«Κάθε μέρα έτσι είναι η Αθήνα;». Ο Τομ και η Ντόροθι από το Λονδίνο δικαίως αναρωτιόνταν, σπρώχνοντας τις βαλίτσες με τα ροδάκια προς το Σύνταγμα. Αλλιώς είχαν φανταστεί το long weekend στην ελληνική πρωτεύουσα, αλλά η ορκωμοσία του νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας τους έπιασε απροετοίμαστους. Στην Ακαδημίας, δεκάδες λιμουζίνες με διπλωματικές πινακίδες είχαν παραταχθεί από τη δεξιά μεριά, τα λεωφορεία είχαν φρακάρει απέναντι από τη Βουλή, οι τροχονόμοι σφύριζαν. Τουλάχιστον είχε καλό καιρό. Ο ήλιος, έστω και με το πέπλο της αφρικανικής σκόνης, έδινε ανοιξιάτικο χρώμα στην Αθήνα.
Κάποια παράθυρα του Κοινοβουλίου που είναι συνήθως σφαλιστά, με τα βεραμάν παντζούρια κατεβασμένα, τώρα είχαν ανοίξει. Η Ηρώδου Αττικού είχε αποκλειστεί, αλλά αν έδειχνες κάπως επίσημος ή καλοντυμένος περνούσες εύκολα τον έλεγχο.
Οι αξιωματικοί της Προεδρικής Φρουράς είχαν φροντίσει ακόμα και τις κλωστές από τις φούντες των παρατεταγμένων ευζώνων και τα βαν από τηλεοπτικά συνεργεία ανάκατα με τις κλούβες έδιναν τον τόνο. Ο κήπος του Προεδρικού Μεγάρου, που είχε δει από τη Μεταπολίτευση οκτώ προέδρους, τώρα ανθισμένος περίμενε τον 9ο. Ολα ήταν έτοιμα.
Μακάρι να μπορούσε κανείς να μαντέψει τι σκεφτόταν ο Κωνσταντίνος Τασούλας όταν σιγοτραγούδησε τον εθνικό ύμνο μπροστά στο άγημα έξω από τη Βουλή. Ισως αισθανόταν ότι από κάπου εκεί ψηλά ο πνευματικός «πατέρας» και πολιτικός του μέντορας Ευάγγελος Αβέρωφ θα τον καμάρωνε σήμερα. Ισως πάλι να αποχαιρετούσε ένα θεσμό που υπηρέτησε με αφοσίωση και αγάπη 25 ολόκληρα χρόνια, ως βουλευτής, υπουργός και –αργότερα– πρόεδρος. Τώρα θα είναι ο πρώτος πολίτης της χώρας.
Το γραφείο της προκατόχου του είχε αδειάσει από τις παιδικές ζωγραφιές από κάθε γωνιά της Ελλάδας και στον τοίχο έκλεβε την παράσταση ένα δώρο της Προεδρικής Φρουράς, μια κάπα της ευζωνικής στολής σε παιδικό μέγεθος.
Ηταν μια διακοσμητική επιλογή – καθρέπτης των αισθημάτων της πρώτης γυναίκας σε αυτή τη θέση. Κατάφερε να συγκεράσει στη θητεία της την αφοσίωση στην πατρίδα μαζί με μητρική ζεστασιά και τρυφερότητα για τους ίδιους τους Ελληνες, κυρίως τους ακρίτες. Η γυναικεία ενσυναίσθηση ήταν το μεγάλο όπλο της αυτά τα πέντε χρόνια.
Ομως και ο νέος Πρόεδρος, με τη θεσμική αυτοπεποίθηση και εμπειρία που έκρυβαν επιμελώς την ευαισθησία του μαζί με κάποια μικρή αμηχανία, έδειξε και αυτός να θέλει να αφουγκραστεί την κοινωνία, με σαφή μηνύματα στον παρθενικό λόγο του.
Στριμωγμένη πίσω από τις κάμερες, κάθισα συγκυριακά πλάι στην οικογένειά του, τη σύζυγό του Φανή Σταθοπούλου, τον γιο του Τάσο και τη θυγατέρα του Μάγδα. «Εχει παραγγείλει καινούργια γυαλιά εδώ και μερικούς μήνες, αλλά για κάποιο λόγο δεν τα φοράει», μου εξομολογήθηκε η γυναίκα του.
Η τελευταία φωτογραφία
Ο νέος Πρόεδρος έδωσε δώρο στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου μια έκδοση για τον Εθνικό Υμνο, ο Θοδωρής Μανωλόπουλος, επίσημος φωτογράφος της Προεδρίας, τράβηξε την τελευταία φωτογραφία με τη Θρακιώτισσα στον θώκο και η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του Ηπειρώτη.
Αναρωτήθηκα τι θα γινόταν ο δεύτερος προεδρικός γάτος, ο Οδυσσέας, που ζούσε στο γραφείο και δεν τα πάει καλά με την πρώτη προεδρική γάτα, την Καλυψώ, ήδη εγκατεστημένη στην προεδρική κατοικία.
Η απάντηση ήταν ότι θα συνεχίσει τον φροντισμένο βίο του στο πολιτικό γραφείο της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Οσο για την κ. Τασούλα, δήλωσε γατόφιλη και έτοιμη να πάρει γατάκι για το σπίτι.
