Η συμφωνία για την ειρήνευση στη Γάζα που ανακοίνωσαν Ντόναλντ Τραπ και Μπένιαμιν Νετανιάχου μάθαμε ότι ικανοποιεί τους ίδιους, ακούσαμε από τον αμερικανό πρόεδρο ότι ικανοποιεί και άλλους και δεν γνωρίζουμε αν ικανοποιεί και την άλλη πλευρά που απουσίαζε από το τραπέζι. Υπ’ αυτή την έννοια έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Το μόνο που κατάφερε και πήρε ως δήλωση ο αμερικανός πρόεδρος από τον ισραηλινό πρωθυπουργό ήταν μια συγγνώμη προς το Κατάρ για την επίθεση που ο Λευκός Οίκος είχε αφήσει να διερρεύσει ότι έγινε χωρίς την συγκατάθεση Τραμπ.
Κατά τα λοιπά το μόνο χρονοδιάγραμμα που περιλαμβάνει το σχέδιο που ανακοινώθηκε- χωρίς κανείς μας να γνωρίζει τις λεπτομέρειες- είναι αυτό της επιστροφής των ομήρων μέσα στις επόμενες 72 ώρες. Δεν ακούσαμε να ορίζονται χρόνοι για την αποφυλάκιση παλαιστινίων κρατουμένων, ούτε για την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από την λωρίδα. Προβλέπονται, αλλά με μία χρονική ασάφεια.
Είναι βέβαιο ότι ο Νετανιάχου πιέστηκε από τον Τραμπ να δεχθεί το σχέδιο του, καθώς οι διεθνείς αντιδράσεις για τη συνέχιση των επιχειρήσεων στη Γάζα, όπου εντείνεται η ανθρωπιστική καταστροφή μεγαλώνουν μέρα με την ημέρα. Άλλωστε σ’ αυτό έκανε αναφορά και ο αμερικανός πρόεδρος λέγοντας ότι «πολλοί σύμμαχοι κουράστηκαν και γι αυτό αναγνώρισαν παλαιστινιακό κράτος».
Η πρώτη αντίδραση από τη Χαμάς είναι αρνητική, αλλά πάντα μετά μία πρόταση υπάρχει μια δυναμική και ένα έντονο παρασκήνιο. Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται ότι οι όροι της συμφωνίας είναι κομμένοι και ραμμένο στα μέτρα του Ισραήλ, αφού τουλάχιστον απ’ αυτά που ειπώθηκαν δεν υποχρεώνεται σε τίποτα, εκτός της δέσμευσης να μην προσαρτήσει τη Γάζα, ενώ δεν γίνεται κάποια αναφορά στη Δυτική Όχθη, όπου το Ισραήλ συνεχίζει το πρόγραμμα εποικισμού.
Είναι επίσης εμφανές ότι έχουν εγκαταλειφθεί πλέον εκείνα τα σχέδια περί «Ριβιέρας» και αναγκαστικού εκτοπισμού όλων των Παλαιστινιών, κάτι που από μόνο του είναι θετικό.
Οι ανακοινώσεις των δύο ηγετών, ανεξάρτητα από την αισιοδοξία που δήλωσαν οι ίδιοι, είναι ένα μικρό βήμα προς την ειρήνη και ο δρόμος μπροστά είναι μακρύς, πόσο μάλλον τη στιγμή που δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει ένας σαφής οδικός χάρτης προς την μόνιμη ειρήνη στην περιοχή.
