Τα 12 χρόνια που ηγείτο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο πάπας Φραγκίσκος, επέλεξε να χαράξει μια διαφορετική πορεία σε σχέση με τους προκατόχους του, αλλάζοντας μια σειρά από λειτουργίες της.
Ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, όπως ήταν το όνομα που του δόθηκε κατά την βάφτισή του, γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1936 στο Μπουένος Άιρες από γονείς ιταλικής καταγωγής. Ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειάς του. Είχε μιλήσει για τις αναμνήσεις που είχε από μια δεμένη οικογένεια και για το πώς η Ιταλίδα γιαγιά του διαμόρφωσε την πίστη του.
Κάποτε οι παππούδες και οι γιαγιάδες του γλίτωσαν από ένα δυνάμει πολύνεκρο ναυάγιο όταν μετανάστευσαν από την Ιταλία στην Αργεντινή, μια εμπειρία που εξηγεί την επιμονή του να υπερασπίζεται όσους και όσες παίρνουν το δρόμο της μετανάστευσης στη Μεσόγειο για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη.
Η εξομολόγηση που τον έπεισε για την ιεροσύνη
Έναυσμα για να στραφεί στην ιεροσύνη ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία που είχε όταν ήταν 16 ετών κατά τη διάρκεια μιας εξομολόγησης.
Ο Πάπας Φραγκίσκος, Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο ως έφηβος
Bergoglio family photo / AP
Όπως υπενθυμίζεται το CNNi, μπήκε στο ιεροδιδασκαλείο, αλλά τρία χρόνια αργότερα άρχισε να εκπαιδεύεται για να γίνει Ιησουίτης, το θρησκευτικό τάγμα που φημίζεται για το ιεραποστολικό του έργο.
Οι ηγετικές του ικανότητες αναγνωρίστηκαν το 1973, όταν στη νεαρή ηλικία των 36 ετών διορίστηκε επικεφαλής του τάγματος των Ιησουιτών στην Αργεντινή, μια θέση που θα κατείχε μέχρι το 1979.
Η οικογένεια Μπεργκόλιο με τον πάπα Φραγκίσκο να διαφαίνεται (πάνω, τρίτος από αριστερά)
(Bergoglio family photo / AP
Έγινε επίσκοπος της Ρώμης το 2013, δίνοντας τον τόνο για το ποντιφικό του αξίωμα τη νύχτα της εκλογής του.
«Ας προσευχηθούμε για ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να υπάρξει ένα μεγάλο πνεύμα αδελφοσύνης» είχε πει από το μπαλκόνι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου.
Έμεινε πιστός σε όσα εκφώνησε τότε, ενθαρρύνοντας όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή τη φυλή τους, να θυμούνται ότι αυτό που τους ενώνει όλους είναι ανθρωπιά. Ο Φραγκίσκος ήταν γεφυροποιός, επιδιώκοντας να συνεργαστεί με όλες τις θρησκείες και τα δόγματα.
Ο πρώτος Λατινοαμερικάνος και Ιησουίτης που εξελέγη Πάπας
Ήταν ο πρώτος Λατινοαμερικανός και το πρώτο μέλος του τάγματος των Ιησουιτών που εξελέγη Πάπας σε μια ιστορία 2.000 ετών.
Ήταν επίσης ο πρώτος Πάπας που αποκάλεσε τον εαυτό του Φραγκίσκο.
Ο πάπας Φραγκίσκος ανακοινώνεται ότι είναι ο 266ος ποντίφικας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας
AP Photo/Gregorio Borgia
Ένας πάπας που δεν έμοιαζε με τους προηγούμενους
Η θητεία του Φραγκίσκου στην ηγεσία της Καθολικής Εκκλησίας δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενες αιώνες.
Ήταν ο πρώτος πάπας από το 1400 που συνυπήρξε με τον προκάτοχό του, τον Βενέδικτο ΙΣΤ’, ο οποίος παραιτήθηκε για λόγους υγείας, αλλά κατά καιρούς εξέφραζε τη δυσαρέσκειά του για την κατεύθυνση προς την οποία ο Φραγκίσκος ηγείτο της εκκλησίας.
Ο πάπας Φραγκίσκος απέφευγε τη χλιδή που παρέχεται στους διατελούντες πάπες και προτίμησε τη σεμνότητα και τη λιτότητα, αρετές που είχε μάθει στην Αργεντινή, όπου κάποτε είχε εργαστεί ως επιστάτης και πορτιέρης σε μπαρ.
Απέρριψε την ευκαιρία να μετακομίσει στα πολυτελή παπικά διαμερίσματα, επιλέγοντας αντ’ αυτού έναν μικρότερο ξενώνα, και γιόρτασε τα πρώτα του γενέθλια στο αξίωμα με τρεις άστεγους που ζούσαν στους δρόμους της Ρώμης.
Ο πάπας που τόλμησε να μιλήσει για ανθρωπιστικές κρίσεις, για τον πόλεμο και την κλιματική κρίση
Ο Αργεντινός ποντίφικας απέκτησε γρήγορα τη φήμη του εκσυγχρονιστή, ο οποίος μίλησε με τόλμη για ανθρωπιστικές κρίσεις, όπως η μετανάστευση, ο πόλεμος και η κλιματική αλλαγή.
Προσπάθησε να μεταρρυθμίσει την εκκλησία αντιμετωπίζοντας ελιτίστικες νοοτροπίες μεταξύ των κληρικών.
Πήρε μια σειρά μέτρων για την εξάλειψη της οικονομικής διαφθοράς στο Βατικανό. Ο Φραγκίσκος αναζήτησε επίσης διευρυμένο ρόλο για τις γυναίκες που εργάζονται στο Βατικανό.
Έχτισε γέφυρες με τον μουσουλμανικό κόσμο, ενώ προσπαθούσε να παίξει τον ρόλο του ειρηνοποιού απέναντι στις παγκόσμιες συγκρούσεις, ιδιαίτερα στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή.
Αλλά η θητεία του δεν έλυσε τις βαθιές διαιρέσεις εντός της Καθολικής Εκκλησίας, η φήμη της οποίας παραμένει βαθιά στιγματισμένη από τις συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για σεξουαλικές κακοποιήσεις στις τάξεις της, και της οποίας οι αυστηρές διδασκαλίες σε κοινωνικά θέματα έχουν εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη σημασία της σε μέρη του κόσμου.
Με πληροφορίες από το CNNi
