Η σιδερένια πύλη του Άουσβιτς έφερε μια επιγραφή που θεωρείται σήμερα ένα κυνικό και κοροϊδευτικό σύνθημα για την απόκρυψη της απάνθρωπης μεταχείρισης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης: «Arbeit macht frei» (η εργασία σε απελευθερώνει).
Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν εκείνο το πρωί, η Εύα Κορ Μόζες και η δίδυμη αδερφή της Μύριαμ.
Τα δύο κορίτσια ήταν μόλις δέκα ετών, όταν κρατώντας σφιχτά η μία το χέρι της άλλης έφτασαν στο Άουσβιτς…
Η επιζήσασα των βασανιστηρίων του Άουσβιτς
Η Εύα Κορ επέζησε από τα πειράματα του Γιόζεφ Μένγκελε στο Άουσβιτς και αφιέρωσε τη ζωή της σε έναν σκοπό: τη συγχώρεση. Η γυναίκα, μέχρι και την στιγμή που πέθανε έκανε ξεναγήσεις στο στρατόπεδο θανάτου στο Άουσβιτς.
Μια εικόνα των διδύμων Κορ πριν υποστούν τα ναζιστικά πειράματα στο Άουσβιτς. Πηγή φωτό: infobae
Δημιούργησε ένα μικρό μουσείο του Ολοκαυτώματος στο σπίτι της στις ΗΠΑ και πέθανε σε ηλικία 85 ετών, κατά τη διάρκεια ενός από τα ετήσια ταξίδια της στην Πολωνία.
Η Εύα Μόζες Κορ γεννήθηκε στη Ρουμανία και απελάθηκε με την εβραϊκή οικογένειά της στο Άουσβιτς το 1944.
Σε αντίθεση με την υπόλοιπη οικογένειά της, αυτή και η δίδυμη αδερφή της, η Μίριαμ, επέζησαν.
Αλλά κακοποιήθηκαν βάναυσα από τον διαβόητο Γιόζεφ Μένγκελε, γνωστό ως Άγγελο του Θανάτου, ο οποίος συμμετείχε στην επιλογή για θάνατο πολλών από το 1,1 εκατομμύριο Εβραίους που δολοφονήθηκαν στους θαλάμους αερίων. Οι Ναζί δολοφόνησαν έξι εκατομμύρια Εβραίους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα βασανιστήρια…
Ως γιατρός στο Άουσβιτς από το 1943, ο Μένγκελε βασάνιζε περισσότερους από 1.000 δίδυμους και άλλους κρατούμενους του Άουσβιτς, στο πλαίσιο της διαστρεβλωμένης αντίληψής του για την επιστήμη.
Μερικές φορές, οι γιατροί έφερναν τα δίδυμα σε ένα λευκό δωμάτιο, με λαμπερά νυστέρια και μακριές βελόνες. Τα ανάγκαζαν να γδυθούν και να υποβληθούν σε μυστηριώδεις ενέσεις. Ποτέ δεν έκαναν ερωτήσεις, ποτέ δεν απαντούσαν. Τα παιδιά που εξαφανίζονταν μετά από ορισμένες εξετάσεις δεν επέστρεφαν ποτέ.
«Να συγχωρείτε τους χειρότερους εχθρούς σας», έλεγε σε ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμά της κατά την τελευταία της επίσκεψη στο Μουσείο του Άουσβιτς, την οποία είχε ανεβάσει στην επίσημη σελίδα του στο Facebook.
«Υπήρχαν διακόσια δίδυμα στους στρατώνες μας. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, είχαμε απομείνει μόνο εκατό. Από κάθε χίλια παιδιά, στο τέλος της απελευθέρωσης είχαν απομείνει μόνο περίπου διακόσια άτομα» είχε πει η ίδια.
«Τρεις φορές την εβδομάδα πηγαίναμε στο εργαστήριο αίματος. Εκεί μας έκαναν ενέσεις με μικρόβια και χημικά και μας πήραν πολύ αίμα», είπε το 2001. Κάποια μέρα ανέβασε υψηλό πυρετό και της έδωσαν δύο εβδομάδες ζωής, αλλά τελικά ανάρρωσε.
Τη νύχτα, στο Άουσβιτς, η Εύα και η Μίριαμ αγκαλιάζονταν κάτω από τις φθαρμένες κουβέρτες…
Η ελευθερία…
Όταν τα σοβιετικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Άουσβιτς τον Ιανουάριο του 1945, ο αέρας μύριζε στάχτη και σήψη.
Η Εύα και η Μίριαμ βρέθηκαν μέσα στο χάος, αγκαλιασμένες, ανίκανες να κλάψουν. Δεν ήξεραν πώς ήταν ο κόσμος πέρα από το συρματόπλεγμα. Ήξεραν μόνο ότι ήταν ζωντανές και ότι μαζί είχαν νικήσει.
Η ελευθερία ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Χωρίς μητέρα, χωρίς πατέρα, χωρίς σπίτι.
Η Εύα και η Μίριαμ διέσχισαν περισσότερες από μία ηπείρους πριν βρουν καταφύγιο πρώτα στο Ισραήλ και στη συνέχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες . Η Εύα παντρεύτηκε έναν άλλο επιζώντα, δημιούργησε οικογένεια, αλλά δεν μπορούσε να διώξει τους εφιάλτες.
Η συγχώρεση…
Χρόνια αργότερα, στεκόταν μπροστά σε μια αίθουσα σιωπηλών φοιτητών σε μια μικρή πόλη της Ιντιάνα λέγοντας: «Μια μέρα, κατάλαβα ότι αν δεν μπορούσα να συγχωρήσω, θα παρέμενα κρατούμενη στο Άουσβιτς για το υπόλοιπο της ζωής μου».
Ένα πρωί, η Εύα προσποιήθηκε ότι έγραφε ένα γράμμα στον «Δρ. Μένγκελε». Ήταν η άσκηση αυτοελέγχου της, ένας τρόπος να επιβάλει τη μνήμη της σε κάτι άλλο. Στην αρχή, το χέρι της έτρεμε. «Σε συγχωρώ, όχι επειδή το αξίζεις, αλλά επειδή η ζωή μου πρέπει να είναι δική μου».
Ο Γιόζεφ Μένγκελε κέρδισε το παρατσούκλι «Άγγελος του Θανάτου» επειδή είχε τη δύναμη να αποφασίζει ποιος θα ζούσε και ποιος θα πέθαινε στο Άουσβιτς και λόγω των φρικτών πειραμάτων του σε κρατούμενους. Πηγή φωτό: infobae
Μερικές φορές, τα παιδιά που επισκέπτονταν το Μουσείο Ολοκαυτώματος και το Εκπαιδευτικό Κέντρο CANDLES στην Ιντιάνα της ζητούσαν εξηγήσεις. «Πώς συγχωρείς κάποιον που έκανε τόσο κακό, κυρία Κορ;» Χαμογελούσε, γέρνοντας το κεφάλι της μελαγχολικά.
«Το μίσος είναι ένα δηλητήριο που παίρνεις ελπίζοντας ότι ο άλλος θα πεθάνει. Επέζησα από το Άουσβιτς. Δεν θα αφήσω το μίσος να με καταστρέψει», έλεγε.
Για πολλούς, η συγχώρεση ήταν προδοσία. Για την Εύα, ήταν ο μόνος τρόπος να πάρει τον έλεγχο του πεπρωμένου της.
Η αδερφή της πέθανε το 1993 μετά από μια ζωή γεμάτη προβλήματα υγείας από τα οποία υπέφερε από την εποχή του Άουσβιτς.
Η συνάντηση…
Το 2015, παρευρέθηκε στη γερμανική δίκη του πρώην φρουρού του Άουσβιτς Όσκαρ Γκρένινγκ, γνωστού ως ο λογιστής του Άουσβιτς, καθώς ήταν υπεύθυνος για την καταμέτρηση των αντικειμένων που κατασχέθηκαν από τους κρατούμενους.
Πλησίασε τον Γκρένινγκ και του έσφιξε το χέρι, κι εκείνος της απάντησε φιλώντας τη στο μάγουλο.
Ο Γκρένινγκ τελικά φυλακίστηκε για τέσσερα χρόνια ως συνεργός στη δολοφονία τουλάχιστον 300.000 ανθρώπων.
