Ένα είδος κουνουπιού που πιστεύεται ότι γεννήθηκε στο μετρό του Λονδίνου έχει πολύ παλαιότερη προέλευση από ότι τελικά πίστευαν οι ειδικοί, σύμφωνα με μια νέα γενετική μελέτη.
Σύμφωνα με το CNNi, ο μύθος ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Λονδρέζοι που προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο από γερμανικά πολεμικά αεροσκάφη σε σταθμούς του μετρό έπρεπε να υπομένουν τσιμπήματα κουνουπιών. Τα έντομα είχαν προσαρμοστεί τόσο καλά στις υπόγειες σήραγγες της πόλης που τις επόμενες δεκαετίες, οι βιολόγοι άρχιζαν να πιστεύουν ότι είχαν αναπτύξει δική τους αποικία μέσα στο μετρό.
Το εν λόγω κουνούπι γνωστό και ως βόρειο κουνούπι, υπάρχει στη φύση σε δύο μορφές, πανομοιότυπες στην εμφάνιση, αλλά διαφορετικές στη συμπεριφορά. Το ένα είδος ονομάζεται Culex pipiens form pipiens, το οποίο δαγκώνει μόνο πουλιά και ζει σε ανοιχτό περιβάλλον, και το άλλο ονομάζεται Culex pipiens form molestus – από τη λατινική λέξη «ενοχλητικό» – το οποίο δαγκώνει ανθρώπους και ζει κάτω από το έδαφος.
Αυτό το κουνούπι σύμφωνα με τους βιολόγους είναι το μόνο είδος που θα μπορούσε να επιβιώσει κάτω από το μετρό του Λονδίνου.
«Αυτή η θεωρία έγινε πραγματικά διάσημη από μια γενετική μελέτη που δημοσιεύτηκε το 1999, η οποία ισχυρίστηκε, βασιζόμενη σε αυτό που θα έλεγα περιορισμένα στοιχεία, ότι το “κουνούπι του μετρό του Λονδίνου” φαινόταν να έχει αναπαραχθεί από έναν υπέργειο πληθυσμό», δήλωσε η Γιούκι Χάμπα, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και πρώτη συγγραφέας της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 13/11 στο περιοδικό Science.
Ποια είναι η προέλευση του κουνουπιού
Στη μελέτη, ο Haba και οι συνάδελφοί του ανέλυσαν τις αλληλουχίες DNA εκατοντάδων κουνουπιών από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ιστορικών δειγμάτων που ήταν ζωντανά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο molestus δεν γεννήθηκε κάτω από την επιφάνεια της αγγλικής πρωτεύουσας, αλλά έχει πολύ μεγαλύτερη ιστορία.
«Είναι πολύ παλαιότερο από το μετρό του Λονδίνου και φαίνεται να έχει εξελιχθεί γύρω από την περιοχή της Μεσογείου, ιδιαίτερα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής», δήλωσε ο Χάμπα, προσθέτοντας ότι ο διαχωρισμός των δύο ειδών (υπέργειων – υπόγειων κουνουπιών) θα μπορούσε να έχει συμβεί πριν από 10.000 χρόνια.
«Η εξελικτική ανάλυση υποδηλώνει ότι αυτοί οι προγονικοί πληθυσμοί molestus βρίσκονταν πάνω από το έδαφος», πρόσθεσε, «και σταδιακά διασκορπίστηκαν σε άλλα μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του μετρό του Λονδίνου».
Η μετανάστευση στα βόρεια
«Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι ο molestus κατάγεται από τους πληθυσμούς pipiens που εξακολουθούν να ζουν στην περιοχή της Μεσογείου», δήλωσε η Lindy McBride, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και αναπληρώτρια καθηγήτρια εξελικτικής γονιδιωματικής και νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.
«Αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι εξελίχθηκε σε μεσογειακά γεωγραφικά κλίματα, πιθανώς στη Μέση Ανατολή».
«Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι άρχιζαν να δημιουργούν τις πρώτες γεωργικές εκτάσεις με συστήματα άρδευσης, παρέχοντας ιδανικά μέρη για την αναπαραγωγή κουνουπιών», δήλωσε η καθηγήτρια.
Το είδος αυτό φαίνεται να ταξίδεψε λίγα χρόνια μετά στα βόρεια και να βρήκε καταφύγιο υπόγεια για να επιβιώσει.
«Δεν μπορούν να επιβιώσουν στον κρύο χειμώνα, επομένως σε αυτήν την περίπτωση θα είχαν παραμείνει στη νότια Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία», είπε η McBride.
Υπάρχουν πάνω από 3.000 είδη κουνουπιών και μέχρι τώρα έχουν αποικίσει σε κάθε ήπειρο εκτός της Ανταρκτικής. Ένα κουνούπι βρέθηκε για πρώτη φορά στην Ισλανδία τον προηγούμενο μήνα, μια χώρα που προηγουμένως θεωρούνταν απαλλαγμένη από τα έντομα λόγω του ψυχρού κλίματός της.
Η μελέτη του 1999, ανέφερε πως τα υπόγεια κουνούπια του Λονδίνου ήταν γενετικά διαφορετικά από τους υπέργειους πληθυσμούς με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τα βοηθούσαν να ζουν υπόγεια, όπως η ικανότητα να διανύουν μεγάλο κύκλο της ζωής τους χωρίς να καταναλώνουν αίμα και η ικανότητα τους να ζευγαρώνουν σε μικρούς χώρους και να αναπαράγονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
«Το “Κουνούπι του Μετρό του Λονδίνου” υπογραμμίζει την ανάγκη καλύτερης κατανόησης της βιολογίας και μελέτης των λιγότερο γνωστών κουνουπιών, ώστε να διαπιστωθεί πώς τελικά εκμεταλλεύονται το μεταβαλλόμενο αστικό τοπίο».
«Καθώς ο σχεδιασμός των πόλεών μας προσαρμόζεται σε ένα μεταβαλλόμενο κλίμα, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα δημιουργήσουμε περισσότερες ευκαιρίες επιβίωσης για τα κουνούπια», καταλήγει ο καθηγητής Webb.
