Ενδιαφέρον έχει η θέση του για το σκεπτικό των Ισραηλινών για το χτύπημα καθώς όπως τονίζει έρχεται σε αντίφαση με τα δεδομένα που είχαν για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν οι Αμερικανοί, ενώ ήταν και σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.
«Οι Ισραηλινές υπηρεσίες επικαλέστηκαν ότι το Ιράν χρησιμοποιούσε τις τρέχουσες και εν εξελίξει συνομιλίες με τις ΗΠΑ, οι οποίες θα συνεχιζόντουσαν 15 Ιουνίου υπό τον Στίβεν Γουίτκοφ, τον φίλο του Τραμπ και ειδικό απεσταλμένο για τη Μέση Ανατολή», σημειώνει.
«Οπότε οι Ισραηλινοί θεωρούσαν ότι αυτό το Ιράν το είχε προβάλει σαν ένα μηχανισμό καθυστέρησης, ένα άλλοθι και παράλληλα προχωρούσε με πολύ ταχείς ρυθμούς στην ολοκλήρωση του πυρηνικού του προγράμματος έχοντας φτάσει σε ένα σημείο που δεν υπήρχε επιστροφή σύμφωνα με τον επικεφαλής της IDF. Ακόμη έκαναν λόγο και για 15 κεφαλές που ετοιμαζόντουσαν», προσθέτει.
«Ωστόσο εδώ προκαλεί προβληματισμό πως οι Αμερικάνοι, δια στόματος κιόλας στη Τούλσι Γκάμπαρντ, της Διευθύντριας Εθνικών Υπηρεσιών Πληροφοριών των ΗΠΑ, ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας της είχαν καταλήξει στον πέρασμα ότι ο Ιράν δεν κατασκευάζει πυρηνικά όπλα και ότι ο ανώτατος και θρησκευτικός και όχι μόνο ηγέτης της χώρας ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεί δεν είχε εγκρίνει το πρόγραμμα των πυρηνικών όπλων που είχε ανασταλεί το 2003. Ο Τραμπ πάλι πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξει συμφωνία, αν και προληπτικά οι ΗΠΑ είχαν πάρει τα μέτρα τους απομακρύνοντας μη απαραίτητο προσωπικό από τις πρεσβείες τους στην ευρύτερη περιοχή», καταλήγει.
Τα κρίσιμα ερωτήματα που θα κρίνουν τις εξελίξεις
Για τον κ. Λιακάκο υπάρχει ένα τριπλό ερώτημα από το οποίο θα κριθούν οι εξελίξεις. Η αντίδραση του Ιράν. Πόσο ανθεκτικό θα εμφανιστεί το καθεστώς του Αγιατολάχ Αλί Χαμενεί σε ένα νέο πόλεμο, ενδεχομένως αχαρτογράφητο και σκοτεινό. Τέλος, αν η Αμερική θα εμπλακεί σε αυτή την σύγκρουση αναπόφευκτα ή όχι.
«Η απάντηση είναι ότι αυτό θα εξαρτηθεί από τη δράση – αντίδραση που λαμβάνει η χώρα μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Δηλαδή, το Ισραήλ διαθέτει έναν τεράστιο αεροπορικό στόλο, μια τεράστια αεροπορία. Έχει πάνω από 300 υπερσύγχρονα αεροσκάφη, F-35, F-16 και F-15 καλή έκδοση Stealth. Αλλά έχει και μια πληθώρα drone», σημειώνει.
«Ωστόσο, η απόσταση του Ισραήλ από το Ιράν, δηλαδή γύρω στα 1.700 – 1.750 χιλιόμετρα, σε συνδυασμό με την κατοχή μικρής ποσότητας αεροσκαφών ανεφοδιασμού, δεν θα επιτρέψει στο Ισραήλ μια μαζική αεροπορική επίθεση.
Θα γίνει λογικά κατά κύματα. Πρώτα με τα F-35 τα οποία θα φέρουν βαλλιστικούς πυραύλους, κατά δεκάδες. Και μετά ίσως με την αποστολή των υπολοίπων αεροσκαφών και ενδέχεται να οι πιθανοί στόχοι να είναι κυρίως οι πυρηνικές εγκαταστάσεις» υπογραμμίζει.
Η αντίδραση του Ιράν
Αν και δεν αποκλείει από το κάδρο την επίθεση κατά αμερικανικών βάσεων στην περιοχή ή σε πλοία αμερικανικών ή ισραηλινών συμφερόντων με κίνδυνο την εμπλοκή των ΗΠΑ και τη δυναμική τους απάντηση με ό,τι συνέπειες θα μπορούσε να έχει αυτό, σημειώνει ότι το Ιράν προσώρας επιλέγει χειρουργικούς στόχους στο ίδιο το Ισραήλ.
«Είναι μια δυναμική απάντηση του Ιράν, όχι με drone όπως την προηγούμενη φορά που καταρρίφθηκαν σχεδόν όλα, αλλά με βαλλιστικούς πυραύλους».
«Το πιο συνετό θα είναι να αποφύγουν αμερικάνικες εγκαταστάσεις και να στοχεύσουν σε στρατιωτικούς αμιγώς Ισραηλινούς στόχους», τονίζει.
Οι στόχοι του Ισραήλ
Ωστόσο, όπως σημειώνει το Ισραήλ προχώρησε και σε άλλα πλήγματα πέρα από εκείνα σε πυρηνικές εγκαταστάσεις.
«Δεν ήταν μόνο όμως το πυρηνικό πρόγραμμα ο στόχος. Φαίνεται ότι υπήρχε και σχέδιο για την εξουδετέρωση σημαντικών αξιωματούχων από στην στρατιωτική ηγεσία του Ιράν, καθώς έλαβαν χώρα επιθέσεις και σε κατοικίες στην Τεχεράνη. Αυτή τη στιγμή περιλαμβάναν τους αρχηγούς του Ιρανικού στρατού, της αεροπορίας, του Σώματος Φρουρών της Επανάστασης, καθώς και το διοικητή της δύναμης Κουντς», σημειώνει.
«Και όπως είπαν και τα Ιρανικά μέσα, σκοτώθηκε ο επικεφαλής των φουρών της Επανάστασης, ο σημαντικότερος στρατιωτικός αξιωματούχος στο Ιράν, που λέγεται Χουσεϊν Σαλάμι. Φαίνεται ότι στόχος ήταν και πυρηνικοί επιστήμονες, καθώς σκοτώθηκε και ο Φερεϊντούν Αμπασί, ο οποίος ήταν επιστήμονας ο οποίος ηγείτο
παλαιότερα της ιρανικής υπηρεσίας ατομικής ενέργειας», προσθέτει.
Τριπλός ο στόχος της ισραηλινής επίθεσης
Τέλος, σχολιάζοντας τους λόγους για τους οποίους το Ισραήλ αποφάσισε να κάνει τώρα το χτύπημα αναφέρει ότι ο σκοπός είναι τριπλός. Να αποστρέψει το παγκόσμιο ενδιαφέρον από την πείνα στην Γάζα και την εργαλειοποίησή της, που έφερε το Ισραήλ μπροστά στον κίνδυνο να γίνει παρίας, να «κλείσει» κυρίως τα εσωτερικά μέτωπα εντός της κυβέρνησης αλλά και εκτός καθώς οι πολίτες και ο στρατός έχουν κουραστεί από τον πόλεμο στη Γάζα και τέλος να έχει μια ευκαιρία να διεκδικήσει την παραμονή του στην εξουσία στις εκλογές του 2026 έχοντας πετύχει ή τον τερματισμό του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν ή ακόμη και την πτώση του καθεστώτος.
«Όσο δηλαδή δεν προχωράει το θέμα με την Γάζα, που βέβαια ότι έχει
βαλτώσει προς το παρόν διακλαδώνεται ο Νετανιάχου και ανοίγει την ατζέντα, για να
μπορέσει να πετύχει κάτι. Ναι, θα του δώσει μια ευκαιρία να πετύχει μια νίκη για να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα μέσα στο Ισραήλ» αναφέρει μεταξύ άλλων.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Λυκούργου Λιακάκου στο CNN Greece
Πώς διαμορφώνεται η κατάσταση μετά τα χτυπήματα του Ισραήλ
εναντίον του Ιράν και τα αντίποινα στην περιοχή, αν υπάρχει περαιτέρω
ανάφλεξης και ποια μορφή μπορεί να πάρει;
«Εδώ και 20 χρόνια περίπου το Ισραήλ δήλωνε ότι έπρεπε το Ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα να τερματιστεί και να περιοριστεί μέσω της διπλωματίας και αν δεν βρεθεί διπλωματική οδός με τη βία. Είναι κάτι που έχει επιλέξει τώρα το χρονικό σημείο να το κάνει, ενώ είναι αμφιλεγόμενο αν η Αμερική θα υποστηρίξει ενεργά αυτή την κατάσταση, βυθίζοντας σε αβεβαιότητα την ευρύτερη περιοχή και αυξάνοντας τις τιμές του πετρελαίου κατά 30% λόγω του φόβου που επικρατεί για κλιμάκωση.
Βομβαρδίστηκαν στην επιχείρηση Rising Lion κέντρα διοίκησης και ελέγχου, βάσεις βαλλιστικών πυραύλων. Το Ισραήλ, ισχυρίστηκε ότι χτύπησε εγκαταστάσεις του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Όπως φαίνεται, χτυπήθηκε το εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου κοντά στην πόλη Νατάνζ.
Δεν ήταν μόνο όμως το πυρηνικό πρόγραμμα ο στόχος. Φαίνεται ότι υπήρχε και σχέδιο για την εξουδετέρωση σημαντικών αξιωματούχων από στην στρατιωτική ηγεσία του Ιράν, καθώς έλαβαν χώρα επιθέσεις και σε κατοικίες στην Τεχεράνη. Αυτή τη στιγμή περιλαμβάναν τους αρχηγούς του Ιρανικού στρατού, της αεροπορίας, του Σώματος Φρουρών της Επανάστασης, καθώς και το διοικητή της δύναμης Κουντς.
Και όπως είπαν έτσι και τα Ιρανικά μέσα, σκοτώθηκε ο επικεφαλής των φουρών της Επανάστασης, ο σημαντικότερος στρατιωτικός αξιωματούχος στο Ιράν, που λέγεται Χουσεϊν Σαλάμι. Φαίνεται ότι στόχος ήταν και πυρηνικοί επιστήμονες, καθώς σκοτώθηκε και ο Φερεϊντούν Αμπασί, ο οποίος ήταν επιστήμονας ο οποίος ηγείτο
παλαιότερα της ιρανικής υπηρεσίας ατομικής ενέργειας.
Το Ισραήλ χτύπησε και μέλη της πολιτικής ηγεσίας του Ιράν, παρότι η κυβέρνηση τόνισε μέσω διαφόρων καναλιών τόνισε ότι δεν είχε τέτοιο σκοπό, καθώς αυτή η επίθεση είχε ως σκοπό το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και όχι την αλλαγή του καθεστώτος. Χαρακτηριστικό είναι ότι τραυματίστηκε ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Αγιατολάχ Αλί Χαμανεί, ο οποίος στην εποπτεία του πυρηνικού προγράμματος.
Από εκεί και πέρα υπάρχει μια αντίθεση. Οι Ισραηλινές υπηρεσίες επικαλέστηκαν ότι το
Ιράν χρησιμοποιούσε τις τρέχουσες και εν εξελίξει συνομιλίες με τις ΗΠΑ, οι οποίες θα συνεχιζόντουσαν 15 Ιουνίου υπό τον Στίβεν Γουίτκοφ, τον φίλο του Τραμπ και ειδικό απεσταλμένο για τη Μέση Ανατολή.
Οπότε οι Ισραηλινοί θεωρούσαν ότι αυτό το Ιράν το είχε προβάλει σαν ένα μηχανισμό καθυστέρησης, ένα άλλοθι και παράλληλα προχωρούσε με πολύ ταχείς ρυθμούς στην ολοκλήρωση του πυρηνικού του προγράμματος έχοντας φτάσει σε ένα σημείο που δεν υπήρχε επιστροφή σύμφωνα με τον επικεφαλής της IDF. Ακόμη έκαναν λόγο και για 15 κεφαλές που ετοιμαζόντουσαν.
Ωστόσο εδώ προκαλεί προβληματισμό πως οι Αμερικάνοι, δια στόματος κιόλας στη Τούλσι Γκάμπαρντ, της Διευθύντριας Εθνικών Υπηρεσιών Πληροφοριών των ΗΠΑ, ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας της είχαν καταλήξει στον πέρασμα ότι ο Ιράν δεν κατασκευάζει πυρηνικά όπλα και ότι ο ανώτατος και θρησκευτικός και όχι μόνο ηγέτης της χώρας ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεί δεν είχε εγκρίνει το πρόγραμμα των πυρηνικών όπλων που είχε ανασταλεί το 2003. Ο Τραμπ πάλι πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξει συμφωνία, αν και προληπτικά οι ΗΠΑ είχαν πάρει τα μέτρα τους απομακρύνοντας μη απαραίτητο προσωπικό από τις πρεσβείες τους στην ευρύτερη περιοχή.
Σημαντικό θεωρεί πόσο ανθεκτικό θα εμφανιστεί το καθεστώς του Αγιατολάχ Αλί Χαμενεί σε ένα νέο πόλεμο, ενδεχομένως αχαρτογράφητο και σκοτεινό, αλλά και αν η Αμερική θα εμπλακεί σε αυτή την σύγκρουση αναπόφευκτα ή όχι.
Η απάντηση είναι ότι αυτό θα εξαρτηθεί από τη δράση – αντίδραση που λαμβάνει η χώρα μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Δηλαδή, το Ισραήλ διαθέτει έναν τεράστιο αεροπορικό στόλο, μια τεράστια αεροπορία. Έχει πάνω από 300 υπερσύγχρονα αεροσκάφη, F-35, F-16 και F-15 καλή έκδοση Stealth. Αλλά έχει και μια πληθώρα drone.
Όμως, η απόσταση του Ισραήλ από το Ιράν, δηλαδή γύρω στα 1.700 – 1.750 χιλιόμετρα, σε συνδυασμό με την κατοχή μικρής ποσότητας αεροσκαφών ανεφοδιασμού, δεν θα επιτρέψει στο Ισραήλ μια μαζική αεροπορική επίθεση.
Θα γίνει λογικά κατά κύματα. Πρώτα με τα F-35 τα οποία θα φέρουν βαλλιστικούς πυραύλους, κατά δεκάδες. Και μετά ίσως με την αποστολή των υπολοίπων αεροσκαφών και ενδέχεται να οι πιθανοί στόχοι να είναι κυρίως οι πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Ενδεχομένως θα στοχεύσουν σε εισόδους, σε σήραγγες και αεραγωγούς σε αυτές τις
εγκαταστάσεις. Επίσης, πρέπει να αναφέρουμε ότι παραμένει ωστόσο ασαφές το μέγεθος ζημιάς που θα προκαλέσει το Ισραήλ στις κύριες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, οι οποίες είναι πολύ βαθιά θαμμένες κάτω από το έδαφος. Σύμφωνα με ειδικούς εμπειρογνώμονες, που έχουν κάνει σοβαρές εκτιμήσεις ακόμα και η μεγαλύτερη αμερικάνικη βόμβα, η λεγόμενη GBU-57, η οποία δεν υπάρχει στο Ισραηλινό πολεμικό οπλοστάσιο, ακόμα όμως και να υπήρχε, θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί πολλές φορές στο ίδιο σημείο για να μπορέσει να προκαλέσει ζημιά στο βάθος που βρίσκονται οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν».
Ποια θα μπορούσε να είναι η αντίδραση του Ιράν;
«Στο παρελθόν το Ιράν θα χρησιμοποιούσε τον αγαπημένο του πληρεξούσιο, την αιχμή του δόρατος που είχε, τη Χεζμπολάχ, η οποία γειτνιάζει λόγω Λιβάνου με το Ισραήλ. Αν και έχει στη διάθεσή της πυραύλους η στρατιωτική της ηγεσία είναι παροπλισμένη και η κατάσταση είναι μεταβατική στο Λίβανο. Οπότε δεν θα είναι η αιχμή του δόρατος.
Από εκεί και πέρα άλλο ερώτημα τώρα είναι θα στοχεύσει τις αμερικανικές πρεσβείες ή τις στρατιωτικές βάσεις που γειτνιάζουν, που παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερη εγγύτητα με το Ιράν σε σχέση με την απόσταση με το Ισραήλ. Σίγουρα θα ήταν ευκολότερο και θα παρουσίαζαν πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια αυτά τα χτυπήματα.
Από την άλλη, να μπορούσε να επιτεθεί σε εμπορικό στόλο αμερικανικών ή Ισραηλινών
συμφερόντων, αλλά στα Στενά του Ορμούζ από όπου διέρχεται το 21% των παγκόσμιων προμηθειών πετρελαίου και δεν ξέρουμε αν θα το έκανε
αυτό ή να χτυπήσει τα κράτη του Κόλπου προκειμένου να διαταράξει την παγκόσμια οικονομία. Γι΄ αυτόν τον λόγο κιόλας παρουσιάζεται και αυτή η αύξηση 13% στις τιμές του πετρελαίου παγκοσμίως. Υπάρχει αυτός ο φόβος.
Βέβαια, οι παραπάνω επιλογές θα ενέπλεκαν απευθείας την Αμερική στον πόλεμο, όπου εκεί πλέον θα είχε όντως σοβαρή πιθανότητα να υποστούν τεράστιες ζημιές οι πολύ βαθιά θαμμένες ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις. Επίσης θα περιόριζαν
επίσης τον αριθμό των πυραύλων που θα μπορούσε να συγκεντρώσει το Ιράν σε μια προσπάθεια να κάνει μια μαθητική επίθεση στο Ισραήλ.
Το πιο συνετό σενάριο, λοιπόν, φαίνεται ότι θα είναι μια δυναμική απάντηση του Ιράν, όχι με drone όπως την προηγούμενη φορά που καταρρίφθηκαν σχεδόν όλα, αλλά με βαλλιστικούς πυραύλους, διότι είδαμε ότι στη δεύτερη επίθεση που χρησιμοποιήθηκαν οι βαλλιστικοί πύραυλοι, από τους οποίους οι 15 βρήκαν στόχο. Το πιο συνετό θα είναι να αποφύγουν αμερικάνικες εγκαταστάσεις και να στοχεύσουν σε στρατιωτικούς αμιγώς Ισραηλινούς στόχους.
Διότι εφόσον βρίσκονται σε περίοδο διαπραγματεύσεων και με την Αμερική, μπορεί και αυτή, σε περίπτωση που αν δεχτούμε το ενδεχόμενο το καλόπιστο από την πλευρά όσων υποστηρίζουν ότι το Ιράν θέλει να συμφωνήσει τη ρύθμιση του πυρηνικού του προγράμματος, θα είναι αυτοκαταστροφικό για την Τεχεράνη αυτή τη στιγμή να γκρεμίσει τις γέφυρες επικοινωνίας που έχουν αρχίσει να χτίζονται με την και Ουάσιγκτον».
Γιατί το Ισραήλ αποφάσισε να χτυπήσει τώρα;
«Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί λόγοι που το Ισραήλ αποφάσισε να χτυπήσει πάλι τώρα. Μην ξεχνάμε ότι το Ισραήλ κινδύνευε να αναδειχθεί σε διεθνή παρία μετά την ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα, εργαλειοποίησε την πείνα με σκοπό να παραιτηθεί η Χαμάς αλλά από το σχέδιο αυτό ήταν παταγώδη αποτυχία. Ίσα-ίσα εργαλειοποιώντας το ζήτημα της πείνας προκάλεσε μεγάλες διεθνείς αντιδράσεις και ταρακούνησε συμμαχίες που είχαν βαριά θεμέλια όπως εκείνη με την Γερμανία. Τώρα ο Μερτς φαίνεται να το κατακρίνει. Το ένα είναι αυτό.
Το δεύτερο είναι ότι κινδύνευε με περαιτέρω απομόνωση διεθνώς. Από την άλλη υπήρχε και η κρίση των θεσμών μέσα στα εσωτερικά του Ισραήλ. Μην ξεχνάμε το πώς εκδίωξε τον επικεφαλής της Σιν Μπετ, των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ ο πρωθυπουργός Νετανιάχου και ήρθε σε σύγκρουση και με την Γενική Εισαγγελέα η οποία δεν τον καθαίρεσε. Εκκρεμούν δίκες εναντίον του κ. Νετανιάχου
και παράλληλα υπάρχει ο φόβος ότι θα χάσει τις εκλογές. Επίσης τελευταία έχει
δημιουργηθεί μια έτσι μεγάλη διαφωνία για τη στράτευση των υπερορθόδοξων Εβραίων ζήτημα που προκάλεσε αναταράξεις στην κυβέρνηση.
Μετατοπίζει τώρα αυτή τη στιγμή την κρίση, την πάει στο θέμα του Ιράν, οπότε παγώνει λίγο την κατάσταση σε όλα τα άλλα μέτωπα. Και έτσι θέλει ο Νετανιάχου πριν τις εκλογές, οι εκλογές είναι τον Οκτώβριο του 2026. Σε κάθε περίπτωση μέχρι τότε να θέλει να έχει παρουσιάσει μια μεγάλη επιτυχία. Η επιτυχία ποια θα είναι, θα είναι ο πυρηνικός αφοπλισμός, η καταστροφή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν; Θα συνοδευτεί και με αλλαγή του καθεστώτος;
Όσο δηλαδή δεν προχωράει το θέμα με την Γάζα, που βέβαια ότι έχει
βαλτώσει προς το παρόν διακλαδώνεται ο Νετανιάχου και ανοίγει την ατζέντα, για να
μπορέσει να πετύχει κάτι. Ναι, θα του δώσει μια ευκαιρία να πετύχει μια νίκη για να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα μέσα στο Ισραήλ. Γιατί μην ξεχνάμε ότι
μέσα στο Ισραήλ υπάρχει κόπωση στους πολίτες και στο στρατό. Γιατί ο στρατός είναι απλοί άνθρωποι που έχουν επιστρατευτεί και έχουν κουραστεί να πολεμούν. Υπάρχει μια κόπωση με το θέμα των ομήρων. Κατά πολλούς δεν επικεντρώνεται στην κατάπαυση του πυρός και την επιστροφή των ομήρων. Οπότε με τους χειρισμούς του οδηγεί σε ριζοσπαστικοποίηση στη Γάζα, διότι φαίνεται ότι οι 40.000
ριζοσπαστικοποιημένοι μαχητές της τρομοκρατικής Χαμάς που χάθηκαν φαίνεται να έχουν αναπληρωθεί και η στάση του Νετανιάχου τροφοδοτεί γιατί η Χαμάς είναι ιδεολογία. Είναι μια ισλαμική ιδεολογία. Δεν είναι απλά ένας αριθμός πεπερασμένος τρομοκρατών που τους εξουδετερώνεις και τελειώνεις.
Είναι σαν το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας. Είναι μεγάλο ψέμα, είναι πολύ άστοχοι οι χειρισμοί, πολύ λάθος. και δυστυχώς θρηνούμε παιδάκια, γυναικόπαιδα, βρέφη και αυτό είναι που πονάει όλους τους ανθρώπους και τη διεθνή κοινότητα».
Αφού πρώτα τονίζει ότι εμείς σαν Ελλάδα θέλουμε να έχουμε και πρέπει να έχουμε στρατηγική σχέση και φιλία με το Ισραήλ. ο κ. Λιακάκος πιστεύει ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε διαμεσολαβήσει ενεργά και με το Ισραήλ και με την Παλαιστίνη καθώς υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί και οι σχέσεις με τους δύο είναι άριστες.
«Με τη διαμεσολάβηση αυτή και θα διευκολύναμε το Ισραήλ και θα φαινόμασταν πιο απαραίτητος στρατηγικός σύμμαχος στην Αμερική και θα διευκολύναμε και θα αναπτύσσαμε τις σχέσεις μας περαιτέρω με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι οποίες θέλουν να μπουν στις συμφωνίες του Αβραάμ, καθώς ο λαός τάσσεται υπέρ δύο κρατών. Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει έναν διαμεσολαβητικό ρόλο, ο οποίος θα την αναβάθμιζε γεωστρατηγικά», υπογραμμίζει.
