Το «ύστατο χαίρε» είπαν στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων στο Α’ Νεκροταφείο συγγενείς και φίλοι στον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, Χρήστο Ροκόφυλλο, που έφυγε από τη ζωή το Σάββατο, σε ηλικία 94 χρόνων.
Το «παρών» στην κηδεία έδωσαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, πλήθος στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και εκπρόσωποι άλλων κομμάτων.
Παράκληση της οικογένειάς του ήταν αντί στεφάνων να δοθούν δωρεές στον Σύλλογο Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «Η Φλόγα» και στα ΕΛΕΠΑΠ Αγρινίου.
Ποιος ήταν ο Χρήστος Ροκόφυλλος
Ο Χρήστος Ροκόφυλλος είχε γεννηθεί στις 19/11/1931 στην Αμφιλοχία, ήταν έγγαμος με την Ελσα Αγαθονίκου, με την οποία είχε έναν γιο και μία κόρη.
Είχε αποφοιτήσει από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας και είχε διδακτορικό δίπλωμα Ανώτερων Νομικών Σπουδών (DΕS) του Πανεπιστημίου Σορβόννης Παρισίων.
Μέλος του ΔΣ του Ομίλου «Αλέξανδρος Παπαναστασίου» από το 1965. Στις 22 Απριλίου 1967, μία ημέρα μετά την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, μαζί με τους Σ. Καράγιωργα, Κ. Σημίτη, Μ. Δελούκα και άλλους δημοκράτες ίδρυσαν την αντιστασιακή οργάνωση «Δημοκρατική Αμυνα».
Τον Οκτώβριο του 1967, συνελήφθη πρώτη φορά από το καθεστώς της δικτατορίας και φυλακίστηκε στα υπόγεια της οδού Μπουμπουλίνας. Το 1969, τον Ιούλιο, συνελήφθη δεύτερη φορά, κρατήθηκε τρεις μήνες σε αυστηρή απομόνωση και άλλους έξι μήνες μαζί με άλλους δημοκράτες για να οδηγηθεί στην πολύκροτη δίκη των 34, οπότε το στρατοδικείο τον καταδίκασε σε πέντε χρόνια φυλάκιση. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης σε πολλές δίκες αντιστασιακών.
Στις 31 Αυγούστου 1974, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, εξελέγη μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Δημοκρατικής Αμυνας, η οποία διαπραγματεύθηκε και συμφώνησε τη συγχώνευσή της με το ΠΑΣΟΚ.
Το 1975, διαγράφηκε για μικρό χρονικό διάστημα από το κόμμα. Το 1977, εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Το διάστημα από τον Οκτώβριο του 1981 έως το καλοκαίρι του 1982 διετέλεσε διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας.
Το καλοκαίρι του 1982, ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου τον τοποθέτησε πρεσβευτή της Ελλάδας στη Γαλλία, όπου παρέμεινε έως το 1987, ενώ ταυτόχρονα ήταν πρεσβευτής της χώρας μας στο Βατικανό και στην UNESCO.
Την περίοδο 1989-1993 υπήρξε μέλος της κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος το διάστημα 1993-1994. Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ στις 8 Ιουλίου του ιδίου έτους ανέλαβε πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως αναπληρωτής υπουργός Βιομηχανίας. Στις 30 Ιουνίου 1996, στο 4ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη εκ νέου μέλος της Κ.Ε. του Κινήματος. Το 1997, ανέλαβε επικεφαλής της ελληνικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στο ΝΑΤΟ. Το Μάρτιο του 1999, στο 5ο συνέδριο του Κινήματος, επανεξελέγη μέλος της Κ.Ε. και τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου ορίστηκε γραμματέας του Τομέα Εξωτερικών και Αμυνας. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών μέχρι τον Απρίλιο του 2000. Στις 7 Οκτωβρίου του 2000, παραιτήθηκε από μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ λόγω των σφοδρών αντιδράσεων και τη δημόσια αποδοκιμασία του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη που προκάλεσε η επαγγελματική του συνάντηση με τους εκπροσώπους της εταιρείας Minoan Flying Dolphins μετά το πολύνεκρο ναυάγιο του πλοίου «Εξπρές Σάμινα».
Υπήρξε αναπληρωτής υπουργός Βιομηχανίας από 08/07/1994 έως 15/09/1995 και αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών από 21/09/1999 έως 13/04/2000.
