Φόρτωση Text-to-Speech…
Το σκηνικό στην πλατεία Συντάγματος είναι εδώ και οκτώ μήνες κάθε βράδυ σχεδόν το ίδιο. Κόσμος συγκεντρώνεται μπροστά από τη Βουλή ανάμεσα στη Λεωφόρο Αμαλίας και το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, στο μνημείο που έχει στηθεί για τα 57 θύματα των Τεμπών. Τα φαναράκια που βρίσκονται τοποθετημένα γύρω από τα ονόματα –γραμμένα με κόκκινη μπογιά– ανάβουν, το ίδιο και τα «νέον» φωτάκια γύρω από μια λευκή πινακίδα με τον αριθμό των θυμάτων. Στις 11.18 μ.μ. ακριβώς –την ώρα που έγινε το δυστύχημα πριν από σχεδόν τρία χρόνια– διαβάζονται τα ονόματα των θυμάτων.
Το ντουλάπι και το λουκέτο
Ενα από τα μέλη της ομάδας, που βρίσκονται εκεί από τα τέλη Φεβρουαρίου, φέρνει και μια βαλίτσα με κουβέρτες που μπορεί να χρειαστούν για τη βραδινή βάρδια, φρεσκοπλυμένες. Δίπλα στο «μνημείο» βρίσκεται ένα πλαστικό ντουλάπι, κλειδωμένο με λουκέτο. Περιέχει ό,τι χρειάζεται για το καθημερινό τελετουργικό: στοκ από ρεσό, φρέσκια, κόκκινη μπογιά σε περίπτωση που σβηστούν τα ονόματα, καθαριστικά. Περιμετρικά έχουν στηθεί γλάστρες με βασιλικούς, είναι ένας τρόπος να σταματήσουν βιαστικοί περαστικοί να πατάνε πάνω στα ονόματα.
Η ιδέα του αυτοσχέδιου «μνημείου» ανήκει στην πρωτοβουλία «Μέχρι τέλους», μια ετερόκλητη ομάδα 30-40 ατόμων, η οποία δημιουργήθηκε μετά τη μεγάλη συγκέντρωση για την επέτειο δύο ετών από το δυστύχημα της 28ης Φεβρουαρίου 2023. Για μήνες το τελετουργικό δεν διαταρασσόταν και είχε γίνει μέρος της καθημερινότητας των Αθηναίων, οι οποίοι πλέον περνούν μάλλον βιαστικά και αδιάφορα από το σημείο. Ο πρωθυπουργός είχε περάσει τον περασμένο Μάρτιο και είχε υποκλιθεί. Μέχρι που η απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, πατέρα του 22χρονου Ντένις, έστρεψε ακόμη περισσότερο τους προβολείς πάνω τους, αναβαθμίζοντάς τους μάλλον στο σημαντικότερο πολιτικό ζήτημα της ατζέντας.
Σε βάρδιες
Ο 34χρονος Ηλίας, ειδικός παιδαγωγός, ήταν ένας από αυτούς που βρίσκονταν εκεί από την αρχή. Οπως περιγράφει, στο τρίτο κάλεσμα που βρέθηκαν πάλι οι ίδιοι, αποφάσισαν ότι πρέπει να κάνουν κάτι για να κρατήσουν το θέμα των Τεμπών στην επικαιρότητα. Αποφάσισαν να έρχονται καθημερινά, να φέρνουν ο καθένας ένα πακέτο κεριά και να μοιράζουν τις βάρδιες για την προστασία του χώρου. «Ετσι πέρασαν οκτώ μήνες χωρίς να το καταλάβουμε. Είμαι εδώ ασταμάτητα, έχω λείψει μόνο μια εβδομάδα. Το καλοκαίρι κάναμε διακοπές εδώ», λέει.
Τα πρώτα έξοδα του «μνημείου» (χρώματα, κεριά, φαναράκια και γλάστρες) άρχισαν να καλύπτονται εθελοντικά από τα μέλη της ομάδας και στη συνέχεια άρχισε να στηρίζει και ο σύλλογος, οι συγγενείς εκτός συλλόγου και κόσμος που περνάει καθημερινά.
Καμία σχέση με κόμματα – «Δεν είχα και δεν έχω καμία σχέση με κόμματα, δεν ξέρω καν πώς λειτουργούν και δεν έχω ψηφίσει ποτέ. Κάτι τέτοιο με εκπροσωπεί, επιζητώ κι εγώ τη δικαιοσύνη και για τα Τέμπη». Μελίνα, 21 ετών, οδοντοτεχνίτης
Ο Ηλίας είχε γνωστούς μέσα στο τρένο, αλλά πολλά από τα μέλη της ομάδας δεν γνώριζαν κανέναν. Η Μελίνα, 21 ετών, που εργάζεται ως οδοντοτεχνίτης, είχε περάσει μια μέρα την άνοιξη με μια φίλη της. Ζήτησαν αναπτήρα απ’ τα παιδιά της ομάδας, συστήθηκαν και τελικά πέρασαν εκεί ώρες τραγουδώντας. Μετά μπήκαν στην πρώτη ομαδική συνομιλία στο Instagram. «Εγώ δεν είχα και δεν έχω καμία σχέση με κόμματα, δεν ξέρω καν πώς λειτουργούν και δεν έχω ψηφίσει ποτέ», αναφέρει. «Κάτι τέτοιο με εκπροσωπεί, επιζητώ κι εγώ τη δικαιοσύνη και για τα Τέμπη και γενικότερα».
Οπως περιγράφει ο Ηλίας, το τελευταίο διάστημα έχουν πιο αυστηρά μέτρα προστασίας για την ομάδα, το πού θα επικοινωνούν και το ποιος θα γίνεται μέλος. «Οποιος επιθυμεί να μπει θα πρέπει να έχει καθημερινή παρουσία στον χώρο, να δούμε τι άνθρωπος είναι και τι σκοπούς έχει και όταν κρίνουμε ότι μπορεί να μπει στην ομάδα και είναι ασφαλές, τόσο γι’ αυτόν όσο και για τα υπόλοιπα μέλη, θα γίνει μέλος μας».
Περιγράφει πως το πρώτο διάστημα τους είχαν προσεγγίσει άτομα που «ήταν πιο έντονες οι κομματικές τους πεποιθήσεις και τους εξηγήσαμε ότι σεβόμαστε την άποψη του καθενός, αλλά αποφασίσαμε να κάνουμε την ομάδα χωρίς κόμματα και χρώματα». Σε όλα τα καλέσματα που γίνονται στο Σύνταγμα, είτε για την Παλαιστίνη είτε σωματείων σε απεργίες, η ομάδα προσπαθεί να είναι εκεί για να επιβλέπει τον χώρο. Αυτές τις μέρες συντάσσεται και ένα καταστατικό για τα νέα μέλη και θα γίνει πιο αυστηρή η διαδικασία έγκρισης.
«Είμαστε όλοι αχρωμάτιστοι και ακομμάτιστοι στην παρέα αυτή,» λέει η 45χρονη Ελενα, μητέρα τριών παιδιών. «Κανείς δεν τολμάει να πάρει κάποιου το μέρος έχοντας όλο αυτό πίσω». Θυμώνει με στελέχη της κυβέρνησης που τους χαρακτήρισαν αργόσχολους. Οπως λέει η ίδια έχει την ευθύνη για τρία παιδιά και «ήθελα να δώσω ένα καλό μάθημα σ’ αυτά, ότι δεν είμαι μια μαμά του καναπέ, θα αγωνιστώ γι’ αυτά». Ούτε αυτή είχε κάποια ενεργό συμμετοχή σε κόμματα ή δράσεις, εκτός από την περίοδο της πανδημίας που, όπως λέει, κατέβαινε σε συγκεντρώσεις.
Αντιδράσεις
Η ομάδα υποστηρίζει ότι ήταν λίγες μέχρι στιγμής οι αρνητικές αντιδράσεις από πολίτες. Συνήθως, κόσμος που περνάει για τη δουλειά του, τους ρωτάει τι χρειάζονται. «Δεν νομίζω ότι είναι πολλοί αυτοί που είναι εναντίον, ιδιαίτερα αν δούμε την ανταπόκριση στα καλέσματα τόσο της ομάδας όσο και των συγγενών», αναφέρει ο Ηλίας. «Υστερα από οκτώ μήνες η φωνή μας έχει αρχίσει να ακούγεται περισσότερο. Δεν ενοχλούν τόσο τα γλαστράκια μας, που έχουν περιγραφεί σαν τσαντιροκατάσταση, αλλά η δύναμή μας. Η απεργία του κ. Ρούτσι ήταν ένας λόγος να θυμώσουν λίγο παραπάνω, κυρίως για την ήττα που τους έφερε».
Οπως επισημαίνει, η ομάδα δεν γνώριζε τα σχέδια του κ. Ρούτσι για την απεργία πείνας και την κατασκήνωση δίπλα στο «μνημείο». Ενημερώθηκαν από τα σόσιαλ, αφού είχε φτάσει εκεί και αφού τις πρώτες ώρες προσπάθησαν να τον αποτρέψουν, αποφάσισαν να είναι στο πλευρό του.
«Δεν επηρεάζει κάπως αυτό το “μνημείο”, από την αρχή δεν έγινε θέμα για την παρουσία μας εδώ. Μετά την απεργία πείνας ξεκίνησε όλη η επίθεση επειδή πιέστηκαν και τους ενόχλησε παραπάνω», λέει η Μελίνα, η οποία θεωρεί ότι πρέπει να μείνουν εδώ μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.
