Μετά τις αυξήσεις τα τελευταία χρόνια στον προϋπολογισμό συντήρησης της προεδρίας της Δημοκρατίας, δημιουργήθηκαν ερωτήματα για το αν το κόστος συντήρησης του θεσμού της Δημοκρατίας ξεπέρασε το κόστος συντήρησης του θεσμού της Βασιλείας.
Είναι γεγονός πως μετά από 50 χρόνια από το 1974, για πρώτη φορά το κόστος της προεδρίας της Δημοκρατίας ξεπέρασε όντως αυτό της Βασιλείας. Στην Πρακτική σκέψη κάναμε τους υπολογισμούς και σας τους παρουσιάζουμε:
Γνωρίζουμε πως το 1967, όταν ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β’ εγκατέλειψε την Ελλάδα, το κόστος συντήρησης του θεσμού της βασιλείας ανερχόταν στα 9.000.000 εκ. δραχμές (μαζί με τα φανερά και κρυφά κονδύλια που πήγαιναν προς το παλάτι).
Τα 9.000.000 εκ. δραχμές του παλατιού, αντιστοιχούσαν το 1967 σε 300.000 δολάρια ΗΠΑ (αντιστοιχία 30 δραχμές = 1 δολάριο).
Υπολογίζοντας (με βάση τον πληθωρισμό) πόσο αξίζουν τα 300.000 δολάρια το 2024, βρίσκουμε πως αξίζουν περίπου 3.000.000 εκ. δολάρια ΗΠΑ (1 δολάριο του 1967 = 9,5 δολάρια του 2024).
Αντίστοιχα, τα 3.000.000 εκ. δολάρια ΗΠΑ του 2024, αντιστοιχούν σε 2.850.000 ευρώ του 2024 (1 δολάριο= 0.95 ευρώ).
Γνωρίζοντας πως: από το 2018 και ύστερα επί Προκόπη Παυλόπουλου, ο προϋπολογισμός για τον πρόεδρο της δημοκρατίας έφτασε τα 3.400.000 ευρώ και το 2024 επί Κατερίνας Σακελλαροπούλου πια “σκαρφάλωσε” στα 4.000.000 ευρώ, είναι γεγονός πως πλέον ο Ελληνικός βασιλικός οίκος ήταν πιο οικονομικός σε κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο.
Να σημειωθεί επίσης πως το βασιλικό κτήμα του Τατοϊου, μείωνε από μόνο του το οικονομικό βάρος της Βασιλείας, αφού έφερνε και το ίδιο έσοδα στο Ελληνικό κράτος.
Το κτήμα πουλούσε δικά του αγροτικά προϊόντα, δικό του κρασί και αποτελούσε μέχρι και ξενοδοχείο για αριστοκράτες.
Συνάμα, ο Βασιλιάς ήταν από μόνος του και άτυπος Υπουργός εξωτερικών, αφού το κύρος και οι γνωριμίες του άνοιγαν πόρτες για την Ελληνική διπλωματία στο εξωτερικό.
Ταυτόχρονα, αποτελούσε (όχι επιτυχημένα πάντα) παράγοντα πολιτειακής σταθερότητας και Ένωσης του Έθνους, ως σύμβολο.
Η προεδρία της Δημοκρατίας συμπεραίνουμε από τα παραπάνω ότι φτάνει να κοστίζει σχεδόν τα διπλάσια από τον θεσμό της Βασιλείας.
Άρα η προσφορά στο Ελληνικό κράτος δεν είναι πλέον ούτε οικονομική, ούτε ουσιαστική, αν συμπεράνουμε και την διακοσμητικότητα του θεσμού (χωρίς κανένα ουσιαστικό καθήκον και ευθύνη πέραν της βιτρίνας).
Άλλωστε κατά γενική ομολογία εάν στην Ελλάδα υπήρχε ακόμη θεσμός της Βασιλείας, θα ήταν έως ακατόρθωτο να γίνει το πειραματόζωο της ΕΕ και να υπάρξει τέτοια οικονομική κρίση.
Όπως βλέπουμε και στις φωτογραφίες, τα τελευταία χρόνια χάρη στις Ελληνικές Κυβερνήσεις που έπαψαν να είναι φοβικές, οι αποστάσεις μεταξύ των θεσμών έχουν έρθει πιο κοντά και η κοινή γνώμη το επικροτεί.
Η ιστορία ενός Έθνους ούτε διαγράφεται ούτε παραγράφεται, όπως θα ήθελαν κάποιοι. Θυμηθείτε τί έγινε στην κηδεία του τ. Βασιλέα των Ελλήνων.
Ο Έλληνας δεν ξεχνά την ιστορία του και σε κάθε περίπτωση δεν προσπαθούμε να τον κάνουμε να την ξεχάσει, διότι απλά θα έχουμε αντίθετα αποτελέσματα.
