Πιο συγκεκριµένα, η µόνιµη υστέρηση επενδύσεων και η συνεχής αύξηση του κόστους παραγωγής, καθιστούν µη ανταγωνιστική τη λειτουργία των αγροτικών επιχειρήσεων και κάνουν όλο και πιο δύσκολη τη ζωή των αγροτών. Η λέξη «φτώχεια» είναι λίγη για να αποτυπώσει την οικονοµική θέση της µεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων της υπαίθρου στη χώρα, ενώ το καζάνι της οργής σιγοβράζει και έκρηξη πλησιάζει.
Όπως αναφέρεται σε µία από τις τελευταίες µελέτες της διαΝΕΟσις, ο αγροτικός τοµέας στην Ελλάδα συµπίεσε σηµαντικά τις επενδυτικές του δαπάνες κατά τη διάρκεια της οικονοµικής κρίσης, καταφέρνοντας µόλις τα τελευταία χρόνια, δηλαδή µετά την πανδηµία, να επιτύχει επενδυτική ένταση ανάλογη µε τον µέσο όρο χωρών της ΕΕ. Επιπλέον, ο έντονος κατακερµατισµός σε µικρές αγροτικές εκµεταλλεύσεις συνεπάγεται αναποτελεσµατική επενδυτική συµπεριφορά και χαµηλότερο µέσο βαθµό χρησιµοποίησης του νεο-αποκτώµενου κεφαλαιακού εξοπλισµού.
Ο περιορισµός του ρυθµού απόκτησης νέου φυσικού κεφαλαίου, και µάλιστα σε µια περίοδο ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων, είχε σαν αποτέλεσµα τη δηµιουργία µιας σηµαντικής υστέρησης στην ανάπτυξη των απαραίτητων νέων υποδοµών και την υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών από τον εγχώριο παραγωγικό τοµέα, συµπεριλαµβανοµένου και του αγροτικού τοµέα.
Να αναφερθεί εδώ ότι η υστέρηση στον τοµέα των επενδύσεων είναι άρρηκτα συνδεδεµένη µε τις χαµηλές οικονοµικές αποδόσεις που καταγράφουν εδώ και κάποια χρόνια οι αγροτικές επιχειρήσεις στη χώρα, εποµένως η κύρια αιτία εντοπίζεται στην απουσία επαρκούς χρηµατοδοτικής βάσης για την υποστήριξή τους.
Ωστόσο η µελέτη της διαΝΕΟσις εντοπίζει την αδυναµία του ελληνικού αγροτικού τοµέα να επενδύσει µαζικά σε νέο και σύγχρονο κεφαλαιουχικό εξοπλισµό και να ενσωµατώσει έτσι τις τεχνολογικές εξελίξεις, στα γνωστά θέµατα του πολύ µικρού µεγέθους των ελληνικών αγροτικών εκµεταλλεύσεων και της µεγάλης ηλικίας της πλειονότητας των Ελλήνων αγροτών. Σε κάθε περίπτωση, η αντιµετώπιση αυτών των γενεσιουργών αιτιών καθίσταται ακόµα πιο επιτακτική.
Παράλληλα, οι µελετητές της διαΝΕΟσις εκτιµούν ότι, είναι εφικτός ένας µετριασµός της αναποτελεσµατικότητας των επενδύσεων του αγροτικού τοµέα, εφόσον αυτός οργανωθεί περισσότερο γύρω από συλλογικούς φορείς
