Λένε ότι κανείς δεν μπορείς να φανταστεί τι υπάρχει μετά το θάνατο, όμως είναι αρκετοί αυτοί που έχουν μιλήσει για όσα βίωσαν όταν «τεχνικά» πέθαναν, μέχρι να επανέλθουν στη ζωή.
Ένας και χρήστης του Reddit, ο οποίος αποφάσισε να μοιραστεί την εμπειρία του, η οποία δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση άλλες που μιλούσαν για ένα φως από μακριά και γαλήνη.
Ειδικότερα, ο συγκεκριμένος μίλησε για την περιπέτειά του, σε ηλικία 15 ετών, το 2003, όταν ένιωσε ένα φτερούγισμα στο στήθος του ενώ επέστρεφε στο σπίτι από το σχολείο.
«Το 2003, όταν ήμουν δεκαπέντε ετών, η καρδιά μου σταμάτησε για έξι λεπτά. Συνέβη ένα συνηθισμένο απόγευμα, στο σημείο της καθημερινής μου ρουτίνας που γυρνούσα σπίτι από τη στάση του λεωφορείου. Στα τέσσερα τετράγωνα μεταξύ της γωνίας όπου κατέβηκα από το λεωφορείο και της εξώπορτας μου, άρχισα να νιώθω ναυτία. Μου ήρθε ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση. Πριν προλάβω να σκεφτώ εναλλακτικές αιτίες, με έπιασε κρύος ιδρώτας» τόνισε.
Και πρόσθεσε: «Τότε ένιωσα το περίεργο φτερούγισμα στο στήθος μου. Αργότερα έμαθα ότι ήταν ένα επεισόδιο κοιλιακής μαρμαρυγής. Μου κόπηκε η ανάσα και κατέρρευσα. Ήμουν νεκρός, τεχνικά. Μετέφεραν το σώμα μου στο νοσοκομείο και κάπου στην πορεία κατάφεραν να επαναφέρουν την καρδιά μου στη ζωή».
Μετά το φως
Στη συνέχεια, αποκάλυψε όσα βίωσε από εκείνη τη στιγμή και μετά. «Εκείνα τα έξι λεπτά, καθώς το άψυχο σώμα μου ταξίδευε σε όλη την πόλη συνοδευόμενο από δύο τραυματιοφορείς που εργάζονταν ακούραστα για να με επαναφέρουν, η ψυχή μου ξεπέρασε τον κόσμο μας για να επισκεφθεί το επέκεινα. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου, έμαθα πράγματα για το σύμπαν μας που εύχομαι να μην είχα μάθει. Ίσως, μοιραζόμενος την ιστορία μου, να βοηθήσω το είδος μας να προετοιμαστεί για το τι έρχεται μετά τη λήξη της ζωής μας» υπογράμμισε.
Για την «πορεία» του αυτή, ο ανώνυμος χρήστης του Reddit υπογράμμισε ότι ξεκίνησε με ένα φως. «Εκτυφλωτικό, λευκό, διάχυτο. Με έλουζε, με ηρεμούσε. Ήταν όλα όσα σου λένε. Μακάριο, φιλόξενο, το υλικό των πνευματικών εμπειριών» τόνισε.
«Έφτασα σε ένα μέρος χωρίς διάσταση, ένα μέρος πέρα από την πραγματικότητα. Δεν ήμουν μόνος. Αρκετές δυνάμεις ζωής με περικύκλωσαν κατά την άφιξή μου. Στην αρχή, λόγω της χριστιανικής μου ανατροφής, πίστεψα ότι ήταν άγγελοι. Στην άυλη μορφή μου, έκανα την πνευματικά ισοδύναμη χειρονομία του ανοίγματος των χεριών μου, προσδοκώντας την αγκαλιά τους. Αντίθετα, ένιωθα να με δένουν οι δυνάμεις τους, σαν σκύλος με περιλαίμιο. Η ταπείνωση και ο τρόμος με κυρίευσαν. Αυτά δεν ήταν τα αιθέρια όντα που με είχαν κάνει να πιστέψω ότι μας περιμένουν. Αυτοί ήταν σκληροί, αντιπαθητικοί επικυρίαρχοι από τους οποίους ήμουν δεμένος» σημείωσε για το βίωμά του.
Τα έξι λεπτά στον… παράδεισο
«Έξι λεπτά στον ‘παράδεισο’ έμοιαζαν με ολόκληρη ζωή, την οποία πέρασα διασκεδάζοντας ένα πνεύμα που έμοιαζε παιδικό αλλά διέθετε μια ροπή προς την ψυχολογική κακοποίηση» υπογράμμισε, συμπληρώνοντας: «Με πέταγε πέρα-δώθε σαν γάτα με ποντίκι, ευχαριστημένο από τον πόνο που μου προκαλούσε. Οι σωματικοί πόνοι που φανταζόμαστε ότι η κόλαση επιβάλλει ωχριούν μπροστά στο βασανιστήριο του ψυχικού πόνου. Η απώλεια αγαπημένου προσώπου είναι ίσως το πλησιέστερο, εκείνη η διαπεραστική, συναισθηματική πληγή που γεννιέται από την τραυματική εμπειρία».
Στη συνέχεια, αποκάλυψε τι συνέβη την ώρα που οι διασώστες τον επανέφεραν στη ζωή. «Όταν έγινε ξεκάθαρο πως δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα μου στη Γη και θα επέστρεφα, μου είπαν να μην αποκαλύψω την ύπαρξή τους στους υπολοίπους του είδους μου. Η ανταμοιβή μου, μου μετέδωσαν, θα ήταν μια ελαφρώς βελτιωμένη θέση ανάμεσα στον πληθυσμό των δούλων» πρόσθεσε.
«Εναλλακτικά, αν κατάφερνα να πείσω άλλους για την ύπαρξή τους, νέοι φρικτοί εφιάλτες θα με περίμεναν όταν θα επέστρεφα. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα χειρότερο από αυτό που βίωσα — μια ανείπωτη θλίψη και αγωνία που με κατάπινε» συμπλήρωσε για τα όσα έζησε σε μία άλλη –μη ανθρώπινη- διάσταση.
