Έχει κι εκείνες τις γυναίκες…που δεν το έβαλαν κάτω!
Πάτησαν στην αξιοπρέπεια τους και σήκωσαν ένα ανάστημα, που κανείς δεν το περίμενε.
Έκρυψαν έντεχνα τα δάκρυα τους και έθαψαν κομμάτια από τα “θέλω” τους, για να μπορέσουν να αποδείξουν την δύναμη της ψυχής τους.
Ναι έχει και τέτοιες γυναίκες, που δεν λύγισαν, δεν φοβήθηκαν, δεν πουλήθηκαν.
Έσφιξαν τα δόντια και έπεσαν στη φωτιά.
Που αναμετρήθηκαν με τον φόβο τους και τον σκόρπισαν με την θέληση τους. Το έκαναν για να επιβιώσουν και τα κατάφεραν.
Γύρισαν την πλάτη σε όσους ήθελαν να απομυζούν και να εκμεταλλεύονται την φύση τους και τους έδειξαν περίτρανα την δύναμη της ψυχής τους και την ατσάλινη θέληση τους.
Σε έναν πόλεμο άτυπο, που δεν είχε να κάνει με βόμβες, αλλά με χειριστικές συμπεριφορές, με υποτίμηση και με βρώμικες οσμές ανατολίτικης εξουσίας!
Είναι εκείνες οι γυναίκες, που ανέλαβαν και τους δύο ρόλους, για να μην αφήσουν κανένα κενό στα παιδιά τους.
Εκείνες που ξέχασαν τις ανάγκες τους, και πάντα με το χαμόγελο – ακόμη και στις χειρότερες συνθήκες – δεν άφησαν κανέναν να αμφισβητήσει την ποιότητα τους.
Έκαναν στην άκρη χορηγούς και εύκολο χρήμα και κράτησαν ψηλά τις αρχές τους, δίνοντας μαθήματα και παραδείγματα, σε όλους αυτούς που περίμεναν με το δάκτυλο στην σκανδάλη, για να τις “εκτελέσουν”.
Μπορεί τα νύχια τους να μην ήταν στην πένα, μπορεί η γκαρνταρόμπα τους, να ήταν λιγοστή, και η μετακίνηση τους να είχε πόδια και λεωφορεία, όμως το κούτελο τους ήταν καθαρό.
Έλαμπε από αξιοπρέπεια και τύφλωσε εκείνους, που βιάστηκαν να τις λυπηθούν.
Μέχρι που στο τέλος, όλοι έσκυψαν το κεφάλι. Διότι κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να τα βάλουν μαζί τους.
Διότι τελικά τα κατάφεραν.
Διότι τελικά δεν παραδόθηκαν.
Διότι τελικά δεν ξεπουλήθηκαν!
Αλλά έδωσαν μαθήματα ανθρωπιάς.
Έδωσαν μαθήματα αξιοπρέπειας.
Κάτι, που είναι άγνωστο σε πολλούς.
Κι ενώ κάποιες έχουν βολευτεί, στην άβυσσο της ανυπαρξίας τους, εκείνες κάθονται πλέον στο θρόνο της περηφάνιας τους.
Και δεν μπορεί να τις κουνήσει…κανείς!
Διαβάστε επίσης
