Φόρτωση Text-to-Speech…
«Εκαναν μεγάλο λάθος χθες». Νωρίς το πρωί της Πέμπτης, λίγες ώρες μετά τις πρωτοφανείς εικόνες στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης – ψηφοφορίας για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τους κ. Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη σε σχέση με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος με δημόσια παρέμβασή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έθεσε θέμα παραβίασης του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής από την πλευρά της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Και λίγο αργότερα εξηγούσε σε συνομιλητές του γιατί θεωρεί ότι η κυβέρνηση «έκανε μεγάλο λάθος».
Καταλύτης
Ο ίδιος εμφανίζεται να πιστεύει ότι όσα συνέβησαν θα λειτουργήσουν ως καταλύτης επίσπευσης εξελίξεων στο πολιτικό πεδίο και εκφράζει ειλικρινή απορία γιατί να εμφανιστεί τόσο απροκάλυπτα η ηγεσία της κυβέρνησης ότι φοβάται τους βουλευτές της Ν.Δ. Καταληκτικά, μοιάζει πεπεισμένος ότι «δεν μπορεί να τραβήξει πολύ έτσι…».
Κατά κάποιον τρόπο, είναι ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός που με την παρέμβασή του μπορεί να επιδείνωσε τις εντυπώσεις από το κοινοβουλευτικό «ατύχημα». Οι δημόσιες παρεμβάσεις του είναι δηλητηριώδεις, απαλλαγμένες από την πίεση και το άγχος της ενεργού παρουσίας στην κεντρική πολιτική σκηνή. Και υπό μία έννοια δείχνουν τον δρόμο ενεργοποίησης της αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση, αν δεν την υποκαθιστούν κιόλας.
Ο ίδιος φαίνεται να διασκεδάζει για την αντιπαράθεση με το Μαξίμου που πυροδότησε η πιο πρόσφατη τοποθέτησή του. «Τους είχα για λίγο καλύτερους στα νομικά. Ενα παιδί στο πρώτο έτος της Νομικής, που έχει διαβάσει καλά, ξέρει ότι το Σύνταγμα του 1975 έχει καταργήσει την απαρτία». Πολύ σοβαρά, όμως, επισημαίνει ως ιδιαίτερα σημαντική ως προς τη σημειολογία της την επιλογή του προέδρου της Βουλής να μην εμφανιστεί στην αίθουσα της Ολομέλειας όσο εξελισσόταν ο, κατά τον ίδιο, «ευτελισμός των θεσμών».
«Δεν τραβάει πολύ έτσι» – Ο ίδιος εκφράζει ειλικρινή απορία γιατί να εμφανιστεί τόσο απροκάλυπτα η ηγεσία της κυβέρνησης ότι φοβάται τους βουλευτές της Ν.Δ. Καταληκτικά, μοιάζει πεπεισμένος ότι «δεν μπορεί να τραβήξει πολύ έτσι…».
Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο διάστημα που ο Ευάγγελος Βενιζέλος βγαίνει απέναντι στην κυβέρνηση, με την προηγούμενη παρέμβασή του να αφορά την τροπολογία για την αναστολή υποβολής αιτήσεων χορήγησης ασύλου όσων φθάνουν στη χώρα μας παράνομα από τη Βόρεια Αφρική. Ο κ. Βενιζέλος διατύπωσε ενστάσεις και έκανε λόγο, μεταξύ άλλων, για «ζήτημα υψίστης σημασίας για την υπόσταση του κράτους δικαίου». Και λίγο καιρό πριν αντιτάχθηκε στο λεγόμενο «μοντέλο Τριαντόπουλου» που εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση για να παρακαμφθεί η λειτουργία προανακριτικής επιτροπής στη Βουλή.
Οι παρεμβάσεις του διατυπώνονται κυρίως ως αξιολογικές κρίσεις χειρισμών που αφορούν την ορθή λειτουργία των θεσμών και την τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας. Ισως γι’ αυτό αποκτούν πρόσθετη βαρύτητα και προσελκύουν την προσοχή ευρύτερου ακροατηρίου, ενώ δείχνουν να σκιαγραφούν ένα «χάρτη» θεσμικής διολίσθησης της κυβέρνησης.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει να κινείται εδώ και καιρό σε μια προσωπική διαδρομή, με χαρακτηριστικά κριτικής αποστασιοποίησης από την τρέχουσα πολιτική. Από πολλούς θεωρήθηκε ότι θα ήταν ανάμεσα στα προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ στελέχη που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επιδίωκε να προσεγγίσει και πιθανόν να προσελκύσει στη Ν.Δ. Αυτή η εκτίμηση, ωστόσο, δεν επιβεβαιώθηκε. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι η πληθωρική παρουσία του κ. Βενιζέλου και η επιλογή του να μη σιωπά, ιδιαίτερα σε ζητήματα συνταγματικής τάξης και λειτουργίας των θεσμών, εμπόδισαν μια τέτοια προσέγγιση.
Ο ίδιος ο πρώην υπουργός έχει σταθεί κριτικά και επικριτικά απέναντι στην κυβέρνηση και προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη για σειρά από επιλογές και χειρισμούς. Στην υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών βρέθηκε απέναντι στην κυβέρνηση και σήκωσε το γάντι όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι «καμιά φορά πρέπει να αναγνωρίζει ότι δεν είναι παντογνώστης», απαντώντας ότι «το ποιος προσχώρησε στην άποψη ποιου είναι αντικείμενο αξιολόγησης κάθε επιμελούς αναγνώστη».
Ο κ. Βενιζέλος είχε παρέμβει τότε επικρίνοντας την πρακτική των υποκλοπών καθαυτή, όσο και την επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε από την πλευρά της κυβέρνησης προς υπεράσπιση των χειρισμών της: «Τέτοιες δικαιολογίες είναι εξίσου βλαπτικές με την πράξη καθεαυτήν. Η θέση του πρωθυπουργού ότι η παρακολούθηση ήταν τυπικά νόμιμη αλλά πολιτικά εσφαλμένη είναι μεγάλων διαστάσεων σφάλμα».
Η απουσία του προέδρου – Επισημαίνει ως ιδιαίτερα σημαντική ως προς τη σημειολογία της την επιλογή του προέδρου της Βουλής να μην εμφανιστεί στην αίθουσα της Ολομέλειας όσο εξελισσόταν ο, κατά τον ίδιο, «ευτελισμός των θεσμών».
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεώρησαν ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για να είναι η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη διαδοχή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Μπορεί να το πίστεψε και ο ίδιος, καθώς το Μαξίμου άφηνε να εννοηθεί ότι ζυγίζει μια πιθανή υποψηφιότητά του. Ηταν ένα πρόσωπο στο οποίο δύσκολα θα εγείρονταν ενστάσεις από την πλευρά Σαμαρά, με δεδομένο ότι είχε συγκυβερνήσει μαζί του και, παράλληλα, θα μπορούσε να συγκεντρώσει ευρύτερη διακομματική στήριξη, ενώ θα επιβεβαίωνε τη διάθεση του πρωθυπουργού να απευθυνθεί με την επιλογή του στο κεντρώο ακροατήριο.
Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησαν αυτά τα σενάρια, οι πιο μυημένοι αναρωτιούνταν κατά πόσον ήταν διατεθειμένος ο πρωθυπουργός να επιλέξει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας έναν άνθρωπο με την προσωπικότητα και την παρεμβατικότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου. Μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μην έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες, αλλά ο κ. Βενιζέλος δύσκολα θα περιοριζόταν στον ρόλο του σιωπηλού θεσμού.
Οι ευθείες βολές του κατά της κυβέρνησης το τελευταίο διάστημα επιβεβαιώνουν τους υποψιασμένους. Οι όποιοι δίαυλοί του με το Μαξίμου είχαν ήδη κοπεί. Κανείς πλέον δεν στοιχηματίζει ότι η ανοιχτή αντιπαράθεση της Πέμπτης ήταν και η τελευταία.
