ΤΟ ΘΕΜΑ
Ενα από τα πεδία όπου η Τουρκία δραστηριοποιείται για πάρα πολλά χρόνια, έχοντας προφανώς επενδύσει πολύ χρόνο και –κυρίως– χρήμα, είναι εκείνο του επηρεασμού όλων όσοι λαμβάνουν αποφάσεις στη Δύση, μέσα από υποτιθέμενους «ανεξάρτητους» ειδικούς και σχολιαστές. Οποτε προκύπτει κάποιο θέμα, οι «ειδικοί» οργανώνονται και επιχειρούν να καταλάβουν τον δημόσιο χώρο. Οπως για παράδειγμα πρόσφατα, μετά την ουσιαστική απόφαση των κρατών της Κεντρικής Ασίας (Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, Τουρκμενιστάν και Κιργιζία) να συμφωνούν με τη θέση της Ε.Ε., ότι, δηλαδή, με βάση τα ψηφίσματα 541 και 550 του ΟΗΕ, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο το 1974. Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις που κυκλοφορούν από κάποιους «πεφωτισμένους» Ευρωπαίους περί της ανάγκης να μη «θυσιαστεί» η προοπτική της σχέσης Ε.Ε. – Τουρκίας για τη χάρη της Κύπρου. Θα δούμε και άλλα τέτοια παρόμοια.
ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
Βέβαια, επί της ουσίας, όπως έχουμε επανειλημμένως υπογραμμίσει, η όλη υπόθεση του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών, δηλαδή εκείνων που βρίσκονται στη Κεντρική Ασία και του Αζερμπαϊτζάν, αποτελεί κατά κύριο λόγο ένα πολύ ενεργητικό παιχνίδι δημοσίων σχέσεων της Αγκυρας. Το Μπακού λογικά βρίσκεται πιο κοντά στην Αγκυρα για λόγους γεωστρατηγικούς. Ομως οι κεντροασιατικές χώρες, ανεξάρτητες καθώς είναι και όχι εξαρτημένες καθ’ οιονδήποτε τρόπο από την Τουρκία, δεν θα μπορούσαν να δεχθούν ένα δίλημμα το οποίο περιελάμβανε 12 δισ. επενδύσεις από την Ε.Ε. ή αναγνώριση ενός ψευδοκράτους, που τα τελευταία 51 χρόνια είναι αναγνωρισμένο μόνο από την Αγκυρα. Επιπλέον, οι χώρες της Κεντρικής Ασίας βρίσκονται σε ένα άμεσο γεωστρατηγικό περιβάλλον, όπου η παρουσία της Κίνας και της Ρωσίας είναι βαρύνουσα, και αναζητούν για αντίβαρα. Το γεγονός ότι κάποιοι στην Αγκυρα θεωρούν πως η Τουρκία μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στη Κεντρική Ασία, μάλλον μικρομεγαλισμός είναι παρά κάποιο σχέδιο που εδράζεται σε πραγματικές δυνατότητες. Η (ευρύτερη) Κεντρική Ασία έχει υπάρξει και στο παρελθόν πεδίο ανταγωνισμών μεγάλων και μεσαίων δυνάμεων.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Χθες κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο που ρυθμίζει διάφορα υγειονομικά ζητήματα που αφορούν τις Ενοπλες Δυνάμεις. Οι ρυθμίσεις είναι γενικά γνωστές και τις έχουμε αναδείξει στην «Κ» ήδη όταν τις ανακοίνωσε προ μηνών ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας. Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα άρθρα, το 74, αναδεικνύει με έμμεσο αλλά εντελώς γλαφυρό τρόπο τις παραδοξότητες του ελληνικού Δημοσίου και, κυρίως, διορθώνει κάποιες μικρές αδικίες. Η πιο βασική είναι η δυνατότητα στους στρατιωτικούς να έχουν και αστυνομική ταυτότητα. Δεδομένου ότι η Ελληνική Αστυνομία δεν διέθετε μια βάση δεδομένων που να μπορεί να πιστοποιεί τα στοιχεία των εν ενεργεία στρατιωτικών, αυτοί αναγκάζονταν, για παράδειγμα, να ταξιδεύουν εντός του χώρου Σένγκεν της Ε.Ε. Επιπλέον, λόγω ακριβώς αυτής της έλλειψης δυνατότητας πιστοποίησης, οι στρατιωτικοί δεν είχαν πρόσβαση σε κάποιες υπηρεσίες του gov.gr, όπως το ψηφιακό πορτοφόλι. Το ίδιο θα ισχύει και στους κατατασσόμενους στις Ενοπλες Δυνάμεις, οι οποίοι δεν θα παραδίδουν στις αρχές κατάταξής τους το δελτίο αστυνομικής ταυτότητας. Θα έχουν, βεβαίως, και το ειδικό δελτίο ταυτότητας, το οποίο θα περιοριστεί αποκλειστικά για υπηρεσιακή χρήση.
Ο ΤΟΠΟΣ
Το Ντομρεμί λα Πουσέλ είναι το χωριό όπου γεννήθηκε η Ζαν ντ’ Αρκ (Ιωάννα της Λωρραίνης), όπου –όπως είναι γνωστό– κάηκε στην πυρά από τους Αγγλους και τους Βουργουνδούς συμμάχους τους το 1431. Από την εποχή του μακαρίτη Ζαν Μαρί Λεπέν, ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου και εμβληματικής φιγούρας της γαλλικής Ακροδεξιάς, την Πρωτομαγιά συνηθιζόταν να γίνεται κάποια άλλη εκδήλωση, προκειμένου να φανεί η αντίστιξη προς μια αργία που θεωρείτο «αριστερή». Και η Ζαν ντ’ Αρκ ήταν πάντα μια καλή αφορμή για παρελάσεις με σημαίες στο Παρίσι, προς την πλατεία των Πυραμίδων όπου βρίσκεται το επιχρυσωμένο άγαλμα της Παρθένου της Ορλεάνης. Η εγγονή του Μαριόν Μαρεσάλ-Λεπέν μάς πληροφορεί ότι τη φετινή Πρωτομαγιά θα βρεθεί στο Ντομρεμί και όποιος θέλει μπορεί να επισκεφθεί και αυτός το χωριό, όπου θα του δοθεί η ευκαιρία να γευματίσει μαζί της. Δεν θέλω ούτε να φαντάζομαι τι μπορεί να σκαρφίζονται οι εγχώριοι και εγχώριες αντιγραφείς της Μαριόν.
Η ΑΤΑΚΑ
«Δεν είναι δυνατόν να “βυθίζεται” ένας δρόμος 15 εκατ. ευρώ και να μη φταίει κανείς», ανέφερε χθες η βουλευτής Λάρισας του ΠΑΣΟΚ Ευαγγελία Λιακούλη, σχολιάζοντας ένα φιάσκο από τα πιο χαρακτηριστικά των τελευταίων μηνών, την κατάρρευση μεγάλου τμήματος του δρόμου Αγιοκάμπου – Κεραμιδίου στον υπό κατασκευήν παραλιακό άξονα Ρακοπόταμου – Κεραμιδίου. «Δεν υπάρχει καμία ευθύνη για αυτό που συμβαίνει; Εχουν γίνει σωστά οι μελέτες, έχουν εκτελεσθεί σωστά τα τμηματικά έργα, με όλες τις προβλεπόμενες από τη μελέτη προδιαγραφές; Τηρήθηκαν όλες οι υποχρεώσεις; Εγιναν όλα τα έργα αντιστήριξης και όλα τα τεχνικά βοηθητικά έργα; Ελέγχθηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες όλα όσα έπρεπε να ελεγχθούν, σε κάθε στάδιο του έργου;» ρωτάει, μεταξύ άλλων, η βουλευτής.
