Επιστολή φιλάθλου της ΑΕΛ – ΑΕΛ

Λάβαμε ένα μήνυμα από αναγνώστη φίλο της ΑΕΛ με τίτλο: ” Κάποτε με τους Monsters…” και όπως το συνηθίζουμε εδώ στο aelole.gr δημοσιεύουμε το περιεχόμενο του, εφόσον δεν περιέχει υβριστικό ή βλάσφημο περιεχόμενο. Επειδή το aelole.gr είστε όλοι εσείς…

«Όταν η τεχνολογία δε σκίαζε την αληθινή ζωή, το Αλκαζάρ ήταν επίκεντρο. Σχολικά χρόνια αλλιώτικα και η ευλογία του ’88 μπρος στα μάτια μας. Στιγμές Αελικού ονείρου και οπαδικού κάλλους. Στο γήπεδο και στους δρόμους, τέτοιες μέρες του Μάρτη ήταν…

Ο Καλαμάρας ανέγγιχτος επαναστάτης, ρυθμού, έντασης, μεγαλείου. Σαν τώρα, τον θυμάμαι στην παλιά θύρα 1, όλη η ψυχή του ήταν ΑΕΛ. Μαζί του οι Monsters ανιδιοτελείς πρωτοπόροι, εράσμιοι μαχητές.

Ύστερα, στο χείλος του γκρεμού κι εμείς εκεί, πρωτόθρονοι αναζητητές διεξόδου. Monsterikes παρελάσεις, Λειβαδιά, Καυτατζόγλειο, Γιάννινα. Τη σώσαμε την πρώτη φορά. Ήρθαν τα πέτρινα χρόνια και έπειτα το 2007, με τα λεωφορεία αναμμένα για το Πανθεσσαλικό, ο Γ. Γεωργίου, νηφάλιος και αξιοπρεπής, έγραψε το όνομά μου για τη θέση στο πούλμαν. Πανό στον τελικό τεράστιο: “MONSTERS”. Και η μέθη της επιστροφής!

Παραμυθένια η ένθερμη ενότητα. Ενότητα ζωντανής κερκίδας. Το δικαστικό, η στοά έναντι της στρατιωτικής λέσχης, η πάροδος στην πλατεία Νομαρχίας, πορείες προς το θρυλικό μας στάδιο. Από την κορυφή των πάντων έως τις εσχατιές της απαξίωσης. Τώρα, που τα χρόνια πέρασαν σαν κομήτης μπροστά από τα μάτια μου και άφησαν στίγματα στο κορμί, η ομάδα ξαναβρίσκει το δρόμο της. Όμως, μόνο η σύμπνοια της ποθητής ΑΕΛΙΚΗΣ φωνής αξίζει, περιμένοντας ομοθυμαδόν το τέταρτο αστέρι!

Από μικρό παιδάκι, δε γνώρισα και δε φαντάζομαι ΑΕΛ δίχως Monsters…»

Βασίλης Ε.