Σεισμός μεγέθους 7,2 βαθμών κοντά στην Αλάσκα, προειδοποίηση για τσουνάμι σε ισχύ για τις παράκτιες περιοχές. O σεισμός σημειώθηκε 87 χιλιόμετρα νότια του Σανντ Πόιντ της Αλάσκα σε εστιακό βάθος 20,1 χιλιομέτρων.
#Earthquake (#sismo) possibly felt 39 sec ago in #Alaska. Felt it? Tell us via:
📱https://t.co/QMSpuj6Z2H
🌐https://t.co/AXvOM7I4Th
🖥https://t.co/wPtMW5ND1t
⚠ Automatic crowdsourced detection, not seismically verified yet. More info soon! pic.twitter.com/QTGAObG7hY— EMSC (@LastQuake) July 16, 2025
Η περιοχή βγάζει πολύ μεγάλους σεισμούς
Το Αλεούτειο τόξο είναι μια σεισμικά ενεργή περιοχή, γεγονός που αποδεικνύεται από τους πολλούς μέτριους έως μεγάλους σεισμούς που σημειώνονται κάθε χρόνο. Από το 1900, η περιοχή αυτή έχει φιλοξενήσει δώδεκα μεγάλους σεισμούς μεγαλύτερους των 7,5 Ρίχτερ, συμπεριλαμβανομένων των σεισμών 8 Ρίχτερ της 7ης Μαΐου 1986 στα νησιά Andreanof, Μ7,9 της 10ης Ιουνίου 1996 στα νησιά Αντρεάνοφ και 7,8 της κλίμακας Ρίχτερ της 17ης Νοεμβρίου 2003 στα νησιά Rat.
Έξι από αυτούς τους μεγάλους σεισμούς (8,3 Ρίχτερ ή μεγαλύτεροι) έχουν σημειωθεί κατά μήκος του Αλεούτειου τόξου, οι οποίοι μαζί έχουν διαρρήξει σχεδόν ολόκληρη την ρηχή επαφή μεταξύ των πλακών.
Ο πρώτος από αυτούς τους μεγάλους σεισμούς σημειώθηκε στις 17 Αυγούστου 1906 κοντά στο νησί Αμτσίτκα ύψους 8,3 Ρίχτερ στο δυτικό Αλεούτειο τόξο. Ωστόσο, σε αντίθεση με τους άλλους σεισμούς μεγαθραύσματος κατά μήκος του τόξου, το γεγονός αυτό θεωρείται ότι ήταν ένα γεγονός που συνέβη στην ρηχή πλάκα κάτω από τη διεπιφάνεια της ζώνης καταβύθισης.
Οι σεισμοί μεγαθραύσματος συμβαίνουν στα όρια των συγκλίνουσων πλακών, όπου μια τεκτονική πλάκα αναγκάζεται να βρεθεί κάτω από μια άλλη. Οι σεισμοί προκαλούνται από την ολίσθηση κατά μήκος του ρήγματος ώθησης που σχηματίζει την επαφή μεταξύ των δύο πλακών. Αυτοί οι σεισμοί μεταξύ των πλακών είναι οι ισχυρότεροι του πλανήτη, με μέγεθος που μπορεί να ξεπεράσει το 9 Ρίχτερ.
Οι σεισμοί που δημιούργησαν τσουνάμι
Ο σεισμός της 1ης Απριλίου 1946, μεγέθους 8,6 Ρίχτερ της νήσου Γιούνιμακ, που βρίσκεται στο κεντρικό τόξο των Αλεούτιων, χαρακτηρίστηκε από αργή διάρρηξη που ακολουθήθηκε από ένα καταστροφικό τσουνάμι σε όλο τον Ειρηνικό, το οποίο παρατηρήθηκε μέχρι τις ακτές της Ανταρκτικής.
Αν και οι ζημιές από τη σεισμική δόνηση δεν ήταν σοβαρές σε τοπικό επίπεδο, καταγράφηκαν ύψη τσουνάμι που έφτασαν τα 42 μέτρα στο νησί Γιούνιμακ και τα κύματα τσουνάμι στο Ίλο της Χαβάης είχαν επίσης θύματα.
Ο επόμενος μεγάλος σεισμός σημειώθηκε κατά μήκος του κεντρικού τμήματος του Αλεούτιου τόξου κοντά στα νησιά Αντρεάνοφ στις 9 Μαρτίου 1957, με μέγεθος 8,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Το μήκος του ρήγματος αυτού του γεγονότος ήταν περίπου 1200 χιλιόμετρα, καθιστώντας το τη μεγαλύτερη παρατηρούμενη μετασεισμική ζώνη από όλα τα ιστορικά γεγονότα του τόξου.
Παρόλο που μόνο περιορισμένα σεισμικά δεδομένα από το γεγονός αυτό είναι ακόμη διαθέσιμα, παρατηρήθηκαν σημαντικές ζημιές και τσουνάμι στα νησιά Adak και Γιούνιμακ με ύψος τσουνάμι περίπου 13 μέτρα.
Ο ανατολικότερος σεισμός μεγαθραύστης ήταν ο σεισμός M9,2 του Prince William Sound στις 28 Μαρτίου 1964, ο δεύτερος μεγαλύτερος σεισμός που έχει καταγραφεί στον κόσμο. Το γεγονός είχε μήκος ρήγματος περίπου 700 χιλιομέτρων που εκτεινόταν από το Prince William Sound στα βορειοανατολικά έως το νότιο άκρο της νήσου Kodiak στα νοτιοδυτικά.
Ο δυτικότερος σεισμός μεγαθραύστης των Αλεούτιων ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα, στις 4 Φεβρουαρίου 1965. Αυτός ο σεισμός των Μ8,7 Ρατ Νήσων χαρακτηρίστηκε από διάρρηξη μήκους περίπου 600 χιλιομέτρων. Αν και το γεγονός αυτό είναι αρκετά μεγάλο, οι ζημιές ήταν μικρές λόγω της απομακρυσμένης και αραιοκατοικημένης θέσης της περιοχής. Ένα σχετικά μικρό τσουνάμι καταγράφηκε σε ολόκληρο τον Ειρηνικό Ωκεανό με ύψος κύματος έως και 10,7 μέτρα στο νησί Shemya και πλημμύρες στο νησί Amchitka.
