Έναν πολύτιμο θησαυρό με 1.000 ασημένια και χρυσά νομίσματα, εντόπισε ομάδα δυτών που πραγματοποιεί συστηματικά έρευνες σε ναυάγια, ανοικτά της Φλόριντα.
Σύμφωνα με το CNNi, τα νομίσματα αυτά, τα οποία πιστεύεται ότι κόπηκαν στις ισπανικές αποικίες της Βολιβίας, του Μεξικού και του Περού, χρονολογούνται από την εποχή της Ισπανικής Αυτοκρατορίας και η αξία τους εκτιμάται περίπου στο 1 εκατ. δολάρια.
Το ναυάγιο χρονολογείται από το 1715, όταν ένας ισπανικός στόλος γεμάτος χρυσό, ασήμι και πολύτιμα κοσμήματα, βυθίστηκε λόγω ενός ισχυρού τυφώνα. Το φορτίο του σκορπίστηκε κατά μήκος της σημερινής ακτογραμμής μεταξύ Μελβούρνης και Φορτ Πιρς στη Φλόριντα.
Η ανακάλυψη θεωρείται εξαιρετικά σημαντική, καθώς σε αρκετά από τα νομίσματα είναι ακόμα ορατές οι χρονολογίες και τα σημάδια των νομισματοκοπείων, κάτι που προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για ιστορικούς και συλλέκτες.
«Η αξία αυτής της ανακάλυψης δε σχετίζεται μόνο με το υλικό του πράγματος, αλλά κυρίως στις ιστορίες που κουβαλάει», δήλωσε ο Σαλ Γκουτούσο, διευθυντής επιχειρήσεων της ομάδας δυτών.
«Κάθε νόμισμα είναι ένα κομμάτι ιστορίας, ένας απτός σύνδεσμος με τους ανθρώπους που έζησαν, εργάστηκαν και ταξίδεψαν κατά τη «Χρυσή Εποχή» της Ισπανικής Αυτοκρατορίας. Το να βρούμε 1.000 τέτοια νομίσματα σε μία μόνο επιχείρηση είναι σπάνιο και εξαιρετικό».
Η ομάδα χρησιμοποιεί εξειδικευμένα συνεργεία δυτών, στόλο πλοίων και υποβρύχια συστήματα ανίχνευσης μετάλλων για τον εντοπισμό και την ανάσυρση αντικειμένων από τον βυθό.
Δύτης της αποστολής
1715 Fleet – Queens Jewels, LLC via AP
Η διαδικασία συνοδεύεται από λεπτομερή καταγραφή των ευρημάτων, τα οποία υποβάλλονται προς έγκριση στις αρμόδιες αρχές της Φλόριντα.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της πολιτείας, οποιοσδήποτε αρχαιολογικός θησαυρός εντοπίζεται σε δημόσια εδάφη ή ύδατα της Φλόριντα θεωρείται ιδιοκτησία του κράτους.
«Θέλουμε να κάνουμε τα πράγματα σωστά. Ωφελεί τον λαό της Φλόριντα. Σίγουρα, θα καταλήξουν στα μουσεία», είπε για τους θησαυρούς, ο Γκουτούσο.
Επιτρέπεται η ανάθεση ανασκαφών και ανακτήσεων σε ιδιώτες, με την προϋπόθεση ότι περίπου το 20% των ευρημάτων παραμένει στη διάθεση του κράτους για ερευνητικούς ή εκθεσιακούς σκοπούς.
