Τον Νοέμβριο του 2023, μια συμφωνία οδήγησε στην απελευθέρωση 110 ομήρων που είχαν αιχμαλωτιστεί κατά τη διάρκεια της επίθεσης της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου.
Ωστόσο, μια εβδομάδα αργότερα, ο Νετανιάχου αρνήθηκε να παρατείνει την εκεχειρία, αφήνοντας πίσω τους υπόλοιπους.
Έκτοτε, κάθε φορά που η εκεχειρία φαινόταν εφικτή, ο Νετανιάχου άλλαζε τους όρους, σύμφωνα με το Al Jazeera.
Τον Μάιο του 2024, η Χαμάς αποδέχτηκε μια προτεινόμενη συμφωνία, αλλά το Ισραήλ αρνήθηκε να συμφωνήσει και εισέβαλε στη Ράφα. Μέχρι τον Σεπτέμβριο, ο Νετανιάχου είχε θέσει έναν νέο όρο: τον μόνιμο έλεγχο του Διαδρόμου της Φιλαδέλφειας – της περιοχής μεταξύ Αιγύπτου και Γάζας – από το Ισραήλ, τον οποίο τόσο το Κάιρο όσο και η Χαμάς απέρριψαν.
Αργότερα, αφού επέμεινε στη θέση ότι θα συμφωνούσε μόνο σε μια μερική συμφωνία, ο Νετανιάχου άλλαξε τους όρους και επέμεινε ότι το Ισραήλ θα συμφωνούσε μόνο σε μια συμφωνία που θα προέβλεπε την απελευθέρωση όλων των ομήρων– και όχι σε αντάλλαγμα για τον τερματισμό του πολέμου.
Ακόμη και όταν οι σύμμαχοι υπέβαλαν προτάσεις, ο Νετανιάχου την οδηγήσει σε αποτυχία.
Επίσης, τον Μάιο του 2024, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι το Ισραήλ είχε προτείνει ένα σχέδιο κατάπαυσης του πυρός, αλλά ο Νετανιάχου παρέμεινε σιωπηλός και δεν ακολούθησε καμία συμφωνία.
Άνθρωποι παρευρίσκονται σε κηδεία που πραγματοποιήθηκε για όσους σκοτώθηκαν από ισραηλινή επίθεση στη Ντόχα, μεταξύ των οποίων και ο δεκανέας Μπαντρ Σαάντ Μοχάμεντ Αλ-Χουμαΐντι Αλ-Ντοσάρι, μέλος της Εσωτερικής Δύναμης Ασφαλείας, στο τζαμί Σέιχ Μοχάμεντ μπιν Αμπντούλ Βαχάμπ στη Ντόχα του Κατάρ, στις 11 Σεπτεμβρίου 2025
Δεν άλλαξε τίποτα με τον Τραμπ
Τον Ιανουάριο του 2025, υπό την πίεση του νέου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο Νετανιάχου αποδέχτηκε μια συμφωνία σταδιακής κατάπαυσης του πυρός που θα συνεχιζόταν μέχρι να συμφωνηθεί μια τελική λύση για τον τερματισμό του πολέμου.
Ωστόσο, μέχρι τον Μάρτιο, το Ισραήλ την παραβίασε μονομερώς, επαναλαμβάνοντας τους βομβαρδισμούς και τον αποκλεισμό.
Η ισραηλινή κυβέρνηση θα επιμείνει ότι δεν έχουν επιτευχθεί συμφωνίες επειδή η παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς δεν έχει λειτουργήσει ως έντιμος εταίρος και επειδή θα επιχειρήσει να επανεξοπλιστεί και πρέπει να εξαλειφθεί.
Ωστόσο, μετά την επίθεση στη Ντόχα, η μητέρα του Ισραηλινού αιχμάλωτου, ο οποίος κρατείται στη Γάζα για σχεδόν δύο χρόνια, ήταν σαφής ως προς το ποιος φέρει την ευθύνη.
«Γιατί ο πρωθυπουργός [Νετανιάχου] επιμένει να καταστρέφει κάθε συμφωνία που είναι κοντά στο να επιτευχθεί; Γιατί;» ρώτησε ρητορικά.
Διαδηλωτές κρατούν φωτογραφίες των ομήρων που απήχθησαν κατά τη διάρκεια της φονικής επίθεσης της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των ομήρων, έξω από την κατοικία του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ, στις 28 Αυγούστου 2025.
Πράγματι, γιατί;
Ο Νετανιάχου είναι ο πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη θητεία στο Ισραήλ. Ένας από τους λόγους της επιτυχίας του είναι η ικανότητά του να χειρίζεται πολλαπλά θέματα ταυτόχρονα – να ισορροπεί διαφορετικές προτεραιότητες, ακόμα και αν αυτές είναι μερικές φορές αντιφατικές, χωρίς να τις επιλύει πλήρως.
Η ικανότητα να χειρίζεται αυτές τις προτεραιότητες επιτρέπει στον Νετανιάχου να αναβάλλει αποφάσεις που θα μπορούσαν να του κοστίσουν την υποστήριξη του κοινού ή των πολιτικών του συμμάχων.
Και σε μια χώρα όπως το Ισραήλ, όπου η κοινοβουλευτική πολιτική βασίζεται στο ποιος μπορεί να διατηρήσει τη μεγαλύτερη συμμαχία, αυτό είναι ζωτικής σημασίας.
Ο Νετανιάχου αντιμετωπίζει επίσης εσωτερικά νομικά προβλήματα – δικάζεται για διαφθορά – και η παραμονή του στην εξουσία είναι πιθανότατα η καλύτερη επιλογή του για να αποφύγει τη φυλακή.
Καπνός υψώνεται μετά από αρκετές εκρήξεις που ακούστηκαν στη Ντόχα του Κατάρ, στις 9 Σεπτεμβρίου 2025.
Η Γάζα ως εργαλείο
Επιστρέφοντας στο ζήτημα της εκεχειρίας στη Γάζα, ο Νετανιάχου έχει ένα θεμελιώδες πρόβλημα: είναι υποχρεωμένος στην μεσσιανική ακροδεξιά για να στηρίξει την κυβέρνησή του, και αυτοί έχουν καταστήσει σαφές ότι ένα τέλος στον πόλεμο σε αυτό το στάδιο θα τους οδηγήσει να αποχωρήσουν από τον συνασπισμό του πρωθυπουργού, προκαλώντας σχεδόν σίγουρα την κατάρρευσή του.
Η ακροδεξιά – Ισραηλινοί όπως ο υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Ιταμάρ Μπεν-Γβίρ και ο υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμοτρίτς – θέλουν να εκδιώξουν τους Παλαιστινίους από τη Γάζα και να φέρουν Ισραηλινούς εποίκους να ζήσουν στη γη που θα μείνει κενή από εκείνους που θα υποστούν εθνοκάθαρση.
Ο Νετανιάχου μπορεί να μην είναι εντελώς αντίθετος σε αυτόν τον στόχο, αλλά κατανοεί επίσης τη δυσκολία επίτευξής του.
Ακόμη και το Ισραήλ θα έφτανε στα όρια των στρατιωτικών του δυνατοτήτων αν προσπαθούσε να κατακτήσει και να διατηρήσει ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ μήνες ή χρόνια έντονων συγκρούσεων θα προκαλούσαν περισσότερη διαφωνία από έναν στρατό που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επιστράτευση χιλιάδων Ισραηλινών ως εφέδρων.
Και, φυσικά, μια τέτοια απροκάλυπτη απόπειρα εθνοκάθαρσης θα απομόνωνε περαιτέρω το Ισραήλ διεθνώς.
Τι θα ακολουθήσει;
Αντ’ αυτού, ο Νετανιάχου συνεχίζει να κρατάει την ισορροπία.
Κρατάει τον Μπεν-Γβίρ και τον Σμοτρίτς στο πλευρό του, αρνούμενος να συμφωνήσει για τον τερματισμό του πολέμου, παρασύρει τους μεσολαβητές στέλνοντας ομάδες διαπραγμάτευσης για να συζητήσουν προτάσεις που δεν θα δεχτεί και δεν δεσμεύεται πλήρως στον στρατιωτικό αγώνα που θα ήταν απαραίτητος για να καταλάβει πλήρως τη Γάζα.
Επιμένει ότι δεν μπορεί να επιτραπεί στη Χαμάς να κυβερνά τη Γάζα και απορρίπτει την Παλαιστινιακή Αρχή που κυβερνά τον θύλακα, ενώ ταυτόχρονα δηλώνει ότι το Ισραήλ δεν θέλει να τον ελέγχει.
Πόσο καιρό μπορεί ο Νετανιάχου να συνεχίσει έτσι;
Ο Τραμπ δεν ήθελε να δεχτεί το «όχι» ως απάντηση τον Ιανουάριο, αναγκάζοντας τον Νετανιάχου να συμφωνήσει σε μια συμφωνία που βρισκόταν στο τραπέζι για περισσότερο από έξι μήνες.
Αυτό οδήγησε τον Μπεν-Γβίρ να παραιτηθεί από τη θέση του στην κυβέρνηση και τον Σμοτρίτς να απειλήσει ότι θα παραιτηθεί αν η συμφωνία προχωρούσε και οδηγούσε στο τέλος του πολέμου.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αυτό δεν συνέβη. Και ο Μπεν-Γβίρ επέστρεψε γρήγορα.
Καπνός υψώνεται μετά από έκρηξη στη Γάζα, όπως φαίνεται από το Ισραήλ, 14 Σεπτεμβρίου 2025.
Ο Τραμπ λέει αντιφατικά πράγματα για το τέλος του πολέμου, χωρίς όμως να πει ποτέ με σιγουριά στον Νετανιάχου να σταματήσει.
Θα καθορίσει τον πόλεμο η ισραηλινή εσωτερική πολιτική;
Οι επόμενες ισραηλινές εκλογές πρέπει να πραγματοποιηθούν πριν από τον Οκτώβριο του 2026.
Ίσως ο Νετανιάχου να είναι σε θέση να παρουσιάσει αρκετές νίκες στον εκλογικό σώμα – μπορεί ήδη να υποστηρίξει ότι έχει αποδυναμώσει τη Χαμάς, νικήσει τη Χεζμπολάχ και βομβαρδίσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν – για να λάβει αρκετή υποστήριξη ώστε να μην εξαρτάται πλέον από τον Μπεν-Γκβίρ και τον Σμοτρίτς και να μπορεί να τερματίσει τον πόλεμο με τους δικούς του όρους, όποιοι και αν είναι αυτοί.
Ή ίσως ο πόλεμος να συνεχιστεί, ενδεχομένως με διαλείμματα, μόνο για να επιστρέψει το Ισραήλ στη βομβαρδισμό της Γάζας όταν το κρίνει απαραίτητο.
Παλαιστίνιοι περιμένουν σε ένα στρατόπεδο, έτοιμοι να εγκαταλείψουν την περιοχή εν μέσω ισραηλινής στρατιωτικής επιχείρησης, αφού οι ισραηλινές δυνάμεις διέταξαν τους κατοίκους της πόλης της Γάζας να εκκενώσουν την περιοχή προς τα νότια, στην πόλη της Γάζας, στις 14 Σεπτεμβρίου 2025.
Εναλλακτικά, η συνέχιση του πολέμου χωρίς τέλος θα μπορούσε να αυξήσει τόσο την εξωτερική όσο και την εσωτερική αντιπολίτευση, εντείνοντας την πίεση στον Νετανιάχου έως ότου αναγκαστεί να λάβει απόφαση για τον τερματισμό του πολέμου ή να αντιμετωπίσει την ήττα στις εκλογές του 2026.
Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας – από τους οποίους το Ισραήλ έχει σκοτώσει περισσότερους από 64.800 – είναι τα τελικά θύματα της παράτασης αυτού του πολέμου, καθώς και οι Ισραηλινοί αιχμάλωτοι που εξακολουθούν να κρατούνται στη Γάζα.
Προς το παρόν, θα συνεχίσουν να υποφέρουν – καθώς ο Νετανιάχου συνεχίζει να ακροβατεί μεταξύ πολλών επιλογών.
