Μην κλαίς και μην λυπάσαι μου είπε κάποτε ένα τριαντάφυλλο..
Ακόμα και να με δεις να χάνω ένα προς ένα τα πέταλα μου,
εσύ συνέχισε να πιστεύεις στη δύναμη μου..
Advertisment
Ακόμα και αν δεν σ’ αφήσω να μ’ αγγίξεις καθώς ποτέ δεν πίστεψα στην αφή,
παρά μόνο στο αιθέριο γέμισμα του κενού..
Συνέχισε εσύ να με συνδέεις με την εφηβική ορμή σου..
Συνέχισε να με συνδέεις με την πολυτέλεια και την ομορφιά ..
Advertisment
Συνέχισε να λες ότι οι στιγμές σου,
άλλοτε μυρίζουν και άλλοτε θυμίζουν τριαντάφυλλα..
Εσύ να θυμάσαι ότι ο κορμός είναι πάντα εκεί για ‘σένα..
Φιλόξενος..
Χωρίς αγκάθια..
..Κουβαλάει τις ψυχές όλων των νεκρών τριαντάφυλλων που σάπισαν
ταιζοντας με την φθαρτότητα τους ,
τον κορμό που τα γέννησε..
-Και όταν τελειώσει και ο κορμός;
Ρώτησα απελπισμένα..
-Θα ενωθεί με το σπόρο ,
το νερο,
το χώμα και το χέρι και το χρόνο
.. και τον άνθρωπο και την ανάγκη για ζωή, ιστορία και στιγμές..
..και με το σαγηνευτικό τους άρωμα,
που συντρόφευσε όσους ταξίδεψε η σύντομη και
παντοτινή
ζωή τους..
Παντοτινή γιατί..
Γιατί ήταν ο υπέρτατος λόγος που έκανε τους ανθρώπους να ρέουν..
Και πάντα θα αποτελεί μοναδικό οδηγό..
“Η ομορφιά και η αίσθηση αυτής”,
η λεγόμενη “αισθητική”.
Γιατί και αν ακόμα σταματήσουν να φυτεύονται τριανταφυλλιές..
Η ιστορία τους που μεγάλωσε,
βασάνισε,
θυσίασε και γέννησε με πείσμα ξανά και ξανά
τόσους ηρωικούς ποιητές,
που με τη σειρά τους μας πήραν απ’ το χέρι και μας εναπόθεσαν μαλακά στη ζωή,
πάνω σε ματωμένα μυρωδάτα φύλλα,
..δεν θα σταματήσει ποτέ να βγάζει αίμα καθαρό..
Καινούριο..
Αμόλυντο και μυστηριακό..
Να ρέουν οι ίδιοι και οι μοιραίες ιστορίες
που έφεραν,
όλοι αυτοί οι μοναδικοί και ανεξιχνίαστοι άνθρωποι..
Ναι..
Κάποτε θα καρπίσουν
οι ευωδιαστες εμπειρίες που μετέδωσαν σ’αυτούς που εμπνεύστηκαν μετέπειτα,
ούτως ώστε να συνεχίσουν να…
..Να φυτεύουν με τη σειρά τους και οι ίδιοι, ακόμα μια τριανταφυλλιά
μεταλαμπαδεύοντας το φώς της,
που με τόση υπομονή φύλαξε μέσα της κλέβοντας το απ’ τον ήλιο,
μόνο και μόνο για να το προσφέρει
δίνοντας πραγματική ώθηση στον καινούργιο άνθρωπο,
που θα καταγράφεται πρακτικά και
ουσιαστικά μέσα του,
..ώστε να θυμάται τι
αίσθηση αφήνει η αληθινή ζωή
και σε τι διαφέρει απ’ τη νοητική εμπειρία..
..Να προλάβει να την υμνήσει πριν γίνει και ο ίδιος γόνιμο έδαφος υποσχόμενος στον επόμενο
ότι αξίζει τον κόπο να φυτεύονται τριανταφυλλιές στα ερείπια..
Ναι αξίζει τον κόπο όλο αυτό…
Σήμερα έφυγες..
Σου υπόσχομαι ότι κάθε φορά που θα ποτίζω τις τριανταφυλλιές..
Θα σε θυμάμαι να τις ενοχλείς βρίσκοντας ευχαρίστηση και δροσιά..
Ίσως έβρισκες κ’ άλλα πιο σημαντικά που εγώ δεν είμαι ικανή να καταλάβω..
Το μόνο άλλωστε κατανοητό στη φύση είναι η απόλαυση και η ταυτότητα που χαρίζει η κρυμμένη ανακούφιση της απώλειας.. (edited)
