Ένας καθηγητής δίδασκε το ίδιο μάθημα σε μια τάξη προπτυχιακών φοιτητών, φοιτητών MBA, ιατρικής και νοσηλευτικής κάθε χρόνο για πάνω από μια δεκαετία.
Ενώ δεν άλλαξε τις διαλέξεις ή το στυλ διδασκαλίας του, κατά κάποιο τρόπο οι αξιολογήσεις των φοιτητών του για το περσινό μάθημα ήταν καλύτερες από ποτέ: «Αυτό το μάθημα με δίδαξε περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο μάθημα έχω μάθει ποτέ στο…», «Το καλύτερο μάθημα που έχω παρακολουθήσει ποτέ», «Καταπληκτική τάξη!!»
Από όλες τις κριτικές, μόνο μία ήταν αρνητική. «Δεν νομίζω ότι αυτά τα σχόλια αντικατοπτρίζουν κάτι για μένα και την διδακτική μου ικανότητα. Διδάσκω ουσιαστικά με τον ίδιο τρόπο που διδάσκω εδώ και χρόνια» λέει ο Ezekiel J. Emanuel, γιατρός και καθηγητής ιατρικής δεοντολογίας και πολιτικής υγείας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.
Ο καθηγητής που απαγόρευσε κινητά και υπολογιστές στην αίθουσα
Τι άλλαξε, λοιπόν; Γιατί όλοι σχεδόν οι φοιτητές μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για το μάθημά του;
«Απαγόρευσα όλα τα κινητά τηλέφωνα και τη λήψη σημειώσεων μέσω υπολογιστή στην τάξη. Αρχικά, οι μαθητές μου ήταν επιφυλακτικοί, αν όχι εντελώς αντίθετοι. Αλλά μετά από μερικές εβδομάδες, αναγνώρισαν ότι ήταν σε καλύτερη θέση χάρη σε αυτό – μπορούσαν να απορροφήσουν και να συγκρατήσουν πληροφορίες σε καλύτερη θέση και να απολαύσουν καλύτερα τον χρόνο τους στην τάξη» λέει.
«Η πολιτική μου απαιτούσε τα τηλέφωνα να είναι απενεργοποιημένα και, το πιο σημαντικό, να μην είναι ορατά στα θρανία. Επέτρεπα στους μαθητές που περίμεναν επείγουσες κλήσεις — ας πούμε, από έναν/μία σύζυγο που πρόκειται να αποκτήσει παιδί — να έχουν ένα κινητό τηλέφωνο άμεσα διαθέσιμο κατά τη διάρκεια του μαθήματος» συμπλήρωσε.
Αυτή η αλλαγή έκανε τους μαθητές λιγότερο αφηρημένους και πιο αφοσιωμένους. «Νομίζω ότι τους έκανε πιο προσεκτικούς και ικανοποιημένους με τη μάθηση» σημειώνει ο καθηγητής.
Σχετική με την απαγόρευση η πρώτη του διάλεξη
Για να προωθήσει αυτή την πολιτική ο καθηγητής παρουσίασε στην πρώτη διάλεξη του μαθήματος μια μελέτη που έδειχνε ότι οι φοιτητές που ήταν υποχρεωμένοι να κρατούν σημειώσεις στο μάθημα χειρόγραφα διατηρούσαν σημαντικά περισσότερες πληροφορίες από τους φοιτητές που χρησιμοποιούσαν υπολογιστές.
Η παρουσία smartphone υπονομεύει επίσης την ποιότητα των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων πρόσωπο με πρόσωπο
Ο λόγος είναι ότι με τους υπολογιστές, οι φοιτητές μπορούν να πληκτρολογούν τόσο γρήγορα όσο μιλάω και να επιδιώκουν την πλήρη απομαγνητοφώνηση, αλλά δεν υπάρχει σχεδόν καμία νοητική επεξεργασία του περιεχομένου του μαθήματος. Αντίθετα, σχεδόν κανείς δεν μπορεί να γράψει χειρόγραφα 125 λέξεις ανά λεπτό για 90 λεπτά.
Έτσι, οι χειρόγραφες σημειώσεις απαιτούν ταυτόχρονη νοητική επεξεργασία για να προσδιοριστούν τα σημαντικά σημεία που χρειάζονται καταγραφή. Αυτή η επεξεργασία κωδικοποιεί το υλικό στον εγκέφαλο με διαφορετικό τρόπο και διευκολύνει τη μακροπρόθεσμη απομνημόνευση.
Τα τεστ… μίλησαν…
Τα δεδομένα σχετικά με την αποσπασματική επίδραση των κινητών τηλεφώνων — ακόμα και όταν είναι στραμμένα προς τα κάτω και απενεργοποιημένα — είναι ισχυρά.
Σε μια μελέτη , οι ερευνητές ενέγραψαν 520 προπτυχιακούς φοιτητές που έπρεπε να έχουν απενεργοποιημένους τους ήχους κλήσης και τις λειτουργίες δόνησης του τηλεφώνου τους κατά τη διάρκεια του μαθήματος.
Τα μέλη της μιας ομάδας έβαλαν τα τηλέφωνά τους στραμμένα προς τα κάτω στα θρανία τους. Τα μέλη μιας δεύτερης ομάδας έβαλαν τα τηλέφωνά τους σε τσάντες ή τσέπες. Τα μέλη μιας τρίτης ομάδας είχαν τα τηλέφωνά τους αποθηκευμένα σε ένα άλλο δωμάτιο. Στη συνέχεια, σε όλους τους φοιτητές υποβλήθηκαν σε γνωστικά τεστ για την αξιολόγηση της νοητικής εστίασης και προσοχής.
«Αν οι απαγορεύσεις για τηλέφωνα και υπολογιστές στις τάξεις είχαν θεσπιστεί ευρέως, οι μαθητές θα ήταν αλλιώς»
Ένα τεστ αξιολόγησε την ικανότητά τους να λύνουν μαθηματικά προβλήματα, παρακολουθώντας παράλληλα τυχαία δημιουργημένες ακολουθίες γραμμάτων. Ένα άλλο αφορούσε την επίλυση νέων προβλημάτων, όπως η συμπλήρωση ενός μοτίβου. Οι μαθητές είχαν τη χειρότερη απόδοση και στις δύο δοκιμασίες όταν τα τηλέφωνα βρίσκονταν σε γραφεία, στη συνέχεια χειρότερη όταν τοποθετούνταν σε τσάντες ή σακούλες και την καλύτερη όταν φυλάσσονταν σε άλλο δωμάτιο.
Είναι ενδιαφέρον ότι, όταν ρωτήθηκαν, οι φοιτητές ανέφεραν ότι δεν αντιλήφθηκαν καμία διαφορά στις σκέψεις που σχετίζονται με το τηλέφωνο, ανεξάρτητα από την τοποθεσία του. Οι ερευνητές της μελέτης υποστήριξαν ότι «η απλή παρουσία του smartphone μειώνει τη διαθέσιμη γνωστική ικανότητα, ακόμη και όταν δεν χρησιμοποιείται».
«Μετάφραση: Τα smartphones δεν μας κάνουν πιο έξυπνους. Μάλιστα, το αντίθετο» λέει ο καθηγητής.
…και οι μελέτες επίσης
Σε μια άλλη μελέτη , ερευνητές στη Βρετανική Κολομβία ζήτησαν από άτομα να πάνε σε ένα εστιατόριο με μέλη της οικογένειας ή φίλους.
Σε μερικούς επιτρεπόταν να κρατούν τα τηλέφωνά τους στο τραπέζι κατά τη διάρκεια του γεύματος, ενώ σε άλλους όχι.
Όσοι κρατούσαν τα τηλέφωνά τους στο τραπέζι ήταν πιο αφηρημένοι και λιγότερο ικανοί να συνδεθούν με τους συντρόφους τους στο δείπνο που κάθονταν εκεί, ακόμα και όταν τα τηλέφωνά τους δεν χρησιμοποιούνταν.
Οι πελάτες που είχαν τα τηλέφωνά τους στο τραπέζι ανέφεραν επίσης μεγαλύτερη πλήξη και λιγότερη απόλαυση της εμπειρίας του δείπνου.
Σύμφωνα με τον καθηγητή: «Αυτά είναι ισχυρά επιχειρήματα για την απαγόρευση των τηλεφώνων και των φορητών υπολογιστών στα σχολεία — στην τάξη, στην καφετέρια, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος και σε άλλες ώρες της σχολικής ημέρας».
Τι προτείνει ο καθηγητής
«Αυτό που θα ήθελα πραγματικά», λέει ο καθηγητής «είναι κάθε αίθουσα διδασκαλίας πανεπιστημίου να αντιμετωπίζεται περισσότερο σαν τις ευαίσθητες εγκαταστάσεις πληροφοριών στον Λευκό Οίκο και σε άλλα κυβερνητικά κτίρια: Τα τηλέφωνα δεν επιτρέπονται και είναι κλειδωμένα σε ντουλάπια έξω από κάθε αίθουσα.
Οι φοιτητές θα πρέπει να αφήνουν τα τηλέφωνά τους πριν από το μάθημα και να τα παραλαμβάνουν μετά το μάθημα. Ιδανικά, οι καθηγητές θα μπορούσαν να επιλέξουν να εξαιρεθούν από αυτήν την πολιτική, ειδικά εάν τα τηλέφωνα ή άλλες κινητές συσκευές ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας και του περιεχομένου του μαθήματος.
Αν οι απαγορεύσεις για τηλέφωνα και υπολογιστές στις τάξεις είχαν θεσπιστεί ευρέως, οι μαθητές μπορεί να μάθαιναν περισσότερα από τα μαθήματά τους, να ήταν πιο πρόθυμοι να εκφράσουν τις απόψεις τους στην τάξη, να ήταν πιο άνετοι στις κοινωνικές τους συναναστροφές και να ένιωθαν πιο ολοκληρωμένοι» καταλήγει ο καθηγητής.
*Με πληροφορίες από τους New York Times
