«Δεν ορκιζόμαστε πίστη σε έναν επίδοξο δικτάτορα. Ορκιζόμαστε να υπερασπιστούμε το Σύνταγμα», είχε υπογραμμίσει εμφατικά ο Αμερικανός στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ, στην τελευταία ομιλία του ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, προ διετίας.
Αν και δεν είχε κατονομάσει τότε τον Ντόναλντ Τραμπ, ήταν σαφές ότι αυτόν είχε κατά νου.
Στην πρώτη θητεία του στον Λευκό Οίκο, οι σχέσεις του με τον στρατηγό (πλέον ε.α.) μύριζαν μπαρούτι.
Χτύπησαν «κόκκινο» μετά την ήττα του στις προεδρικές εκλογές του 2020 από τον Δημοκρατικό Τζο Μπάιντεν, την οποία ο Τραμπ αρνείται μέχρι και σήμερα να αναγνωρίσει.
Ο Μίλεϊ έχει εξιστορήσει, σε βιβλία και ΜΜΕ, ότι ανησυχούσε πως ο ηττημένος πρόεδρος ετοίμαζε πραξικόπημα, χαρακτηρίζοντας τις τραμπικές αιτιάσεις περί εκλογικής απάτης ως «το ευαγγέλιο του Φύρερ».
«Αυτή είναι μια στιγμή του Ράιχσταγκ», είχε πει σε βοηθούς του, όταν ο φανατισμένος όχλος υποστηρικτών του Τραμπ εισέβαλε στο Καπιτώλιο, στις 6 Ιανουαρίου του 2021, σε μια ωμή απόπειρα ανατροπής της συνταγματικής τάξης.
Νέτα-σκέτα, ο Μαρκ Μίλεϊ αποκαλεί τον Τραμπ «φασίστα μέχρι το μεδούλι».
Αλλά ο στρατηγός ε.α. δεν ήταν, φυσικά, παρών στην έκτακτη σύνοδο 800 και πλέων ανώτατων αξιωματικών των ΗΠΑ, από κάθε γωνιά του κόσμου, που συγκάλεσε την περασμένη Τρίτη στη βάση Κουάντικο στη Βιρτζίνια ο «υπουργός Πολέμου» της εποχής Τραμπ 2.0, Πιτ Χέγκσεθ.
Σίγουρα ωστόσο στο μυαλό πολλών, ίσως των περισσότερων, ήταν τα λόγια του Μίλεϊ, καθώς άκουγαν την ομιλία του 47ου Αμερικανού προέδρου.
Όχι τυχαία παρακολουθούσαν σιωπηλοί και σίγουρα θορυβημένοι τον Τραμπ -που εκ θέσεως, εκτός από αρχηγός του κράτους, είναι και ο αρχιστράτηγος των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ- να λέει ότι αμερικανικά στρατεύματα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να πολεμήσουν τον «εχθρό εκ των έσω».
«Δεν διαφέρει από τον ξένο εχθρό, αλλά είναι πιο δύσκολος, γιατί δεν φορά στολή», σε έναν «πόλεμο εκ των έσω», υποστήριξε, που «πρέπει να χειριστούμε πριν ξεφύγει από τον έλεγχο».
Ο Τραμπ έχει καταστήσει εδώ και καιρό σαφές ποιον θεωρεί εσωτερικό «εχθρό», χρησιμοποιώντας εσχάτως ως νέο «εφαλτήριο» τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ για να στοχοποιήσει αυτό που γενικόλογα ονομάζει «ριζοσπαστική Αριστερά».
Πρόκειται επί της ουσίας για πολιτικούς αντιπάλους, επικριτές και συλλήβδην όλους όσοι δεν υιοθετούν την πολιτική ατζέντα του: από δικαστές, ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους, μέχρι πανεπιστήμια, οργανώσεις και ΜΚΟ.
Καθώς, δε, στέλνει ή απειλεί να στείλει μέλη της Εθνοφρουράς, στη μια μετά την άλλη, σε πόλεις δημοκρατικού ελέγχου, για την εφαρμογή της (αντι)μεταναστευτικής ατζέντας του και στο όνομα του «νόμου και της τάξης», είπε στους στρατηγούς ότι «θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν ορισμένες από αυτές τις επικίνδυνες πόλεις ως πεδία εκπαίδευσης για τον στρατό μας».
Σικάγο, Σαν Φρανσίσκο, Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες είναι αυτές που κατονόμασε ως «πολύ επικίνδυνες πόλεις», αν και η λίστα του γίνεται όλο και πιο μακρά.
«Και θα τις τακτοποιήσουμε μια-μια», συμπλήρωσε, αναπτύσσοντας στους άφωνους γαλονάδες το τραμπικό δόγμα για τους διαδηλωτές: «μας φτύνουν, τους χτυπάμε».
Πρόκειται πρακτικά για κάλεσμα από τον Αμερικανό πρόεδρο σε μια (άλλη μια) αντισυνταγματική εκτροπή, με πολιτική «εργαλειοποίηση» του στρατού, προς κατάφωρη παραβίαση και των ομοσπονδιακών νόμων.
Ο λεγόμενος Posse Comitatus απαγορεύει ρητά τη χρήση στρατιωτών για την επιβολή της τάξης στο εσωτερικό των ΗΠΑ, εκτός εάν «εξουσιοδοτείται ρητά από το Σύνταγμα ή από νόμο του Κογκρέσου».
Το δε μήνυμα της κυβέρνησης Τραμπ για ιδεολογική μετατόπιση των ενόπλων δυνάμεων -με κατάργηση των «ηλίθιων κανόνων εμπλοκής» και αποκήρυξη της «woke» ατζέντας- έρχεται στο φόντο ενός εμφυλιακού κλίματος και σε μια περίοδο με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε «λουκέτο», λόγω δομικών πολιτικών διαφορών στη χρηματοδότησή της.
«Θεωρώ αυτή την ομιλία μια από τις πιο ανησυχητικές του Τραμπ», «10 στα 10 με το κόκκινο να αναβοσβήνει», σχολίασε σε podcast ο Μπεν Ρόουντς, πρώην αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα.
Στη δεύτερη θητεία του, «ο Τραμπ εφαρμόζει μια προς μια τις τακτικές από το εγχειρίδιο του αυταρχισμού», επεσήμανε, «αλλά το απόλυτα πιο τρομακτικό είναι όταν ο αμερικανικός στρατός, ο πιο ισχυρός στον κόσμο, εντάσσεται ξαφνικά σε αυτό».
Προφανώς δεν συμφωνούν όλοι οι στρατηγοί, ναύαρχοι και πτέραρχοι με τον Τραμπ.
Όταν όμως τους είπε πως «αν δεν σας αρέσουν αυτά που λέω, μπορείτε να φύγετε από την αίθουσα. Φυσικά, έτσι, πείτε αντίο στο βαθμό σας», κανείς δεν εγκατέλειψε το χώρο.
Φεύγοντας, πιθανότατα θα εύχονταν όλα αυτά να είναι ένα πολιτικάντικο τέχνασμα, μια αόρατη προεδρική απειλή κατά πάντων και όχι η αρχή μιας «μαύρης περιόδου» για μια υπερδύναμη, που μέχρι πρότινος θεωρούσε ότι ήταν «φάρος» της φιλελεύθερης Δημοκρατίας.
Ίσως όμως οι επόμενες ημέρες και εβδομάδες να γίνουν αφόρητα διλημματικές…
