Οι νέοι που έλαβαν μέρος στο Ten Tors Challenge στο Dartmoor στο Ντέβον, στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσαν ότι ήταν εκπληκτικό ότι «αποστασιοποιήθηκαν» από την τεχνολογία, καθώς εγκατέλειψαν τα κινητά τους τηλέφωνα για 48 ώρες.
Τα μέλη της ομάδας που συμμετείχαν στην πεζοπορία αναγκάστηκαν σε μια «ψηφιακή αποτοξίνωση», καθώς δεν είχαν παρά μόνο τα απαραίτητα και, ως μέρος των κανόνων της εκδήλωσης, έπρεπε να παραδώσουν τα τηλέφωνα πριν ξεκινήσουν.
Μία γενιά αγκαλιά με το κινητό
Η συμμετέχουσα Μίλυ, η οποία φοιτά στο Ivybridge Community College, δήλωσε: «Νομίζω ότι αυτή η γενιά δυσκολεύεται πολύ να μείνει μακριά από τα τηλέφωνά της».
Είπε ότι της έλειπε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να ακούει μουσική, επειδή την βοηθάει να δραστηριοποιείται. Ωστόσο, η ομάδα αυτοσχεδίασε και τραγούδησε μαζί αντ’ αυτού, πρόσθεσε.
Ο επικεφαλής της ομάδας Dartmoor Plodder δήλωσε ότι είναι «πολύ σπάνιο» για τους νέους να έχουν χρόνο χωρίς τα τηλέφωνά τους αυτές τις μέρες, σύμφωνα με το BBC.
Ο Χούκαμπαϊ Μπράουν δήλωσε ότι οι 2.400 έφηβοι που έλαβαν μέρος στην ετήσια εκδήλωση, ηλικίας μεταξύ 14 και 19 ετών, είχαν ένα Σαββατοκύριακο στην άγρια φύση, όπου υπήρχαν πολύ περισσότερα πράγματα να κοιτάξουν, να σκεφτούν και να κάνουν αντί να κοιτάζουν μια οθόνη.
«Σου δίνει την άποψη ότι υπάρχει και κάτι άλλο στον κόσμο εκτός από την οθόνη μπροστά σου», είπε.
Ο Μπράουν είπε ότι έλαβε κάποια παράπονα από την ομάδα του για το γεγονός ότι δεν διατηρούσαν τα «streaks» τους – τα μηνύματα ή την αλληλεπίδραση με τους φίλους τους κάθε μέρα – κάτι που δεν καταλάβαινε.
Ερωτηθείς αν θα μπορούσε να αποχωριστεί το τηλέφωνό του για ένα Σαββατοκύριακο, είπε: «Ήταν λίγο διαφορετικά παλιότερα και δεν ξέρω αν θα μπορούσα στις μέρες μας».
«Η δικαιολογία μου είναι ότι το χρειάζομαι για τη δουλειά, αλλά μάλλον θα τα κατάφερνα».
Μία από τις συμμετέχουσες στο Dartmoor Plodder, η Σαρλότ, η οποία ολοκλήρωσε τη διαδρομή των 56 χλμ., δήλωσε ότι η σκέψη ότι το τηλέφωνό της βρισκόταν σε μια πλαστική σακούλα στη γραμμή εκκίνησης και όχι πάνω της, ήταν «φρικτή», αλλά επέτρεψε στην ομάδα της να χτίσει ισχυρότερες φιλίες.
Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και οι αδελφές Σκάρλετ και Έλεανορ είπαν ότι κατά τη διάρκεια της διαδρομής έβαζαν συνεχώς το χέρι στις τσέπες τους για το τηλέφωνό τους.
Η Σκάρλετ είπε: «Μερικές φορές έβαζα το χέρι στην τσέπη μου για να το πάρω και δεν ήταν εκεί, πράγμα που ήταν λυπηρό».
Η Έλεανορ είπε ότι της αποσπούσε την προσοχή ο βάλτος και το περπάτημα, οπότε ξέχασε ότι δεν είχε το τηλέφωνό της, εκτός από τις περιπτώσεις που ήθελε να στείλει μηνύματα.
Οι γονείς τους δήλωσαν ότι ήταν συνήθως «κολλημένες» στα τηλέφωνά τους στο σπίτι, προσθέτοντας ότι ήταν καλό γι’ αυτές να έχουν λίγο χρόνο χωρίς αυτό.
«Πάντα ενθαρρύνουμε να βγαίνουν έξω και να κυκλοφορούν, τα τηλέφωνα δεν είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους, αλλά δύο ημέρες χωρίς αυτά είναι χρήσιμες».
Η μητέρα τους είπε επίσης ότι όποτε έβγαιναν οικογενειακώς βόλτες ή ιππασία, μακριά από τα τηλέφωνά τους, οι φωτογραφίες κατέληγαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αμέσως μετά, οπότε «όλα συνδέονταν».
Σημαντική η απομάκρυνση από τα κινητά
Η καθηγήτρια του St Ives Secondary School Λόρα ΜακΚολ δήλωσε ότι το να μην έχουν οι έφηβοι τα τηλέφωνά τους είναι «μεγάλη υπόθεση» και ότι δεν είναι κάτι που πρέπει να «υποτιμάται».
«Έχουν συνηθίσει σε μεγάλο βαθμό να έχουν επαφή, όπως πολλοί από εμάς, με τον έξω κόσμο και το διαδίκτυο», είπε.
Είπε επίσης ότι οι μαθητές παρατήρησαν τα θετικά του διαλείμματος από τα κινητά τους τηλέφωνα και ήταν περήφανοι για τα επιτεύγματά τους.
«Είναι ωραίο για αυτούς να έχουν αυτή την κατανόηση ότι, όσο κι αν αισθάνονται ότι τους είναι απαραίτητο, μπορούν στην πραγματικότητα να επιτύχουν πολλά χωρίς τη βοήθειά του».
«Στην τάξη, υπάρχουν μεμονωμένοι μαθητές που χρησιμοποιούν το τηλέφωνό τους για να ελέγξουν την ώρα. Χρησιμοποιούν το τηλέφωνό τους για πολύ περισσότερα από το να επικοινωνούν με ανθρώπους».
Το βράδυ της Παρασκευής, πριν από τη διήμερη πρόκληση, είπε ότι η εκδήλωση επέτρεψε στην ομάδα να συναναστραφεί με άλλα σχολεία και ανθρώπους από διαφορετικά περιβάλλοντα που ίσως δεν γνώριζαν.
Η κ. ΜακΚολ δήλωσε: «Ήταν εδώ και έπαιζαν σκάκι με τα διάφορα σχολεία και είχαμε μερικά κορίτσια από άλλα σχολεία και έπλεκαν ο ένας τα μαλλιά του άλλου το επόμενο πρωί».
«Ήταν τόσο ωραίο να βλέπεις την αλληλεπίδραση μεταξύ όλων τους και, για εκείνες, να έχουν την ελευθερία να διασκεδάσουν».
Ο λοχίας Τος Χότζκινς, από την ομάδα εκπαίδευσης δοκίμων του Στρατού HQ South West, δήλωσε ότι η πρόκληση επέτρεψε στους συμμετέχοντες να είναι μακριά από περισπασμούς και να μην κάνουν τίποτα άλλο παρά να μιλούν μεταξύ τους για 48 ώρες.
«Απομακρύνει τα πάντα και τους επαναφέρει σε αυτό που πραγματικά είναι και ξαναχτίζουν τον εαυτό τους».
