O φετινός εορτασμός για την Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας, στις 20 Μαΐου, τιμά τον ζωτικό ρόλο των μελισσών και άλλων επικονιαστών στη διασφάλιση της παγκόσμιας επισιτιστικής ασφάλειας και διατροφής. «Ο κόσμος μας θα ήταν ένα πολύ διαφορετικό μέρος χωρίς μέλισσες και άλλους επικονιαστές», αναφέρει η ανακοίνωση της Διεθνούς Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ. «Αυτά τα καταπληκτικά πλάσματα είναι ζωτικής σημασίας για την ύπαρξή μας και τους οφείλουμε τόσα πολλά. Χωρίς επικονιαστές, η διατροφή μας θα ήταν πολύ διαφορετική, όπως και η γεωργία και η βιοποικιλότητά μας».
Η συνεισφορά των μελισσών και των άλλων επικονιαστών στην παγκόσμια οικονομία υπολογίζεται σε 217 δις €. Το 80% των τροφίμων μας και άλλων αγροτικών προϊόντων εξαρτώνται από την επικονίαση.
Όσον αφορά τη βιοποικιλότητα, αυτόν τον πολύχρωμο, πολύβουο, ζωντανό κόσμο γύρω μας, και αυτή στηρίζεται στην επικονίαση: το 84% των άγριων λουλουδιών του κόσμου και το 78% των άγριων λουλουδιών της Ευρώπης επικονιάζονται από έντομα.
Αυτή η υπέροχη συμβιωτική σχέση που άλλαξε τον κόσμο, όχι μόνο εξασφαλίζοντας την αναπαραγωγή των ανθοφόρων φυτών αλλά βοηθώντας τη φυσική επιλογή και την προσαρμοστικότητα, δεν είναι αυτονόητο ότι θα συνεχίσει να υπάρχει. Η ρύπανση, η κλιματική αλλαγή κι η επέκταση της εντατικής γεωργίας, της βιομηχανίας και των πόλεων απειλούν την επιβίωση πολλών ειδών εντόμων. Κατά 75% μειωμένη εμφανίζεται η συνολική βιομάζα των εντόμων σε φυσικά οικοσυστήματα της Ευρώπης μέσα σε μόλις 27 έτη. Αυτό σημαίνει ότι δε επηρεάζεται μόνο η ποικιλομομορφία των ειδών των εντόμων αλλά και ο αριθμός τους, οι πληθυσμοί τους.
Όλο και περισσότερο το βάρος της επικονίασης πέφτει στα φτερά των εκτρεφόμενων μελισσών που ναι μεν εμφανίζουν τα ίδια ανησυχητικά «συμπτώματα», με ανεξήγητες απώλειες κάθε χρόνο (που πέρυσι έφτασαν ένα τρομαχτικό 62% ανάμεσα στους επεγγελματίες μελισσοκόμους των ΗΠΑ!), αλλά επιβιώνουν χάρη στις φροντίδες των μελισσοκόμων. Θα επιβιώνουν για όσο επιβιώνουν οι μελισσοκόμοι που από τη μια χάνουν μέλισσες και παραγωγή λόγω κλίματος, ρύπανσης, ψεκασμών και ασθενειών και από τη άλλη δε μπορούν να πουλήσουν το μέλι τους που αντιμετωπίζει έναν αθέμιτο ανταγωνισμό με φθηνά σιρόπια που πωλούνται σε όλη την ΕΕ ως μέλι σε τιμές κάτω του κόστους παραγωγής του μελιού.
Απέναντι σε αυτές τις υπαρξιακές απειλές η πολιτεία είτε απλώς παρατηρεί είτε επιδεινώνει την κατάσταση.
Την περσινή χρονιά ζήσαμε μια πρωτοφανή ξηρασία (η κορύφωση τριών ετών με λιγότερες βροχές από το φυυσιολογικό) με τα μελίσσια να πρέπει να ταϊστούν για να συντηρηθούν την εποχή που κανονικά θα παρήγαγαν μέλι Δεν υπήρξε καμία ενίσχυση μέχρι τώρα για τη χαμένη παραγωγή παρά τις όποιες ανεπίσημες πληροφορίες ή διαβεβαιώσεις από πλευράς τού ΥΠΑΑΤ.
Καμία κίνηση επίσης στο μέτωπο των ελληνοποιήσεων. Το ΥπΑΑΤ αβάσιμα απαιτεί να δηλώνουμε οι μελισσοκόμοι στο ηλεκτρονικό μελισσοκομικό μητρώο, δύο φορές το χρόνο, τι παράγουμε και τι πουλάμε αλλά που είναι οι έλεγχοι στα σύνορα; Που είναι οι έλεγχοι στα σουπερμάρκετ και τις αποθήκες των εισαγωγέων «μελιού»;
Καμία κίνηση για την προστασία της μελισσοκομίας από τον υπερβάλλοντα ζήλο ορισμένων δασαρχών που στην ουσία δε μας αφήνουν να μπούμε στα δάση για να δουλέψουμε, παραβαίνοντας τη νομοθεσία.
Από το Υπουργείο Πολιτικής Προστασία αντιμετωπιζόμαστε ως πιθανοί εμπρηστές και ας είναι αδιάψευστα τα στοιχεία της πυροσβεστικής που αναφέρουν ότι, από το 2014-2023, 226 είναι οι δασικές; πυρκαγιές που είχαν αιτία λάθος χειρισμό του μελισσοκόμου, επί συνόλου 92.513. Από τις 226, μόνο τρεις απασχόλησαν σοβαρά την Πυροσβεστική.
Θα επαναλάβουμε το αυτονόητο: Οι μελισσοκόμοι ζούμε από το δάσος κι έχουμε συμφέρον να το προστατέψουμε! Οι παράλογες κι αντικρουόμενες διατάξεις Δασαρχείων και Πυροσβεστικής δε βοηθούν να προστατευτεί το δάσος. Η συνεργασία με τους μελισσοκόμους, τους υλοτόμους, τους βοσκούς, τους ρητινοσυλλέκτες αλλά και τις τοπικές κοινωνίες, βοηθά περισσότερο και από τη χρήση των νέων τεχνολογιών, που δυστυχώς δε βλέπουμε να χρησιμοποιούνται. Έρχεται το καλοκαίρι και η αγωνία μας είναι πόσο καλύτερη πρόληψη θα έχουμε στο μέτωπο της πυροπροστασίας φέτος, αφού τίποτα δεν άλλαξε από πέρυσι…
Μιλώντας για πυροπροστασία, θα θέλαμε να προσθέσουμε κι εμείς τη διαμαρτυρία μας σε αυτήν της ΠΟΜΙΔΑ κι όποιων άλλων αντέδρασαν στο νόμο για τα ακαθάριστα οικόπεδα και τα πάμπολλα λάθη και παραλογισμούς που τον χαρακτηρίζουν. Δεν είναι δυνατόν από τη μια να θέλουμε να προστατέψουμε την βιοποικιλότητα και τις μέλισσες και από την άλλη να αλέθουμε τα φυτά πάνω στην άνθησή τους και πριν δώσουν σπόρους. Μα γιατί μιλάμε για επικονίαση και την αξία της επικονίασης και γιορτάζουμε τη μέλισσα; Υπάρχει χρόνος να κοπούν τα χόρτα αφού τελειώσει η ανθοφορία τους. Αν είναι να μετατρέψουμε τα πάντα σε καμένη γη για να μην καούν τι νόημα έχει;
Καταγγέλλουμε ιδιαίτερα αυτό που έγινε φέτος στην Αίγινα, με τη χρήση φορτωτών, που στην κυριολεξία έξυσαν τη βλάστηση από το χώμα, μαζί και θυμάρια που προστατεύονται από τη νομοθεσία. Δεν στέρησαν την τροφή από τις μέλισσες και τους άλλους επικονιαστές μόνο τη φετινή άνοιξη αλλά και για αρκετά χρόνια. Θα τιμωρηθεί κανείς για αυτό το έγκλημα;
Φέτος στις 20 Μάη, ας μη μείνουμε μόνο στα λόγια. Ας διεκδικήσουμε πραγματικά ένα καλύτερο αύριο για τη μέλισσα και τη μελισσοκομία, για τη φύση και τον άνθρωπο που δε ζει χωρίς τη φύση!
