Το Σαββατοκύριακο ο Στέφανος Κασσελάκης θα ζήσει το τρίτο κομματικό συνέδριο της διετούς πλην πολυτάραχης πολιτικής του καριέρας. Στο πρώτο, ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ –απαντώντας στην ευθεία αμφισβήτηση του Αλέξη Τσίπρα– καλούσε τους εσωκομματικούς του αντιπάλους να του «βρουν αντίπαλο» μέσα σε ένα Τάε Κβον Ντο που έβραζε. Στο δεύτερο, πρωταγωνίστησε έξω από την αίθουσα του Gazi Live, καταγγέλλοντας τη «νομενκλατούρα» της Κουμουνδούρου που μέσα στο «μπουζουξίδικο», όπως οι «κασσελίστας» το αποκαλούσαν επικριτικά, εξύφαινε την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αυτόν που έπεσε σαν «κομήτης» στην αυλή τους και «άρπαξε» την προεδρία, μετά το εκλογικό σοκ του 2023.
Καταδίκη
Σήμερα, τα παραπάνω μοιάζουν μακρινά· παρότι η καταδίκη του Στέφανου Κασσελάκη σε πρόστιμο 50.000 ευρώ και φυλάκιση 30 μηνών με αναστολή, για παράβαση του νόμου περί «πόθεν έσχες», έφερε σε κάποιους αναμνήσεις από το συριζαϊκό ροντέο της περιόδου 2023-2024. Η υπόθεση αφορούσε τη συμμετοχή Κασσελάκη στην εταιρεία OSIOS LLC, στις ΗΠΑ, κατά την περίοδο που ήταν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά την καταδίκη, από την Κουμουνδούρου κάνουν λόγο για πικρή δικαίωση. Κάποιοι πιο θερμόαιμοι προεξοφλούν το τέλος του Κινήματος Δημοκρατίας. Στη Νέα Αριστερά δε, τα ντεσιμπέλ της δικαίωσης ηχούν πιο έντονα, όπως και οι επικρίσεις στη νυν ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η οποία, κατά την Πατησίων, ανέχτηκε τον Κασσελάκη ενώ ήξερε περί τίνος πρόκειται. Οι πιο ρεαλιστές εξακολουθούν να πιστεύουν πως κάθε συσχέτιση του χώρου με την ανάμνηση Κασσελάκη μόνο κακό κάνει στον ήδη πολυτραυματία «όλο ΣΥΡΙΖΑ» που σταθερά συρρικνώνεται στις δημοσκοπήσεις.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, πάντως, βρήκε την ιδανική ευκαιρία να βγει ξανά στo προσκήνιο. Η ανάρτησή του μετά την καταδίκη είναι ενδεικτική: σφοδρή κριτική στη Δικαιοσύνη και την κυβέρνηση («Η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη δικάζει τα παιδιά της. Δικάζει τα καθαρά μας χέρια», «η δήθεν ανεξάρτητη δικαιοσύνη αποφασίζει με πολιτικά κίνητρα») και ταυτόχρονα ισχυρή δήλωση παρόντος με το βλέμμα στη βάση του Κινήματος Δημοκρατίας («να ξέρετε είμαι υπερήφανος για όσα κάνουμε όλες κι όλοι μαζί και θέλω να είστε κι εσείς»), αλλά και στο λεγόμενο «αντισυστημικό» ακροατήριο. Οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του δε, μάλλον αναθάρρησαν, ρίχνοντας δηλητηριώδη βέλη όχι μόνο προς τη Δικαιοσύνη, αλλά και προς τους πρώην συντρόφους τους και ειδικά τον Θύμιο Γεωργόπουλο που ήταν μάρτυρας στη δικαστική υπόθεση.
Σε κάθε περίπτωση, το Σάββατο στο Περιστέρι, ο επικεφαλής του Κινήματος Δημοκρατίας, απομακρυσμένος πια από το επίκεντρο της μιντιακής προσοχής που απολάμβανε στην αφετηρία της πολιτικής του διαδρομής, θα πραγματοποιήσει ακόμη μια προσπάθεια «νέου ξεκινήματος». «Νέο ξεκίνημα» είναι και το σλόγκαν του πρώτου ιδρυτικού συνεδρίου του κόμματος Κασσελάκη που γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 2024. «Νέο ξεκίνημα», αλλά με τι όρους και με ποια πυξίδα;
Από τους «μακρονιστές» στη Ζωή
Εμπειρο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σχολίαζε στη δύση του προηγούμενου έτους ότι ο Κασσελάκης 2.0 θα είναι ένα πολιτικό εκκρεμές που θα κινείται μεταξύ μεταρρυθμιστικού φιλελευθερισμού και λαϊκισμού. «Κάτι μεταξύ “Ποταμιού” και τραμπισμού», ήταν η φράση όπως διατυπώθηκε στην «Κ». Κάπως προφητικά θα έλεγε κανείς αν αναλογιστεί ότι τους τελευταίους μήνες το βασικό ιδεολογικό στίγμα του Στέφανου Κασσελάκη έχει «χτυπήσει» –συμβολικά και ουσιαστικά– σε δύο τόνους.
Ο πρώτος τόνος δόθηκε με τον εναγκαλισμό του Κινήματος Δημοκρατίας με το κόμμα των Δημοκρατών της Ευρώπης και την ευρωομάδα Renew Europe στην οποία συμμετέχει και το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν. Ο δεύτερος, με το πολιτικό φλερτ προς την καλπάζουσα δημοσκοπικά, επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι «δεν έχουμε κανένα κοινό με το κόμμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου», όπως δήλωσε η Θεοδώρα Τζάκρη.
Για την πρώτη περίπτωση, η πλειονότητα όσων παρακολουθούν τον πολιτικό λόγο και τις θέσεις του Στέφανου Κασσελάκη δεν έπεσε από τα σύννεφα, παρά τις παρελθοντικές «διαβεβαιώσεις» του ότι «είναι αριστερός» («πιο αριστερός» από πολλούς παλιούς συριζαίους, όπως είχε πει κάποτε ο ίδιος). Υστερα από αυτές τις διαβεβαιώσεις, βέβαια, ακολούθησε το περιβόητο «πιο Αριστερά από την Αριστερά, πιο Κέντρο από το Κέντρο».
Οσο δε για το κλείσιμο του ματιού στη Ζωή Κωνσταντοπούλου –η οποία κατά τον Στέφανο Κασσελάκη θα ήταν η ιδανική υπουργός Δικαιοσύνης– το πολιτικό ηχείο των Τεμπών και η δημοσκοπική εκτόξευση της Πλεύσης Ελευθερίας δεν μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητο τον πρόεδρο του Κινήματος Δημοκρατίας. Τα λόγια εκτίμησης, χωρίς έως τώρα κάποια ανταπόκριση, προς την Κωνσταντοπούλου αντηχούν έναν υπόκωφο προβληματισμό – προσδοκία: «Αφού ανέβηκε εν μια νυκτί η Ζωή, γιατί όχι κι εγώ».
Κάποιοι δεν παραβλέπουν ότι Ζωή και Στέφανος έχουν και πολιτικά μια παραπλήσια στρατηγική: απορρίπτουν τις «παλιές» διαχωριστικές γραμμές Αριστεράς – Δεξιάς, επικαλούνται μια «αδιαμεσολάβητη» επαφή με τον λαό, χειρίζονται άριστα την εικόνα τους στα σόσιαλ μίντια και ηγούνται προσωποκεντρικών πολιτικών σχηματισμών. Πλέον μοιράζονται και έναν κοινό εχθρό: τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Οι δημοσκοπήσεις
Οι δημοσκοπήσεις επίμονα περιορίζουν το Κίνημα Δημοκρατίας πέριξ της ζώνης του 3%, άλλες φορές λίγο πάνω, άλλες φορές λίγο κάτω, ενώ το σχέδιο συγκρότησης Κοινοβουλευτικής Ομάδας στην υπάρχουσα Βουλή έχει ναυαγήσει. Δύο πιστοί «κασσελίστας» (Πέτρος Παππάς, Ράνια Θρασκιά), μάλιστα, όχι απλώς δεν τον ακολούθησαν στο νέο του κόμμα, αλλά προσχώρησαν στο ΠΑΣΟΚ .
Ο Κασσελάκης 2.0 έχει πάψει πια να αναλύεται ως «φαινόμενο». Το πρωτοφανές ρόλερ κόστερ της περιπέτειάς του στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και το ριάλιτι που το συνόδευσε ολοκληρώθηκαν και για κάποιους, μαζί με αυτό, έκλεισε και ο κύκλος του Κασσελάκη ως «εξωτικού κομήτη». Σαν το δυσεξήγητο της πολιτικής του «εισβολής» στα κοινά να συνδεόταν με το σπιράλ φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ. Απαντες, άλλωστε – ακόμα και ο ίδιος που πρόσφατα παραδέχθηκε ότι μια προεκλογική συνέντευξη στις Σπέτσες σε πρωινή εκπομπή του έκανε κακό – αναγνωρίζουν πως ό,τι ήταν να ειπωθεί σε σχέση με το λάιφσταϊλ, την προσωπική ζωή, τα σπίτια, τις σηπτικές δεξαμενές και το παρελθόν του, έχει ειπωθεί.
Δεύτερη ευκαιρία με στρατηγική «Zeus»
Φίλοι και αντίπαλοι, πάντως, του αναγνωρίζουν το πείσμα και την επιμονή. «Αλλος στη θέση του θα είχε φύγει από τη χώρα», σχολίαζε πρόσφατα στην «Κ» πρώην στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Ισως αυτή ακριβώς την προσδοκία κάποιων να θέλει να διαψεύσει ο ίδιος· τη φράση, δηλαδή, της Ολγας Γεροβασίλη ότι «δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία στη χώρα». «Δεύτερη ευκαιρία», είχε ονομάστει ο Στέφανος Κασσελάκης το αυτοβιογραφικό βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες, στέλνοντας το μήνυμα ότι «θα μείνει εδώ». Ακόμη, όμως, και το βιβλίο δεν προκάλεσε τριγμούς, ούτε εισέφερε συνταρακτικές αποκαλύψεις.
Μέσα στις σελίδες του, ο Στέφανος Κασσελάκης αποκάλυψε ότι το βίντεο γκέιμ στρατηγικής «Zeus» «ξεκλείδωσε» τις ικανότητές του στην πολιτική διαχείριση καταστάσεων. Σήμερα, καλείται να αποδείξει σε τι βαθμό εξέλιξε έκτοτε τις στρατηγικές του ικανότητες· μπροστά σε ένα ρευστό πολιτικό τοπίο, χωρίς τις κάμερες και τα μικρόφωνα να τον ακολουθούν σε κάθε του βήμα και –από την περασμένη Πέμπτη– με μια καταδικαστική απόφαση στις πλάτες του.
Εξωτερική φωτογραφία: Ο Στέφανος Κασσελάκης στην παρουσίαση του βιβλίου του Ξενοφώντα Κοντιάδη με τίτλο «Το φαινόμενο Κασσελάκη» [ΙΝΤΙΜΕ]
