Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που νιώθουμε ότι υπάρχει γύρω μας μια αόρατη γραμμή που πρέπει να ακολουθήσουμε, έναν κανόνα που πρέπει να υπακούσουμε και πως αν παρεκκλίνουμε, θα χάσουμε την αποδοχή της οικογενείας μας, των φίλων μας, των συνεργατών μας. Ο φόβος η ανασφάλεια και η ανάγκη του ανήκειν γίνεται πιο έντονη από την αυθεντικότητα μας και η μοναδικά διαφορετική ‘’καρδιά μας’’ φαίνεται σαν ένα βάρος που δεν μπορούμε να σηκώσουμε.
Θέλουμε να ταιριάξουμε, να μην ξεχωρίζουμε, να μην προκαλούμε. Ελπίζουμε να γίνουμε αόρατοι, να μην τραβάμε την προσοχή βρίσκοντας καταφύγιο στην ασφάλεια της ομοιομορφίας. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Κάθε προσπάθεια που κάνουμε να «χωρέσουμε» κάπου, κάθε στιγμή που προσπαθούμε να ΜΗΝ είμαστε εμείς, προκαλεί πόνο και μοναξιά. Και τότε γινόμαστε σκληροί
Advertisment
Όταν φοβόμαστε να εκφράσουμε τη διαφορετικότητά μας, χτίζουμε γύρω από τον εαυτό μας έναν τοίχο. Έναν τοίχο που προσπαθεί να μας προστατεύσει, αλλά στην πραγματικότητα μας απομονώνει από τον εαυτό μας και από τους ανθρώπους που αγαπάμε. Η ανάγκη μας για την αποδοχή του κόσμου πηγάζει από την έλλειψη της δικής μας αποδοχής και μας οδηγεί στο να αρνούμαστε τα συναισθήματά μας, και να ‘’θάβουμε’’ τις αληθινές μας ανάγκες, τις επιθυμίες και τα όνειρά μας.
Η σιωπή μας γίνεται ασπίδα και όπλο ταυτόχρονα αφού όχι μόνο κλεινόμαστε στον εαυτό μας αλλά χρησιμοποιούμε και τη σιωπή αυτή ως τιμωρία σε όποιον προσπαθήσει να μας θυμίσει ποιοι πραγματικά είμαστε.
Και κάπου εδώ πρέπει να αναρωτηθούμε: Είναι αυτή η ζωή που θέλουμε να έχουμε; Αν όντως ζούμε μόνο μια φόρα, αξίζει να χαραμίσουμε αυτή μας την ευκαιρία προσπαθώντας να χωρέσουμε σε ένα κοινωνικό καλούπι;
Advertisment
Η ευτυχία είναι απόφαση
Ναι… η ζωή είναι δική μας και η ευτυχία μας εξαρτάται από εμάς τους ίδιους. Κάθε φόρα που αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ζωή μας, κάθε φορά που βγαίνουμε από τη ζώνη άνεσης μας, κάθε φορά που κλείνουμε τα αυτιά μας στις επιθυμίες των άλλων και ακούμε τη δική μας εσωτερική φωνή και ανάγκη ερχόμαστε πιο κοντά στην ευτυχία μας.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να νιώσουμε ξανά, να αναπνεύσουμε ελεύθεροι και να ονειρευτούμε. Γιατί μόνο τότε μπορούμε να βρούμε την εσωτερική μας γαλήνη και ηρεμία.
Είμαστε μοναδικά διαφορετικοί, και αυτή η σκέψη γεμίζει την καρδιά μου με μια παράξενη ζεστασιά. Όχι επειδή θέλουμε να ξεχωρίσουμε ή να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, αλλά γιατί η διαφορετικότητά μας είναι αυτό που μας κάνει αληθινούς.
Στάικου ‘Αντζυ- Life Coach- AC Accredited – www.msbalance.gr
