Οι νεοφασίστες στην Γαλλία δεν περιορίζονται στο να παρελαύνουν μια φορά το χρόνο στο Παρίσι, πίσω από πανό με κελτικούς σταυρούς. Επιτίθενται επίσης σε ακτιβιστές της Αριστεράς ή σε άτομα διαφορετικής φυλετικής καταγωγής και μειονότητες. Διαδίδουν ρατσιστική και αντισημιτική προπαγάνδα στα κοινωνικά δίκτυα.
Αλλά στοχεύουν και ψηλότερα. Σύμφωνα με εσωτερικά έγγραφα του κινήματος, στα οποία είχε πρόσβαση η εφημερίδα La Liberation, αυτές οι βίαιες ομάδες δεν έχουν εγκαταλείψει την ιδέα ενός «εθνικιστικού πραξικοπήματος» και βασίζονται στην κοινωνική οργή για να επιβληθούν, αφού προσπάθησαν μάταια να αναλάβουν την ηγεσία των «κίτρινων γιλέκων».
Επιστροφή στο παρελθόν, στη Λυών
Στις 9 Φεβρουαρίου 2019, συνεχίζονται οι μαζικές κινητοποιήσεις για την ακρίβεια σε όλη την Γαλλία. Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» χάνει σιγά-σιγά τη δυναμική του, αλλά παραμένει ζωντανό και συνεχίζει να δίνει τον ρυθμό στα Σαββατοκύριακα της χώρας.
Μέσα στις πορείες, που διανθίζονται με συγκρούσεις με την αστυνομία, μερικές φορές πολύ βίαιες, μια πιο διακριτική σύγκρουση εξελίσσεται και θα φτάσει στο αποκορύφωμά της στη Λυών.
Μετά από εβδομάδες επιθέσεων από ακροδεξιούς τραμπούκους εναντίον αριστερών ακτιβιστών, και ενώ οι Zouaves Paris (που αργότερα θα σχηματίσουν το GUD Paris) είχαν εκδιωχθεί με τη βία από τη διαδήλωση στο Παρίσι λίγες ημέρες νωρίτερα, το κίνημα επέλεξε την πρωτεύουσα της Γαλατίας για την αντεπίθεσή του.
Εκεί, στη Λυών, δεκάδες κουκουλοφόροι και οπλισμένοι επιτίθενται αιφνιδιαστικά στο πίσω μέρος της αντιφασιστικής πορείας που οργανώθηκε στο πλαίσιο της διαδήλωσης των «κίτρινων γιλέκων», πριν απωθηθούν στις όχθες του Ροδανού. Μια καταστροφή που συνεχίζεται στη γέφυρα που διασχίζει τον ποταμό, ενώ οι ακροδεξιοί ακτιβιστές υποχωρούν προς την έδρα τους στη Παλαιά Λυών.
Κατά την ομολογία των ίδιων των μελών του κινήματος, αυτή η καταστροφή υπογραμμίζει τη σημαντική, ή τουλάχιστον ορατή, παρουσία των νεοφασιστών και των συμμάχων τους, των εθνικιστών και των βασιλοφρόνων, στις πορείες του κινήματος.
«Προτεραιότητα στις ριζοσπαστικές κινητοποιήσεις»
«Ποτέ ξανά», φαίνεται να λένε πολλά έγγραφα που εκδόθηκαν από τους πιο ριζοσπαστικούς κύκλους της ακροδεξιάς και κυκλοφορούν σε αυτό το κλειστό κύκλο. Αυτοί οι νεοφασίστες υποσχέθηκαν λοιπόν να μην χάσουν την επόμενη κινητοποίηση της λαϊκής οργής στην Γαλλία. Αφού έχασαν το τρένο των «κίτρινων γιλέκων», λυπούνται που άφησαν να περάσει και αυτό της μεταρρύθμισης των συντάξεων.
Με μέθοδο τη διείσδυση σε άλλους πολιτικούς χώρους και στόχο το «εθνικιστικό πραξικόπημα», θα μπορούσαν να μπουν στον πειρασμό να προσχωρήσουν στο κίνημα «Ας τα μπλοκάρουμε όλα» (Bloquons tout) της 10ης Σεπτεμβρίου. Μια ουτοπική φαντασίωση, σύμφωνα με τις πηγές της Liberation στον τομέα της ασφάλειας, καθώς το κίνημα αυτό υποστηρίζεται και καθοδηγείται πλέον από την Αριστερά.
Τα κείμενα που είχε την ευκαιρία να διαβάσει η γαλλική εφημερίδα αντλούν έμπνευση σε μεγάλο βαθμό από τα γραπτά και τις μεθόδους της ριζοσπαστικής αριστεράς, καθώς και από τους περιβαλλοντικούς αγώνες, ιδίως όσον αφορά τους αποκλεισμούς.
«Δεδομένου ότι ο στόχος μας είναι το πραξικόπημα, πρέπει να προτιμήσουμε τις πραγματικά ριζοσπαστικές κινητοποιήσεις: αυθόρμητες διαδηλώσεις, δωρεάν διόδια, αποκλεισμός διυλιστηρίων κ.λπ. Αυτές οι κινητοποιήσεις είναι ριζοσπαστικές, επειδή προσφέρουν στους συμμετέχοντες μια σχέση ισχύος μεταξύ του λαού και του κράτους, και αυτό είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε», εξηγεί ένα από αυτά τα κείμενα.
Διεισδύοντας στις «εξεγέρσεις»
Αυτοί οι ακροδεξιοί ακτιβιστές σκοπεύουν να εγκατασταθούν στο επίκεντρο της οργής και να αναμειχθούν στις πορείες, κυρίως όταν η κινητοποίηση λαμβάνει χώρα «σε μια μικρή πόλη», όπου το πλήθος είναι πιο επιρρεπές να υιοθετήσει τις αηδιαστικές ιδέες τους «από ό,τι στις μεγαλουπόλεις», σύμφωνα με τους ίδιους.
Ο στόχος είναι να δημιουργήσουν «βάσεις στρατολόγησης» και, στο πλαίσιο των δηλωμένων διαδηλώσεων, να «κινητοποιήσουν την αστυνομία σε μεγάλο αριθμό», προκειμένου να «μειώσουν το προσωπικό του κράτους σε άλλες επιχειρήσεις». Διότι ο πραγματικός τους στόχος είναι να διεισδύσουν στις «άγριες διαδηλώσεις», στις «εξεγέρσεις».
«Γίνετε γκρίζοι άνδρες», προτρέπουν συγκεκριμένα οι συγγραφείς τούς ακτιβιστές τους. «Απορρίψτε τα ρούχα που προδίδουν την ιδιότητά σας, εγκαταλείψτε τις ορατές και άχρηστες ‘συμπεριφορικές ενδείξεις’. Φροντίστε τη φήμη σας: είστε μια ομάδα φίλων που βρέθηκε ξαφνικά στη μέση του κοινωνικού αγώνα και είναι έτοιμη να βοηθήσει».
Περαιτέρω, θεωρητικολογούν για την ανάγκη να ανακτήσουν τους κώδικες της ριζοσπαστικής αριστεράς, αναφέροντας ιδίως την ικανότητά της να σχηματίζει ένα «μπλοκ» απέναντι στις δυνάμεις της τάξης, πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τη σύγκρουση, αλλά και την «εμπειρία» του «ηλικιωμένου πενηντάρη συνδικαλιστή με μεγάλη πείρα στις σχέσεις ισχύος».
Το παλιό όνειρο της 6ης Φεβρουαρίου 1934
Επιπλέον, αναλύουν λεπτομερώς την ανάγκη να καταστούν χρήσιμοι και αξιοσέβαστοι, προκειμένου να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών μέσω των υπηρεσιών τους. Με λίγα λόγια, θεωρούν ότι πρέπει πρώτα να καταστούν απαραίτητοι, προτού μπορέσουν να επιβάλουν τις αντιδραστικές τους ιδέες.
Για αυτούς τους νεοφασίστες, ο πραγματικός στόχος είναι να σπάσουν το «μονοπώλιο» των αριστερών στον αγώνα του λαού και να μετατρέψουν την ενέργεια της κοινωνικής οργής σε σκαλοπάτι για την κατάκτηση της εξουσίας.
Το σχέδιο περιγράφεται με σαφήνεια στα έγγραφα που είχε πρόσβαση η Liberation. «Μόνο με τη δημιουργία ενός δικτύου λαϊκών ομάδων εξέγερσης, τοπικών, σχετικά αυτόνομων και οργανωμένων, που διαθέτουν συγκεκριμένη τεχνογνωσία για την υπονόμευση της εξουσίας του κράτους και του παγκόσμιου καπιταλισμού, θα μπορέσει να ξεσπάσει κάποια μέρα η εθνική εξέγερση από μία από τις πολιτικές κρίσεις που διανύει η αντιγαλλική δημοκρατία», γράφουν οι συντάκτες. Σαν ένα παλιό όνειρο της 6ης Φεβρουαρίου 1934, όταν οι ακροδεξιές ενώσεις απέτυχαν στην επίθεσή τους κατά της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης.
