Η επιλογή του συγκεκριµένου θέµατος µόνο τυχαία δεν είναι. Θα λέγαµε ότι είναι ηλίου φαεινότερο ότι εκεί πηγαίνουν τα πράγµατα. Η γεωργία αλλάζει µε µεγάλες ταχύτητες, οι εκµεταλλεύσεις όπως τις ξέραµε από τη δεκαετία του ’80 και µετά έχουν κλείσει τον κύκλο τους, τα περιθώρια κερδοφορίας, ιδίως στις µεγάλες καλλιέργειες, είναι απολύτως οριακά, κανένας δεν σε κοιτάει, όσους δρόµους και να κλείσεις.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
Είναι εύκολο για όλους µας να λέµε πως φταίει η κακή κυβέρνηση, φταίει ο ΟΠΕΚΕΠΕ, φταίει η συµµορία του ΟΣ∆Ε, φταίει η συγκέντρωση της οικονοµικής δραστηριότητας σε όλο και λιγότερα χέρια. Προφανώς και όλα τα παραπάνω έχουν παίξει το ρόλο τους. Όµως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα µπορούσε να αποτρέψει την εξέλιξη των πραγµάτων σε µια συγκεκριµένη κατεύθυνση. Τη µετάβαση… από τη γεωργία εντάσεως εργασίας, στη γεωργία εντάσεως κεφαλαίου. Το πέρασµα από τις οικογενειακές εκµεταλλεύσεις στην επιχειρηµατική γεωργία, η οποία ακολουθεί τους κανόνες των µεγάλων επιχειρήσεων που οφείλουν να προσαρµόζονται κάθε µέρα σε κάθε κατάσταση.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι περισσότεροι αγρότες στην Ελλάδα, είναι ότι, η µέση αγροτική εκµετάλλευση που κάποτε µπορεί να δέσποζε στους κάµπους, που εξασφάλιζε ένα καλό επίπεδο ζωής για όλη την οικογένεια και άφηνε κάποια περιθώρια για περαιτέρω επενδύσεις εντός και εκτός επιχειρηµατικού πεδίου, σήµερα, δεν έχει καµιά τύχη. Παρακµάζει µε γρήγορους ρυθµούς.
Σήµερα, περιθώρια οικονοµικής επιβίωσης έχει µόνο ο αγρότης που ενηµερώνεται καθηµερινά για το περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείται, είναι έτοιµος ανά πάσα στιγµή να αλλάξει καλλιεργητικό προσανατολισµό και διαδικασίες οργάνωσης της εκµετάλλευσης, δεν διστάζει να πάρει ρίσκα, αντιλαµβάνεται τις τεχνολογικές εξελίξεις και είναι σε θέση να τις ενσωµατώσει γρήγορα στην εκµετάλλευσή του. ∆εν κοιµάται µέχρι το µεσηµέρι, δεν πηγαίνει νωρίς για τσίπουρα, δεν περιµένει από τους εργάτες του να τα κάνουν όλα και δεν περιµένει µόνο τις επιδοτήσεις και το κράτος να του λύσει τα προβλήµατα.
Αν εξετάσει κανείς προσεκτικά ποιοι έχουν προκόψει σε κάθε χωριό µε τη γεωργία, θα διαπιστώσει γρήγορα ότι πέρα από κάποιες εξαιρέσεις, είναι αυτοί που ρωτούσαν πολύ και µάθαιναν γρήγορα. Είναι αυτοί που άφησαν πίσω τις νόρµες µιας παλιότερης γενιάς και φρόντισαν να ακολουθήσουν το σύγχρονο management. Είναι αυτοί που δεν δίστασαν να ενσωµατώσουν στην εκµετάλλευσή τους τις νέες τεχνολογίες, δηµιούργησαν σχέσεις εµπιστοσύνης µε τους προµηθευτές τους και τήρησαν µε συνέπεια τις καλλιεργητικές φροντίδες και τις υποχρεώσεις τους έναντι της αγοράς, στην οποία διέθεταν την παραγωγή τους. Όλα τ’ άλλα είναι λόγια.
