Περισσότερο τρόμο προκαλούσε ο στρατός της πατρίδας της παρά η αιχμαλωσία από τη Χαμάς για τη Ναάμα Λέβι, μία από τις πέντε Ισραηλινές ένστολες που απελευθερώθηκαν στην πρόσφατη συμφωνία κατάπαυσης.
Η Λέβι βρέθηκε το Σάββατο το βράδυ 24 Μαίου σε συγκέντρωση στην Πλατεία Ομήρων έξω από το Μουσείο του Τελ Αβίβ, όπου είπε στο πλήθος ότι ο μεγαλύτερος τρόμος της στην αιχμαλωσία ήταν οι ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές, προσθέτοντας ότι φοβόταν για τη ζωή των υπόλοιπων ομήρων που κρατούνταν στη Γάζα.
Η Ναάμα Λέβι, μία από τις πέντε γυναίκες στρατιώτες επιτήρησης των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) που απελευθερώθηκαν στην πρόσφατη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός για την ομηρία τον Ιανουάριο, δήλωσε στο πλήθος των περίπου 1.500 ατόμων:
«Έρχονται αιφνιδιαστικά» είπε για τις επιδρομές.
«Πρώτα ακούς ένα σφύριγμα, προσεύχεσαι να μην πέσει πάνω σου, και μετά – τα μπαμ, ένας θόρυβος αρκετά δυνατός για να σε παραλύσει. Η γη τρέμει».
«Ήμουν πεπεισμένη κάθε φορά ότι είχα τελειώσει, και αυτό ήταν επίσης αυτό που με έθεσε στον μεγαλύτερο κίνδυνο: ένας από τους βομβαρδισμούς κατέρρευσε μέρος του σπιτιού στο οποίο βρισκόμουν», είπε. «Ο τοίχος στον οποίο στηριζόμουν δεν κατέρρευσε, και αυτό με έσωσε».
Πρόσθεσε: «Αυτή ήταν η πραγματικότητά μου, και τώρα είναι η πραγματικότητά τους. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν όμηροι που ακούν τα ίδια σφυρίγματα και βουητά, τρέμοντας από φόβο. Δεν έχουν πού να τρέξουν, μπορούν μόνο να προσευχηθούν και να γαντζωθούν στον τοίχο ενώ νιώθουν μια φρικτή αδυναμία».
Συνεχώς σε φυγή
Είπε ότι τις πρώτες εβδομάδες της στην αιχμαλωσία, κρατήθηκε μόνη της, «μόνο εγώ και οι απαγωγείς μου, συνεχώς σε φυγή».
«Υπήρξαν ολόκληρες μέρες χωρίς φαγητό και λίγο νερό. Μια μέρα, δεν μου είχε μείνει τίποτα, ούτε καν νερό. Ευτυχώς, άρχισε να βρέχει. Οι απαγωγείς μου έβαλαν μια κατσαρόλα έξω από το σπίτι όπου κρατούμουν, και η βροχή την γέμισε», είπε. «Ήπια αυτό το νερό της βροχής, το οποίο ήταν αρκετό για μια κατσαρόλα ρύζι. Αυτό με κράτησε σε εγρήγορση».
Η Λέβι πρόσθεσε ότι στην αιχμαλωσία, δεν πίστευε ότι κανείς στο Ισραήλ θα μπορούσε να γνωρίζει τι βίωναν οι όμηροι και να είναι πρόθυμος να τους κρατήσει στη Γάζα.
«Αλλά μετά οι πρώτοι όμηροι επέστρεψαν [στο Ισραήλ] και είπαν τι συνέβαινε εκεί [στη Γάζα]», είπε. «Είπαν την αλήθεια. Αυτή η αλήθεια δεν ήταν αρκετή».
Η Λέβι είπε ότι οι διαμαρτυρίες για τους ομήρους της έδωσαν μεγάλη παρηγοριά στην αιχμαλωσία.
«Κατά τη διάρκεια εκείνης της τρομερής και αδιανόητης περιόδου, μας είπαν ότι μας είχαν ξεχάσει – αλλά δεν το πίστευα. Ήξερα ότι οι άνθρωποι πολεμούσαν για μένα, γιατί τα βράδια του Σαββάτου, όταν μου επιτρεπόταν να παρακολουθώ τηλεόραση – σε είδα, σε αυτή την πλατεία. Εκεί, στην αιχμαλωσία, είδα χιλιάδες να στέκονται εδώ τυλιγμένοι με σημαίες, φωνάζοντας, τραγουδώντας, κρατώντας φωτογραφίες των ομήρων, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου. Με κάνατε να νιώσω ότι δεν με ξέχασαν».
Πηγή: Times of Israel
