνο το παρόν βοηθάει αδερφέ..
Το καθήκον μας στο παρόν..
Το καθήκον σου καθώς πεθαίνεις συνεχώς,
καθώς πεθαίνουν οι στιγμές σου,
τα θέλω σου, τα προβλήματά σου, τα πάντα που σε αποτελούν, δίνοντας όμως αυτομάτως τη σκυτάλη στη νέα σου ενέργεια..
Advertisment
Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν πιστεύουμε στην αναγέννηση..
Δεν πιστεύουμε σ’αυτό που μας συμβαίνει και έχουμε απόλυτο δίκιο διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο παράλογο απ’ την ύπαρξη.
Το θαύμα όμως συμβαίνει..
Και συμβαίνει τώρα..
Νίτσα Μαμουζέλου
