Είναι η ιστορία ενός παλιού και δύσκολου προβλήματος, για τον σκοπό και τα μέσα. Όταν κάποιος είναι πεπεισμένος ότι υπηρετεί τον σωστό σκοπό, είναι επιτρεπτό, προκειμένου να τον επιτύχει, να προδώσει προσωρινά τα ιδανικά του;
Αυτό το ερώτημα υποχρεώνει τους αναγνώστες να θέσουν στον εαυτό τους το βιβλίο «La Meute», «Η Αγέλη», που κυκλοφορεί σήμερα στη Γαλλία με την υπογραφή δύο καταξιωμένων δημοσιογράφων, ειδικών στη μελανσονική Αριστερά, της Σαρλότ Μπελαΐς, από την εφημερίδα «Libération», και του Ολιβιέ Περού, από τη «Le Monde». Προϊόν διετούς έρευνας, αφιερωμένης, όπως υποδηλώνει και ο υπότιτλός του, στον τρόπο λειτουργίας της Ανυπότακτης Γαλλίας, το βιβλίο υπερασπίζεται με πειστικό, κατά τα λεγόμενα, τρόπο την εξής θέση: η Ανυπότακτη Γαλλία, που αγωνίζεται θεωρητικά για μια δίκαιη, συμπεριληπτική και ριζοσπαστικά δημοκρατική κοινωνία, δεν είναι απλά ένα «συγκεντρωτικό» ή «πειθαρχημένο κόμμα».
Είναι ένα σύστημα που ασκεί, νομιμοποιεί ή ανέχεται τη λεκτική, ηθική και σωματική βία. Στο όνομα ενός πολιτικού σχεδίου, αλλά και για την τιμωρία οποιασδήποτε διαφωνίας με τον ηγέτη του, τον Ζαν-Λικ Μελανσόν. Όπως γράφουν χαρακτηριστικά οι δύο δημοσιογράφοι, που μίλησαν για τις ανάγκες του βιβλίου με περισσότερους από 200 ανθρώπους, «ο Μελανσόν δεν απαιτεί απλώς ομαδική πειθαρχία και απόλυτη πίστη, αλλά τυφλή αφοσίωση. Όποιος αμφιβάλλει, προδίδει».
Παλιό στέλεχος (και υφυπουργός) του Σοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο εγκατέλειψε το 2008, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν ίδρυσε πρώτα το Κόμμα της Αριστεράς και κατόπιν, το 2016, την Ανυπότακτη Γαλλία.
Έχει διεκδικήσει τρεις φορές τη γαλλική προεδρία, στις εκλογές του 2012, του 2017 και του 2022, όταν κατετάγη τρίτος, στον πρώτο προεδρικό γύρο, πίσω από τον Εμανουέλ Μακρόν και την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, με ποσοστό 21,95%.
Υπήρξε πρωτεργάτης και της NUPES, της συμμαχίας που είχε συγκροτήσει η γαλλική Αριστερά πριν από τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2022, και του Νέου Λαϊκού Μετώπου, της συμμαχίας που ανέδειξε την ενωμένη Αριστερά πρώτη, σε σύνολο εδρών, μετά τις πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές του 2024. Ο δογματισμός και οι απολυτότητές του, ωστόσο, όπως και η επιμονή του να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα, απωθούν ένα μεγάλο κομμάτι της λεγόμενης προοδευτικής Αριστεράς – και, αν κρίνει κανείς από τις επαναλαμβανόμενες εκκαθαρίσεις στις οποίες προχωράει ο Μελανσόν, το ίδιο συμβαίνει και εντός του κόμματός του.
Σύμφωνα με το βιβλίο «Η Αγέλη», «σιγά σιγά, το κίνημα μετατράπηκε σε αυλή. Οταν κάθεται στο τραπέζι, όλοι περιμένουν να δουν ποιος θα κληθεί να καθίσει πλάι του». Σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, ο Μελανσόν διατηρεί επίσης μια μορφή πίεσης εναλλάσσοντας το κρύο με τη ζέστη: «κολακεύει τους μεν, κατόπιν τους ίδιους ανθρώπους τούς αγνοεί, τη μία τούς δίνει αξία και την άλλη τούς περιφρονεί».
Πολύς λόγος γίνεται στο βιβλίο για τον αυταρχισμό και τις αυθαιρεσίες της συντρόφου του Μελανσόν και βουλευτή του κόμματος Σοφιά Σικιρού.
Ακόμα περισσότερος γίνεται για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο Μελανσόν για ανοχή ή και υπόθαλψη του αντισημιτισμού – κατηγορίες που επέτρεψε ο ίδιος με δηλώσεις του να φουντώσουν μετά την τρομοκρατική επίθεση που πραγματοποίησε η Χαμάς στο Νότιο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου του 2023 πυροδοτώντας έναν νέο ισραηλινό πόλεμο στη Γάζα. Πεπεισμένος πως μόνο εκείνος κατέχει την αριστερή αλήθεια, αδιαφορώντας για τις εκκλήσεις να παρουσιάσει επιτέλους έναν ενιαίο υποψήφιο η γαλλική Αριστερά, ο Μελανσόν ετοιμάζεται να θέσει για τέταρτη φορά υποψηφιότητα στις επόμενες προεδρικές εκλογές, που αναμένονται κανονικά το 2027. Κι ας είναι ήδη 73 χρόνων, κι ας δείχνουν ξεκάθαρα οι δημοσκοπήσεις πως σε περίπτωση μονομαχίας του με τη Λεπέν στον δεύτερο προεδρικό γύρο θα χάσει.
