Συνέντευξη του Ματίας Λεσόρ φιλοξενεί το «Club 1908», με τον Γάλλο σέντερ του Παναθηναϊκού AKTOR να μιλάει μεταξύ άλλων για τη στιγμή του τραυματισμού του και το σπριντ που έκανε για τα αποδυτήρια.
Ο σέντερ του πρωταθλητή Ευρώπης αναφέρθηκε στο νέο του συμβόλαιο με το «τριφύλλι» και την ασφάλεια που τον έκανε να αισθανθεί ο «ισχυρός άνδρας» της «πράσινης» ΚΑΕ, Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
𝐌𝐚𝐭𝐡𝐢𝐚𝐬 𝐋𝐞𝐬𝐬𝐨𝐫𝐭, 𝐦𝐲 𝐜𝐨𝐦𝐞𝐛𝐚𝐜𝐤 𝐬𝐭𝐨𝐫𝐲…
The man with a lion’s soul opens up on CLUB 1908 about the toughest chapter of his career, the emotional and physical adversities he faced and everyone who stood by his side!
Don’t miss his inspiring tale of… pic.twitter.com/0ycqyMeyqn
— Panathinaikos BC (@Paobcgr) March 24, 2025
Αναλυτικά ένα μέρος της συνέντευξης του Ματίας Λεσόρ, «My Comeback Story»
Για την στιγμή του τραυματισμού και το σπριντ που έκανε για τα αποδυτήρια: «Είπα “όχι μπορώ να φύγω”. Δεν θέλω να φύγω πάνω σε φορείο… Ήρθα στο γήπεδο μόνος, περπατώντας. Θα φύγω έτσι επίσης. Με οποιονδήποτε τρόπο. Τους είπα απλά να με βοηθήσουν να σηκωθώ. Με σήκωσαν και μόλις σηκώθηκα, έφυγα. Είπα “είμαι καλά. Μην ανησυχείτε για μένα πια, απλά παίξτε το παιχνίδι”… Ήθελα απλά οι συμπαίκτες μου και όλοι στο γήπεδο να προχωρήσουν μπροστά. Είχαν τελειώσει όλα, δεν μπορούσε κανείς να κάνει κάτι. Οπότε, γι’ αυτό είπα ότι πρέπει να φύγω.
Υπήρχαν κάποιοι που ήρθαν να με δουν στο νοσοκομείο την ίδια νύχτα, κάποιοι ήρθαν την επόμενη μέρα, κάποιοι μου τηλεφώνησαν. Όλοι ήρθαν όμως. Όπως είδαμε και πριν, η οικογένειά μας, η πολύ μεγάλη μας οικογένεια, ήταν εκεί για μένα. Μου είπαν ότι, ό,τι κι αν χρειαστώ, θα είναι δίπλα μου».
«Ήρθαν να με επισκεφθούν είτε στο νοσοκομείο είτε όπου κι αν ήμουν. Στην αρχή ήταν δύσκολο για μένα να είμαι με τους συμπαίκτες μου, γιατί τους έβλεπα να συνεχίζουν την καθημερινότητά τους, να προετοιμάζονται για την προπόνηση, για τα ματς.. Ήταν δύσκολο να το διαχειριστώ.
«Είμαστε πραγματικά οικογένεια»
Την πρώτη φορά που πήγα στο νοσοκομείο, προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι και να επικεντρωθώ στην προπόνηση, ακόμα κι αν δεν ήμουν εκεί. Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο να βρίσκομαι γύρω από την ομάδα, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που το ένιωθα τόσο έντονα. Η μόνη άλλη φορά που ένιωσα έτσι ήταν όταν ήμουν μικρός και δεν μπορούσα να παίξω. Τότε, τουλάχιστον, μπορούσα να κάνω κάτι, να προπονηθώ, να βελτιωθώ. Αυτή τη φορά, όμως, ήταν διαφορετικά.
Ήταν πολύ δύσκολο να βλέπω τους άλλους να συνεχίζουν κανονικά, ενώ εγώ έπρεπε να αποχωριστώ το γήπεδο. Αλλά όταν επέστρεψα, ένιωσα τη στήριξη όλων. Ήταν εκεί, χαρούμενοι που με έβλεπαν ξανά. Μου έδωσαν ενέργεια, θετική διάθεση, με ενθάρρυναν. Είμαστε οικογένεια. Είμαστε πραγματικά οικογένεια».
Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα, αλλά ξέρω ότι η θεραπεία με βοήθησε πολύ. Όπως είπα, οι πρώτες εβδομάδες ήταν πολύ δύσκολες. Ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να περάσω κάτι τέτοιο. Στην καριέρα μου, οι τραυματισμοί μου ήταν πάντα μικροί , δύο ή τρεις εβδομάδες το πολύ. Αυτή είναι η πιο σοβαρή κατάσταση που έχω ζήσει.
«Όταν πέφτεις, το σημαντικό είναι το πώς σηκώνεσαι»
Το να είμαι μακριά από το παιχνίδι που αγαπώ τόσο πολύ είναι τρομερά δύσκολο. Αλλά δεν άλλαξα τον τρόπο σκέψης μου. Συνέχισα να έχω το ίδιο πάθος, γιατί το μπάσκετ είναι το μόνο που θέλω να κάνω.
Ίσως όλο αυτό να είναι ένα μάθημα. Ίσως να έπρεπε να μάθω περισσότερα για το σώμα μου, να καταλάβω πράγματα που πριν δεν είχα σκεφτεί. Σήμερα νιώθω ότι πήρα πολλά μαθήματα. Ίσως να είναι και μια ευλογία.
Όταν πέφτεις, το σημαντικό είναι το πώς σηκώνεσαι. Και κατάλαβα πως, πέρα από όλα, μπορώ να γίνω ένα παράδειγμα για τα παιδιά που έχουν περάσει δυσκολίες. Αυτό μου δίνει έναν επιπλέον σκοπό. Μου δίνει περισσότερη δύναμη για τη ζωή.
Μετά από όλα αυτά, το βλέπω και σαν πατέρας, όχι μόνο σαν παίκτης. Δεν ήθελα να με δει κανείς πεσμένο, ούτε ο γιος μου, ούτε οι φίλοι μου, ούτε η οικογένειά μου.
Νομίζω πως όλο αυτό είναι κάτι πολύ αληθινό. Είναι κάτι μεγαλύτερο από εμένα».
Για το παρατσούκλι «λιοντάρι»
«Εκτιμώ το ότι με αποκαλούν έτσι. Ότι νομίζουν πως είμαι δυνατός χαρακτήρας και άνθρωπος. Το λιοντάρι είναι ο Βασιλιάς της ζούγκλας και πολλές φορές το παρκέ μετατρέπεται σε ζούγκλα άρα ταιριάζει.
Αλήθεια συχνά νιώθω σαν θηρίο σε κλουβί, δεν υπάρχουν λέξεις που να περιγράφουν το πόσο θέλω να επιστρέψω στο παρκέ. Είναι ευλογία όμως που μπορώ και περπατάω ξανά χωρίς βοήθεια. Να νιώθω καλά με το σώμα μου. Είχα χρόνο να περάσω με την οικογένεια μου.
Ζήτησα να επιστρέψω στο γήπεδο μόνο όταν μπορούσα να περπατήσω κανονικά και η ομάδα συμφώνησε. Αυτός είμαι και έτσι λειτουργώ. Δεν θέλω ο κόσμος να με βλέπει όταν δεν είμαι καλά. Θέλω να είμαι αυτός που φέρνει θετική ενέργεια στην ομάδα. Όταν αισθάνθηκα ότι είναι η κατάλληλη στιγμή και μπορούσα να περπατήσω τότε αποφάσισα να επιστρέψω στο παρκέ και η ομάδα το σεβάστηκε απόλυτα. Είμαι όντως σε θηρίο σε κλουβί και ανυπομονώ να σπάσω τα δεσμά μου».
Πως θα αντιδράσει μετά το πρώτο του κάρφωμα;
«Το ονειρεύομαι συνέχεια. Χθες μάλιστα έπαιζα με τον γιο μου σε μια χαμηλή μπασκετούλα και κάρφωνα την μπάλα. Έπαιζα περισσότερο από αυτόν. Μου έλεγε μπαμπά έλα να σουτάρουμε και εγώ συνέχιζα να καρφώνω.
Το σκέφτομαι συνέχεια όμως δεν πρέπει να βιάζομαι. Πρέπει να μάθω να χειρίζομαι το σώμα μου, τις κινήσεις μου. Αλλά σίγουρα όταν καρφώσω θα πάρω τεχνική ποινή για το πως θα αντιδράσω. Θα ουρλιάξω, θα κρεμαστώ από τη στεφάνη, θα κυλιστώ στο παρκέ. Ανυπομονώ».
Για την αντίδραση του κόσμου όταν επέστρεψε στο ΟΑΚΑ στο ματς με τη Ρεάλ
«Ήταν περίεργο συναίσθημα. Παρά το ότι μπορεί να σκέφτεται ο καθένας, δεν μου αρέσει να τραβάω την προσοχή. Είναι κάτι που μπορώ να διαχειριστώ όσο παίζω. Όταν είμαι εκτός παρκέ είμαι ένας συγκρατημένος άνθρωπος. Άρα όλο αυτή η προσοχή με έκανε να νιώσω αμήχανα όσο και αν την εκτιμώ. Δεν ήθελα όμως να αποσπάσω την προσοχή του κόσμου από τα παιδιά που έπαιζαν. Ομολογώ όμως ότι ανατρίχιασα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τραγουδούσαν το όνομα μου όμως νομίζω αυτή ήταν η πιο εμφατική από κάθε άλλη. Να βιώνω κάτι τέτοιο με 25000 άτομα να φωνάζουν το όνομα μου, ειδικά για κάποιον σαν εμένα που γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό σε ένα μικρό νησί, είναι κάτι καταπληκτικό που δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Είναι ευλογία και ανυπομονώ να τραγουδήσουν ξανά για μένα όταν κάνω κάτι στο παρκέ».
Για το νέο του συμβόλαιο στο σπίτι του Γιαννακόπουλου
«Ξέρεις, για εκείνον το να έρχεται στο σπίτι μου και να προσπαθεί να κλείσει τη συμφωνία το συντομότερο δυνατό, να με κάνει να νιώθω ασφαλής και να με βοηθάει να προχωρήσω, δίχως να σκέφτομαι ότι “τελειώνει το συμβόλαιό μου, πώς θα το διαχειριστώ γιατί είμαι τραυματίας”… Έπαιζα καλά, τα πηγαίναμε καλά. Επρόκειτο να υπογράψω ένα καλό συμβόλαιο κι έπειτα αυτό με τον τραυματισμό συνέβη για πρώτη φορά στην καριέρα μου. Ήταν κάτι που με απασχολούσε και δυσκολευόμουν να διαχειριστώ. Το να τον βλέπω όμως να έρχεται τόσο γρήγορα και να μου λέει “μην ανησυχείς, ακόμη σε θέλουμε, δεν πρόκειται να αλλάξουμε την προσφορά μας, θα πάρεις το συμβόλαιο και τα χρήματα που δικαιούσαι”. Ήταν μια μεγάλη κίνηση από τον ίδιο και όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού AKTOR».
