«Υπάρχει ένα μαγικό μέρος όπου τα έφηβα παιδιά μου είναι πάντα ευχάριστα, ασχολούμαστε όλοι με χαρά με υγιείς δραστηριότητες και κανείς δεν είναι κολλημένος σε μια οθόνη. Θα σας αποκαλύψω το μυστικό: αυτό το μαγικό μέρος είναι το γυμναστήριο».
Το παραπάνω αναφέρει η γνωστή Αμερικανίδα ιστορικός, με ειδίκευση στην πολιτική και τον πολιτισμό των σύγχρονων Ηνωμένων Πολιτειών, Natalia Yael Mehlman Petrzela, η οποία περιγράφει την δική της εμπειρία, όντας και η ίδια μητέρα δύο έφηβων παιδιών.
Διαβάστε πώς περιγράφει την ενασχόλησή της με την γυμναστική παρέα με τα παιδιά της, μιλώντας στη Wall Street Journal.
Μαζί με τα έφηβα παιδιά σας
Λοιπόν, «γυμναστήριο» με την επεκτατική έννοια οποιουδήποτε χώρου όπου μπορούμε να γυμναστούμε μαζί: θα μπορούσε να είναι η πλακόστρωτη λωρίδα κατά μήκος του ποταμού Hudson, ένα μικροσκοπικό γυμναστήριο ξενοδοχείου, τα φουρτουνιασμένα νερά του Ατλαντικού ή ακόμη και ο χώρος στην είσοδό μας που είναι αρκετά ευρύχωρος για να φιλοξενήσει μερικά στρώματα.
Δύο από τις αγαπημένες μου πρόσφατες οικογενειακές εμπειρίες δεν ήταν εξωτικές διακοπές ή σημαντικά ορόσημα. Ήταν ο 15χρονος γιος μου που μου έλεγε: «Κλείδωσε, μαμά, τα καταφέρνεις!», καθώς με εντόπιζε σε πάγκο πολύ πιο ελαφρύ από αυτόν που σηκώνει τώρα. Ήταν ένα τζόκινγκ τριών χιλιομέτρων με την 13χρονη κόρη μου σε μια από τις πρώτες ζεστές μέρες της άνοιξης, μετά το οποίο γύρισε σε μένα, χαμογελαστή και ιδρωμένη, και αναφώνησε με απροκάλυπτη χαρά: «Πόσο καλά νιώθουμε τώρα;».
Το 2025 είναι γνωστό ότι η άσκηση κάνει σχεδόν όλους να αισθάνονται καλύτερα
Στη δική μου δουλειά, έχω διαπιστώσει ότι η γυμναστική είναι ένα σπάνιο σημείο συναίνεσης σε μια κατά τα άλλα πολωμένη κοινωνία, με πληθώρα ερευνών που αποδεικνύουν τα οφέλη της για την ψυχική, σωματική και κοινωνική υγεία.
Ωστόσο, σε αυτή τη στιγμή δικαιολογημένης ανησυχίας για τις εντάσεις των γενεών και την ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών, εκπλήσσομαι από το πόσο λίγοι άνθρωποι μιλούν για το πόσο εποικοδομητικό μπορεί να είναι όταν γονείς και παιδιά ασκούνται μαζί. Ήταν χαρά μου να το ανακαλύψω η ίδια.
Τι λένε οι έρευνες
Η έρευνα φαίνεται να υποστηρίζει την εμπειρία μου. Μια πανεθνική έρευνα στην Ιαπωνία που δημοσιεύτηκε στο Journal of Affective Disorders το 2023 διαπίστωσε ότι οι ερωτηθέντες που γυμνάζονταν με τα παιδιά τους ήταν πιο ευτυχισμένοι και είχαν καλύτερες σχέσεις μαζί τους -ιδιαίτερα με τους εφήβους τους- από τους ερωτηθέντες που δεν γυμνάζονταν με τα παιδιά τους.
Το να γυμνάζομαι με τους εφήβους μου ήταν μια τόσο απροσδόκητη ευχαρίστηση, επειδή εμείς -και υποψιάζομαι ότι πολλές άλλες οικογένειες- θεωρούσαμε επί μακρόν την άσκηση ως μια δραστηριότητα με ηλικιακό διαχωρισμό. Τα παιδιά μου έπαιζαν πάντα ανταγωνιστικά αθλήματα, ενώ ο πατέρας τους και εγώ παρακολουθούσαμε στο περιθώριο, και στη συνέχεια προσπαθούσαμε να βρούμε χρόνο για τη δική μας υποχρεωτική «αυτοφροντίδα» στο γυμναστήριο. Ο προγραμματισμός όλων αυτών μπορεί να είναι ένας αγώνας και δεν περιλαμβάνει καν ποιοτικό χρόνο μαζί.
Μην με παρεξηγήσετε – μου αρέσει που τα παιδιά μου κάνουν ανταγωνιστικά αθλήματα και εκτιμώ τα μαθήματα χορού, την κοινότητα προπόνησης δύναμης και τα σόλο μακρινά τρεξίματα. Αλλά το να διακόπτω αυτές τις ρουτίνες για να γυμνάζομαι με τους εφήβους μου ήταν συναρπαστικό, επειδή αυτοί είναι χώροι όπου όλοι μας προκαλούμαστε και ταπεινωνόμαστε, όπου όλοι έχουμε κάτι να δώσουμε και κάτι να μάθουμε.
Ο γιος μου, που τώρα με ξεπερνάει, μπορεί να κάνει 10 φορές περισσότερες έλξεις από εμένα. Η κόρη μου πρόσφατα ξεπέρασε τον χρόνο μου στο τρέξιμο μιλίων. Ωστόσο, έχω περάσει πολύ περισσότερο χρόνο με την άσκηση από ό,τι εκείνοι, οπότε έχω απαντήσεις όταν ο γιος μου ρωτάει για τα οφέλη του να σπρώχνεις ένα έλκηθρο και η κόρη μου αναρωτιέται αν έχω δοκιμάσει μια «νέα» τάση που λέγεται Pilates.
Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα μαθήματα ανατροφής, η αξία της άσκησης διδάσκεται καλύτερα με το παράδειγμα
Θυμάμαι τον τότε μικρό γιο μου να εξηγεί στη μικρή αδελφή του ότι η γυμναστική είναι σημαντική για να είναι ευτυχισμένοι η μαμά και ο μπαμπάς.
Η κόρη μου ήταν έξι ετών όταν πέρασα πολλά κυριακάτικα πρωινά προπονούμενη για έναν μαραθώνιο, τον οποίο έτρεχα για να γιορτάσω τα 40 μου χρόνια. «Ελπίζω να κερδίσεις, μαμά!», ανακοίνωσε. Γέλασα, ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε να εξηγήσω τη σημασία της δέσμευσης σε προκλητικές επιδιώξεις, ακόμη και -και ίσως ειδικά- όταν ο μόνος σας ανταγωνιστής είναι ο εαυτός σας.
Τα οφέλη της γυμναστικής ως ρουτίνα
Το να πηγαίνουν οι έφηβοι στο γυμναστήριο δημιουργεί ρουτίνες που έχουν περισσότερες πιθανότητες να διαρκέσουν από ό,τι τα οργανωμένα αθλήματα, τα οποία απαιτούν ομάδα, προπονητή και εξοπλισμό. Μια ανάλυση δεκαετιών ερευνών του 2025 στο περιοδικό Journal of Human Biology διαπίστωσε ότι οι νέοι που γυμνάζονται έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι σωματικά δραστήριοι στην ενήλικη ζωή τους. Όσο περισσότερο οι γονείς και άλλοι ενήλικες μπορούν να διαμορφώσουν και να δημιουργήσουν ευκαιρίες γι’ αυτό, τόσο το καλύτερο.
Οι επιβλαβείς παράγοντες επιρροής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και η τεχνολογία που τους ενισχύει έχουν ενθαρρύνει έναν ενθουσιασμό για τη γυμναστική που έχει αποδειχθεί επικίνδυνος για ένα υποσύνολο ορισμένων νέων. Αδύνατα ιδανικά σώματος, πανταχού παρόντα στο διαδίκτυο, έχουν προκαλέσει αύξηση της δυσμορφίας του σώματος. Αυτοί οι έφηβοι θα μπορούσαν να επωφεληθούν από κάποια γονική -ή τουλάχιστον μη αλγοριθμική- καθοδήγηση όσον αφορά το τι είναι πραγματικά υγιές και όμορφο.
Ασκούμενη με την κόρη μου, βλέπω τι εννοούσε η Gloria Steinem όταν έγραφε το 1982 για τη «στιγμιαία αδελφότητα» που σφυρηλατείται στα γυναικεία αποδυτήρια, ένα σπάνιο περιβάλλον στο οποίο οι ημίγυμνες γυναίκες ήταν παντού, αλλά όχι για αντρική κατανάλωση. Η θέα των γυναικών που δεν ντρέπονται για τις ουλές της καισαρικής τομής ή την κυτταρίτιδα, που φροντίζουν το σώμα τους χτίζοντας δύναμη, μπορεί να είναι αποκαλυπτική.
Είναι αναζωογονητικό να περνάς χρόνο ανάμεσα σε αληθινά, ικανά σώματα όλων των ηλικιών και μεγεθών, χωρίς επαγγελματικό φωτισμό ή φίλτρα εξομάλυνσης. Όταν ο γιος μου μου μίλησε για «έναν ηλικιωμένο τύπο» που «δεν φαινόταν τόσο δυνατός» στα αποδυτήρια, αλλά άντεξε περισσότερο στα μηχανήματα καρδιοαναπνευστικής γυμναστικής απ’ όσο πίστευε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό, δεν μπόρεσα παρά να χαμογελάσω.
