Υπέρ της άμεσης έναρξης διαλόγου με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις με στόχο τη συγκρότηση «μετώπου» δηλώνει η Εφη Αχτσιόγλου και διαχωρίζει τη θέση της από τα στελέχη της Νέας Αριστεράς που χαρακτήρισαν τη σύγκλιση μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ «καρικατούρα». Η πρώην υπουργός μιλάει για το ενδεχόμενο επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα, απαντά για τον Παύλο Πολάκη και επιχειρεί, με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης, έναν απολογισμό της επικράτησης Κασσελάκη το 2023.
– Μιλάτε συνεχώς στη Νέα Αριστερά για την ανάγκη συγκρότησης ενός λαϊκού μετώπου. Από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ έχει ξεκαθαρίσει πως επιθυμεί να πορευθεί αυτόνομα, τι τύχη μπορεί να έχει το κάλεσμά σας;
– Η συγκρότηση του λαϊκού μετώπου από τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις είναι κοινωνική αναγκαιότητα και πλέον περισσότερο επείγουσα από ποτέ. Αφενός, για να ανταποκριθούμε στο αίτημα των πολιτών που μετά τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια απαίτησαν σαφώς να πέσει η παρούσα κυβέρνηση, την οποία θεωρούν και δικαίως υπεύθυνη για τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, για την υποβάθμιση των θεσμών και του κράτους δικαίου σε αυτή αλλά και σε άλλες περιπτώσεις (υποκλοπές, Πύλος), για την επιδείνωση των οικονομικών όρων της καθημερινότητάς τους.
Αφετέρου, διότι, ιδίως μετά και τις διεθνείς εξελίξεις, τη γεωπολιτική συνθήκη, την επαπειλούμενη παγκόσμια οικονομική κρίση και την επικίνδυνη στάση που τηρεί η κυβέρνηση, έχουμε την ευθύνη να συγκροτήσουμε ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση. Δεν μπορούμε να μένουμε στον τυφλό θυμό και στην αγανάκτηση.
Σήμερα, κανένα αριστερό ή προοδευτικό κόμμα δεν μπορεί από μόνο του να αλλάξει την κατάσταση. Για να γίνουν, λοιπόν, όσα προανέφερα χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων. Το ΠΑΣΟΚ προσώρας επιλέγει να αυτοεξαιρείται, ενώ είναι σαφές ότι ούτε μόνο του ούτε με τη γραμμή που έχει σε μείζονα θέματα μπορεί να φέρει την αλλαγή.
Εμείς απευθυνόμαστε χωρίς αποκλεισμούς σε όλες τις αριστερές προοδευτικές δυνάμεις για να υπάρξει προγραμματικός διάλογος που θα οδηγήσει σε ένα τέτοιο πολιτικό μέτωπο. Από κει και πέρα, θα πρέπει να προχωρήσουμε με όσους θέλουν, αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα και συμφωνούν. Η κοινωνική αναγκαιότητα δεν αναιρείται από τη στάση ενός κόμματος.
Για την επιστροφή Τσίπρα – Δεν θεωρώ πως η ανάγκη για τη συσπείρωση των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων αφορά ή μπορεί να κριθεί από ένα πρόσωπο.
– Εχουν δίκιο όσοι λένε ότι μοναδική διέξοδος πλέον για εσάς είναι η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ; Φοβάστε μήπως είναι «καρικατούρα», όπως είπαν σύντροφοί σας;
– Δεν ψάχνουμε κάποια διέξοδο για εμάς. Επιδιώκουμε να συγκροτηθεί μια διέξοδος για την κοινωνική πλειοψηφία, ώστε αυτή η αγανάκτηση, η λαϊκή δυσαρέσκεια που υπάρχει, να εκφραστεί με μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Κύριε Αντζολέτο, ζούμε στην εποχή του μεγάλου θυμού. Το μείζον, λοιπόν, πολιτικό ερώτημα σήμερα είναι ποιος θα μπορέσει να εκφράσει πολιτικά την κοινωνική δυσαρέσκεια. Ενα προοδευτικό πρόγραμμα ή η άκρα Δεξιά; Και αυτό το ερώτημα αφορά τους πάντες. Κανείς δεν μπορεί να κάνει ότι δεν το βλέπει.
Οπως είπα, το κάλεσμα αφορά όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις –το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., το ΚΚΕ, το ΜέΡΑ25, το κίνημα Κόσμος, την Κοινωνική Συμφωνία, την κίνηση «Πράττω»– για να γίνει διάλογος και να επιτευχθεί συσπείρωση στη βάση συγκεκριμένου προγράμματος που θα δώσει προοπτική. Δεν μιλάμε για ευκαιριακές συγκολλήσεις κορυφής, διότι απλούστατα δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Ομως αξιόμαχες δυνάμεις υπάρχουν σε όλους αυτούς τους χώρους.
Επομένως και ως προς το δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας, καταλαβαίνετε ήδη ότι δεν έχω την ίδια άποψη. Και δεν θα χαρακτήριζα ποτέ μια άλλη άποψη εντός του κόμματος ως καρικατούρα. Δεν βοηθά τον πολιτικό μας διάλογο. Πιστεύω ότι αν σε ενδιαφέρει η συσπείρωση για την οποία μίλησα, και κατά τη γνώμη μου οφείλει να μας ενδιαφέρει, δουλεύεις για αυτήν και προχωράς τελικά με όσους συμμερίζονται την ανάγκη και με όσους μπορείς να συμφωνήσεις σε ένα βασικό προγραμματικό περιεχόμενο.
Αν απαξιώνεις εκ των προτέρων τη συνεργασία με όποιον δείχνει να ανταποκρίνεται θετικά, τότε πώς θα επιτευχθεί η συσπείρωση; Εξάλλου, η επιτυχία ενός πρώτου βήματος με εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που θα ανταποκριθούν μπορεί να ελκύσει στη συνέχεια και άλλες δυνάμεις.
– Με ποιους όρους θα μπορούσε να επιτευχθεί η «επανένωσή» σας; Είναι προτεραιότητα η κοινοβουλευτική συμπόρευση και με ποιον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί;
– Δεν μιλάμε για επανένωση. Εχουμε μια συνολική πρόταση για τη συγκρότηση μετώπου. Προτεραιότητα είναι να καθίσουμε σε ένα κοινό τραπέζι δημόσιου διαλόγου για να συζητήσουμε συγκεκριμένα θέματα που θέτει η συγκυρία. Να συγκροτήσουμε ομάδα που θα επεξεργαστεί κοινές προγραμματικές θέσεις. Δεν αρκεί μια σύγκλιση θέσεων στο οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό πεδίο. Χρειάζεται ένα πρόγραμμα θεσμικών αλλαγών ώστε να ανταποκριθούμε στο αίτημα για Δημοκρατία και Δικαιοσύνη.
Απαιτείται να συντονίσουμε τη δράση μας στα κοινωνικά κινήματα, εκεί που ενδεχόμενες πολιτικές διαφωνίες καθίστανται δευτερεύουσες μπροστά σε ένα αίτημα που όλοι συμφωνούν. Και να συντονίσουμε τη δράση των κοινοβουλευτικών ομάδων στη Βουλή.
Για τον Παύλο Πολάκη – Η δυναμική ενός μετώπου θα αναδείξει
τα πολιτικά στελέχη τού αύριο και θα απομονώσει
τα εκτεθειμένα πρόσωπα.
– Τι θα λέγατε στους συντρόφους σας που διαμηνύουν ότι δεν προτίθενται να βρεθούν ξανά στο ίδιο τραπέζι με τον Παύλο Πολάκη;
– Δεν αδικώ τις επιφυλάξεις τους. Θα έλεγα όμως ότι πρέπει να μείνουμε προσηλωμένοι στο κοινωνικό αίτημα, στο πολιτικά κρίσιμο και στο επείγον. Τη συσπείρωση δυνάμεων στη βάση ουσιαστικού προγραμματικού περιεχομένου. Οι απαράδεκτες πρακτικές μεμονωμένων προσώπων ούτε πρέπει ούτε μπορούν να επηρεάσουν τη στάση και τη δράση όσων πιστεύουν στην ανάγκη συγκρότησης του μετώπου. Και είμαι βέβαιη ότι αν η διαδικασία για τη συγκρότησή του είναι ειλικρινής και συνειδητή, τότε η δυναμική του θα αναδείξει τα πολιτικά στελέχη τού αύριο και θα απομονώσει τα εκτεθειμένα πρόσωπα.
– Αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να εναποθέτουν τις ελπίδες τους για επανασυσπείρωση και ανάκαμψη του χώρου σε μια επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πώς βλέπετε εσείς αυτό το ενδεχόμενο;
– Δεν θεωρώ πως η ανάγκη για τη συσπείρωση των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων αφορά ή μπορεί να κριθεί από ένα πρόσωπο. Το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο και έχει να κάνει με την ειλικρινή απόφαση των δυνάμεων αυτών για συνεργασία με έναν κοινό στόχο. Κι αυτό δεν ενέχει κάποια μομφή για τον κ. Τσίπρα. Το πρόβλημα της Αριστεράς σήμερα δεν είναι πρόβλημα κυρίως προσώπων, αλλά πολιτικής και προσανατολισμού.
– Κάνοντας έναν απολογισμό, τι πιστεύετε πως έφταιξε πριν από ενάμιση χρόνο και χάσατε στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ; Και μάλιστα από ένα πρόσωπο, τον Στέφανο Κασσελάκη, που το κόμμα μετά τον απέπεμψε από τη θέση του προέδρου. Τι θα κάνατε διαφορετικά αν ξαναδίνατε εκείνη τη μάχη;
– Oσον αφορά την καμπάνια μου, θα μπορούσαν πολλά πράγματα να είχαν γίνει διαφορετικά, όμως δεν θεωρώ ότι αυτό θα ήταν καθοριστικό για το αποτέλεσμα. Το κομβικό στοιχείο εκείνης της αναμέτρησης είναι πως συγκεκριμένα στελέχη και οι μηχανισμοί που ήλεγχαν υποστήριξαν έναν υποψήφιο με άγνωστες πολιτικές θέσεις, οι οποίες, όπως αποδείχθηκε, δεν είχαν σχέση με το έως τότε πολιτικό περιεχόμενο του ΣΥΡΙΖΑ, και με αντιλήψεις και πρακτικές ξένες προς τον χώρο, για τις οποίες είχε δώσει δείγματα γραφής πριν από τις εσωκομματικές εκλογές.
Επίσης, χωρίς να γνωρίζουν ούτε βασικά στοιχεία για την οικονομική/επιχειρηματική του κατάσταση. Μάλιστα, αρκετοί το έκαναν εκπέμποντας χυδαία ψεύδη και συκοφαντίες εις βάρος μου. Ο συνδυασμός αυτών των δύο στοιχείων επηρέασε με απόλυτα τοξικό τρόπο τον πολιτικό διάλογο εκείνη την περίοδο και ήταν καθοριστικός όχι μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά και για όσα εκφυλιστικά και διαλυτικά ακολούθησαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
_______________________________________________________________________
Κεντρική φωτό: «Αν απαξιώνεις εκ των προτέρων τη συνεργασία με όποιον δείχνει να ανταποκρίνεται θετικά, τότε πώς θα επιτευχθεί η συσπείρωση; Εξάλλου, η επιτυχία ενός πρώτου βήματος με εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που θα ανταποκριθούν μπορεί να ελκύσει στη συνέχεια και άλλες δυνάμεις», επισημαίνει η Εφη Αχτσιόγλου. [ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΖΑΒΟΣ]
