Κάποτε στην Αµερική
Οι σοφοί λένε, ότι για να βρεις την αλήθεια, ακολούθα το χρήµα. Από ποια άλλη δουλειά ένας ανύπαρκτος στον επιχειρηµατικό στίβο θα µπορούσε να βγάζει κάθε χρόνο 75 εκατ. ευρώ; Και γιατί, αν είναι να διατηρήσει αυτή την αεράτη µπίζνα, να µην µοιράζει το 1/3 σε… λαδάκι; ∆ηλαδή, 25 εκατ. ευρώ τα έξοδα, 25 εκατ. ευρώ το «λαδάκι» και 25 εκατ. ευρώ στο τσεπάκι. Χώρια που η µπίζνα αυτή θα µπορούσε να µεγαλώσει και όπως γινόταν «κάποτε στην Αµερική» το χρήµα να «καθαρίσει» και η µπίζνα να νοµιµοποιηθεί.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
Στο τσακ δεν πρόκαµε
∆έκα χρόνια θα µπορούσαν να είναι αρκετά, για να έχουν περάσει τα πράγµατα στη νόµιµη οδό. Άλλωστε, κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, λίγο πολύ όλοι είχαν βάλει το χεράκι τους στο µέλι. Από τη συγκυβέρνηση Σαµαρά – Βενιζέλου (εκεί υπάρχει µια γενναιόδωρη σύµβαση), την πρώτη φορά αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ (προστατευόµενος του Νίκου Παππά), το παρεάκι του προέδρου Νικολάκη (στη Μεσσηνία και όχι µόνο) και τη σηµερινή κυβερνώσα παράταξη (εδώ τον λόγο έχουν λάβει οι εισαγγελείς). Η µπουγάδα… θα µπορούσε να έχει καθαρίσει αν δεν είχε βρεθεί στο δρόµο του, ο Γιώργος Γεωργαντάς. Όπως η Ελλάδα καθυστέρησε τους Γερµανούς στον πόλεµο του ‘40, έτσι και ο Γιωργαντάς καθυστέρησε το ξέπλυµα της µπίζνας.
Ο µαέστρος και τα φάλτσα
Φθάνουµε ξανά στο σήµερα. Τι γίνεται τώρα; Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του έχει έναν δρόµο. Αυτό που είπε πριν λίγο καιρό. Να κόψει τον γόρδιο δεσµό. Να δράσει αποφασιστικά, ως προς τον… εγκέφαλο αυτής της ιστορίας. Αν αποµακρυνθεί ο… µαέστρος, θα σταµατήσουν και τα «παρατράγουδα». Όλα είναι δύσκολα, όσο το παιχνίδι το υπαγορεύει συγκεκριµένο κέντρο, η δικτύωση του οποίου έφτανε και φτάνει, εννοείται, σε κυβερνώντες, υπηρεσιακούς, τραπεζίτες, επιστήµονες, µελετητές και αυτόκλητους (κυρίως) εκπροσώπους των αγροτών. Αν κοπεί αυτός ο οµφάλιος λώρος, τότε όλα γίνονται πολύ απλά και το κλίµα αλλάζει.
Φυλαρούχας
Είναι τα σκουπίδια, που οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί τους προσπάθησαν να κρύψουν κάτω από το χαλί, που έφεραν τα πράγµατα στο σηµερινό αδιέξοδο. Χώρια που για να κρύψεις τα παλιά σκουπίδια έπρεπε συνεχώς να δηµιουργείς καινούργια. Περιττό να πω, επίσης, ότι αυτά τα σκουπίδια αποτέλεσαν επί σειρά ετών την «ασπίδα» του εν λόγω σατανικού µπίζνεσµαν. Έκρυβε σκουπίδια, κέρδιζε χρόνο, χρήµα και εξουσία! Στο τσακ δεν πρόλαβε!
Λαγούς µε πετραχήλια
Στο µεταξύ, βέβαια, έχει γίνει πολύ µεγάλη ζηµιά. Σχεδόν δύο δεκαετίες (η υπονόµευση των συνεταιρισµών και του αγροτικού χώρου υπό το άγρυπνο µάτι και του εν λόγω καθοδηγητή – µπίζνεσµαν άρχισε πολύ πριν την… απευθείας ανάθεση) ο αγροτικός χώρος στην Ελλάδα χάνει το παιχνίδι της παραγωγικότητας και φορτώνεται µε αχρείαστες υπηρεσίες. Η αποεπένδυση των αγροτικών εκµεταλλεύσεων, τουλάχιστον στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι κάτι παραπάνω από προφανής και την ίδια ώρα τα χρήµατα των κοινοτικών ενισχύσεων, αλλά και των ίδιων των αγροτών, οδηγούνται όλο και περισσότερο σε «φωστήρες» που υπόσχονται λαγούς µε πετραχήλια. Επιτέλους, τέλος.
