Είναι η εποχή που οι πλαγιές του Βουραϊκού γεμίζουν με κόσμο. Ανθρωποι από κάθε γωνιά της γης επισκέπτονται το περίφημο φαράγγι της Αχαΐας, βόρεια των Καλαβρύτων, για να παρακολουθήσουν και να απαθανατίσουν ένα σπάνιο και συνάμα εντυπωσιακό φαινόμενο. Ορισμένοι μπορεί να περιμένουν για ώρες ή και μέρες μέχρι να εξασφαλίσουν την τέλεια λήψη. Αυτό που αναζητούν δεν είναι κάποιο σπάνιο είδος της πλούσιας πανίδας της περιοχής ή κάποιο αστρονομικό φαινόμενο. Ούτε καν το πανέμορφο τοπίο του Βουραϊκού.
Ο λόγος που εκατοντάδες φωτογράφοι κρέμονται σαν τσαμπιά στα απόκρημνα βράχια είναι για να θαυμάσουν τα μαχητικά αεροσκάφη που συμμετέχουν στην άσκηση «Ηνίοχος» να περνούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα μέσα από το φαράγγι, κάνοντας ελιγμούς που κόβουν την ανάσα.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι spotters – όπως ονομάζονται εκείνοι που πιστά ακολουθούν κάθε αεροπορική δραστηριότητα ανά την υφήλιο για να τραβήξουν εντυπωσιακές φωτογραφίες αεροσκαφών – που κατακλύζουν τις πλαγιές του φαραγγιού αυτή την εποχή. Ακόμη και οι ίδιοι οι πιλότοι των μαχητικών αεροσκαφών, είτε της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, είτε των φίλιων και συμμαχικών χωρών που συμμετέχουν στη μεγάλη ετήσια άσκηση που διοργανώνει το ΓΕΑ, αδημονούν να βρεθούν στο ελληνικό «mach loop».
Στα όριά τους
Η χαμηλή πλεύση με μαχητικό αεροσκάφος δεν είναι εύκολη υπόθεση και απαιτεί μεγάλη εμπειρία από τους χειριστές. Η πτήση, όμως, μέσα σε ένα φαράγγι, λίγα μέτρα από το έδαφος, με τα μαχητικά να περνούν «ξυστά» από κοφτερά βράχια είναι ίσως η πιο δύσκολη «πίστα» στην επιχειρησιακή εκπαίδευση ενός ιπταμένου.
Εκτός από το εντυπωσιακό θέαμα, πίσω από τη διέλευση του φαραγγιού υπάρχουν και επιχειρησιακοί λόγοι. Οι ιπτάμενοι εκπαιδεύονται να πετούν κάτω από τις κορυφές των γειτονικών βουνών, ακολουθώντας τη ροή του ποταμού. Με αυτόν τον τρόπο κινούνται χωρίς να εντοπίζονται από εχθρικά ραντάρ, αφού οι ορεινοί όγκοι αποτελούν μια φυσική «ασπίδα» που κρύβει τα αεροπλάνα τους.
Πρόκειται για την τεχνική «terrain masking», με την οποία οι ιπτάμενοι εκμεταλλεύονται το ανάγλυφο της περιοχής στην οποία επιχειρούν. Τα αεροσκάφη αναπτύσσουν ταχύτητες που μπορεί να ξεπερνούν τους 400 κόμβους, δηλαδή πάνω από 740 χιλιόμετρα την ώρα, μπαίνοντας σε στροφές με το αεροπλάνο ανάποδα ή σε γωνία 90 μοιρών.
Οι πιλότοι έχουν στη διάθεσή τους δέκατα του δευτερολέπτου για να διορθώσουν την πορεία τους, ενώ την ίδια στιγμή «παλεύουν» με τα G, δηλαδή τις δυνάμεις που πιέζουν το κορμί τους πάνω στο κάθισμα του αεροπλάνου. Ως αποτέλεσμα δυσκολεύει η αναπνοή, μειώνεται η περιφερειακή όραση και το ανθρώπινο σώμα ζυγίζει έως και εννιά φορές το βάρος του.
Ενα κλικ
Ανεβασμένη αδρεναλίνη έχουν και όσοι παρακολουθούν από το έδαφος. Εκατοντάδες φωτογράφοι στήνουν τις μηχανές τους προς την είσοδο του φαραγγιού και «βομβαρδίζουν» με κλικ προσπαθώντας να πετύχουν την τέλεια φωτογραφία.
Από τη στιγμή που θα εμφανιστεί ένα μαχητικό μέχρι να χαθεί τελείως στον ορίζοντα, μεσολαβούν λιγότερα από 30 δευτερόλεπτα. Οι ήχοι της φύσης διακόπτονται από τους κινητήρες των αεροσκαφών που τσιρίζουν λυσσαλέα καθώς πετούν μέσα στο φαράγγι και ξαφνικά δεκάδες φωτογραφικές μηχανές με τηλεφακούς ακολουθούν την τροχιά του μαχητικού.
Οι πιλότοι γνωρίζουν την απήχηση που έχει το πέρασμα του Βουραϊκού και για να αποζημιώσουν τους τολμηρούς spotters, ελίσσονται χαρίζοντάς τους μοναδικά στιγμιότυπα, ορισμένοι, μάλιστα, με τους κινητήρες σε μετάκαυση. Ωστόσο, τα αεροπλάνα δεν κάνουν «παρέλαση» και συνήθως απαιτούνται αρκετές ώρες ορθοστασίας, πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες, για να απαθανατίσει κάνεις ελληνικά και ξένα μαχητικά να διασχίζουν τον Βουραϊκό.
