Τις τελευταίες εβδομάδες, οι υποστηρικτές του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ έχουν συσπειρωθεί γύρω από μια νέα αλλά γνωστή αφήγηση: ότι μια «μεγάλη συνωμοσία» υπό την ηγεσία των Δημοκρατικών λειτουργεί εναντίον του από το 2016.
Η ιστορία ισχυρίζεται ότι το λεγόμενο «βαθύ κράτος» —στο οποίο σύμφωνα με αυτούτς εμπλέκονται προσωπικότητες όπως ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα— έχει επιδιώξει να υπονομεύσει τον Τραμπ από την αρχή της πολιτικής του καριέρας.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η έρευνα για τη Ρωσία το 2016, η οποία κορυφώθηκε με την έρευνα Μιούλερ, δεν ήταν μια νόμιμη έρευνα, αλλά μάλλον μια συντονισμένη προσπάθεια να δυσφημιστεί η προεδρία του Τραμπ.
Ομοίως, η έρευνα για τις ταραχές στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου και οι καταδίκες του Τραμπ για σεξουαλικά –και όχι μόνο- εγκλήματα παρουσιάζονται από τους συμμάχους του ως μια άλλη εκστρατεία με πολιτικά κίνητρα — μέρος της ίδιας μακροχρόνιας προσπάθειας να αποδυναμωθεί ο ίδιος και το κίνημά του.
🚨Federal prosecutor issues subpoenas for 30 top Obama officials.
Grand jury is involved, Obama is feeling the heat.https://t.co/dluzFaHgQN
How the New York Times is covering the story. 🤡https://t.co/5pz3RYQzI1 pic.twitter.com/2oYevM68Pj
— Tony Seruga (@TonySeruga) November 11, 2025
Η επίθεση στο Μαϊάμι
Το τελευταίο στάδιο αυτής της ιστορίας εκτυλίσσεται στο Μαϊάμι, όπου ένας διορισμένος από τον Τραμπ εισαγγελέας των ΗΠΑ, ο Τζέισον Α. Ρέντινγκ Κινιόνες, ξεκίνησε μια εκτεταμένη έρευνα που προκάλεσε σοκ στην Ουάσινγκτον, γράφει ο Robert Dover, Καθηγητής Πληροφοριών και Εθνικής Ασφάλειας σε άρθρο του στο The Conversation.
The prosecutor overseeing the grand jury in the Southern District of Florida, is Trump’s first appointed US Attorney this term, Air Force Reserve Lt. Col., Jason A. Reding Quiñones.
Trump’s hand-selected military guy is directing this major criminal investigation.
Panic in DC! pic.twitter.com/L21l4UPSWx
— Clandestine (@WarClandestine) November 8, 2025
Σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν εκδοθεί κλήσεις σε αρκετούς πρώην αξιωματούχους που διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στην αρχική έρευνα για τη Ρωσία, μεταξύ των οποίων ο πρώην διευθυντής της CIA Τζον Μπρέναν, ο πρώην αξιωματούχος της αντικατασκοπείας του FBI Πίτερ Στροζκ, η πρώην δικηγόρος του FBI Λίσα Πέιτζ και ο πρώην διευθυντής της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών Τζέιμς Κλάπερ.
Για τους υποστηρικτές του Τραμπ, αυτές οι εξελίξεις αντιπροσωπεύουν την από καιρό αναμενόμενη λογοδοσία εκείνων που, κατά την άποψή τους, συνωμότησαν για να σαμποτάρουν την προεδρία του.
Για τους επικριτές, ωστόσο, αυτό μοιάζει λιγότερο με δικαιοσύνη και περισσότερο με εκδίκηση — μια προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί το Υπουργείο Δικαιοσύνης ως όπλο για να τιμωρηθούν οι πολιτικοί εχθροί.
Το μοτίβο είναι αδιαμφισβήτητο: μετά από χρόνια ερευνών που στοχεύουν τον Τραμπ και τον στενό του κύκλο, ο κρατικός μηχανισμός στρέφεται τώρα εναντίον των πρώην ερευνητών του.
Αναμνήσεις από το QAnon και την πολιτική της υποψίας
Η θεωρία της «μεγάλης συνωμοσίας» βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε γνωστά θέματα που έχουν ενθουσιάσει τα δεξιά κινήματα για σχεδόν μια δεκαετία.
Αντικατοπτρίζει τη λογική του QAnon, του κινήματος που γεννήθηκε στο διαδίκτυο και ισχυριζόταν ότι μια μυστική κλίκα παγκόσμιων ελίτ διαχειριζόταν ένα δίκτυο εμπορίας παιδιών.
Όπως και το QAnon, η νέα αφήγηση του Τραμπ δεν βασίζεται σε αδιάσειστα και συνεπή στοιχεία.
Η δύναμή της έγκειται στην ευρεία συναισθηματική της απήχηση — στην ιδέα ότι κρυφά δίκτυα ελέγχουν κυβερνητικούς θεσμούς, χειραγωγούν τα μέσα ενημέρωσης και διαφθείρουν το δικαστικό σύστημα.
Μέσα σε αυτή την κοσμοθεωρία, μόνο όσοι «αναζητούν την αλήθεια» μπορούν να αποκαλύψουν τη διαφθορά, ενώ ο πρόεδρος εμφανίζεται ως ηρωική φιγούρα που μάχεται αόρατους εχθρούς.
Μόλις αυτές οι αφηγήσεις εδραιωθούν, είναι σχεδόν αδύνατο να περιοριστούν. Διαδίδονται στα κοινωνικά μέσα, στα ραδιοφωνικά talk shows και στα κομματικά μέσα ενημέρωσης, όπου αποκτούν αυτοσυντηρούμενη δυναμική.
Κάθε νέα κλήτευση, διαρροή ή φήμη γίνεται μια επιπλέον απόδειξη της ίδιας της συνωμοσίας.
Και σε όλα αυτά ο Τραμπ απαντά με έναν τρόπο: με επικοινωνιακές μεθόδους και «νομικό πόλεμο».
Η τιμωρία ως πολιτικός στόχος
Για τον Τραμπ, η έννοια του «νομικού πολέμου» ταιριάζει απόλυτα με την ευρύτερη πολιτική στρατηγική του.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχει επανειλημμένα δεσμευτεί να λογοδοτήσουν όσοι «προσπάθησαν να καταστρέψουν την Αμερική από μέσα».
Οι αναρτήσεις του συχνά στοχεύουν μακροχρόνιους αντιπάλους, όπως τον πρώην διευθυντή του FBI Τζέιμς Κόμεϊ — ο οποίος είχε αναλάβει την έρευνα για την ρωσική εμπλοκή στις εκλογές του 2016 — και τον δημοκρατικό γερουσιαστή Άνταμ Σιφ, ο οποίος ηγήθηκε της πρώτης διαδικασίας μομφής εναντίον του Τραμπ το 2019.
Σε αυτό το περιβάλλον, η πολιτική εκδίκηση έχει καταστεί αυτοσκοπός.
Η έρευνα των αντιπάλων – ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα – ενισχύει την αφήγηση του Τραμπ για κυριαρχία και θυματοποίηση, ενεργοποιώντας τη βάση του και εκφοβίζοντας τους πιθανούς επικριτές του.
Σκληρή πολιτική ή αυταρχική τάση;
Οι πολιτικοί επιστήμονες προειδοποιούν εδώ και καιρό ότι ο αυταρχισμός δεν έρχεται από τη μια μέρα στην άλλη.
Εισχωρεί σταδιακά, μέσω μιας σειράς σταδιακών αλλαγών: η χρήση της κρατικής εξουσίας για να στοχοποιηθούν οι αντίπαλοι, η διάβρωση των ελέγχων και των ισορροπιών και η μετατροπή της πίστης σε νομική ή ηθική απαίτηση.
Πολλοί παρατηρητές πιστεύουν πλέον ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βαδίζουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Η αυξανόμενη εμπλοκή του Υπουργείου Δικαιοσύνης σε κομματικές διαμάχες, σε συνδυασμό με τις δημόσιες επιθέσεις εναντίον δικαστών και ενόρκων, υποδηλώνει μια ανησυχητική διάβρωση της θεσμικής ανεξαρτησίας.
Ταυτόχρονα, κινήματα που βασίζονται σε συνωμοσίες, όπως οι QAnon, συνεχίζουν να παρέχουν γόνιμο έδαφος για αυταρχικές πολιτικές.
Αυτά τα κινήματα προσφέρουν στους συμμετέχοντες όχι μόνο μια εξήγηση για τον κόσμο, αλλά και ένα αίσθημα ανήκειν και σκοπού.
🚨 BREAKING: Panic is ensuing after a grand jury subpoenas JOHN BRENNAN and dirty FBI officials Peter Strzok and Lisa Page, following their conspiracy against President Trump
They are in HUGE trouble! Up to 30 SUBPOENAS being issued in the coming days 🔥pic.twitter.com/UqkwxuD3W9
— Eric Daugherty (@EricLDaugh) November 7, 2025
Ένας επικίνδυνος κύκλος ανατροφοδότησης
Η επιμονή των συνωμοτικών αφηγήσεων τροφοδοτείται από πραγματικά σκάνδαλα που θολώνουν τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας.
Η συνεχιζόμενη δημοσίευση εγγράφων που σχετίζονται με το δίκτυο σεξουαλικής εκμετάλλευσης του αποθανόντος χρηματοδότη Τζέφρι Έπσταιν, για παράδειγμα, έχει πείσει πολλούς Αμερικανούς ότι οι ελίτ της χώρας κρύβουν συστηματικά σκοτεινά μυστικά.
Αυτή η ευρέως διαδεδομένη σκεπτικιστική στάση καθιστά πολύ πιο εύκολο να ριζώσουν μεγάλες συνωμοσίες και πολύ πιο δύσκολο για τους δημοσιογράφους και τους νομοθέτες να διαχωρίσουν τις νόμιμες παρανομίες από τις αβάσιμες φήμες.
& epstein’s lawyer knows trump is innocent.
demonrats are soooo desperate coz their gov’t shutdown was a huge bust 4 them!😂😆😅 pic.twitter.com/a3pS0v0fmA— jennyd (@jennydraxl) November 12, 2025
Κάθε νέα υπόδειξη παραβατικής συμπεριφοράς τροφοδοτεί τη δυσπιστία του κοινού, η οποία με τη σειρά της ενισχύει τη ζήτηση για περισσότερες έρευνες.
Δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο ένα παράδοξο που βασίζεται σε αντιδιαμετρικές αντιλήψεις.
Οι τραμπικοί, από την μία πιστεύουν πως η δημοσιοποίηση των εγγράφων Επσταιν αποδεικνύει ότι τα ανώτερα στελέχη κρύβουν πληροφορίες από τον κόσμο.
Από την άλλη, όταν οι πληροφορίες δημοσιεύονται, όπως τα στοιχεία που αποδεικνύουν πως ο Τραμπ εμπλέκεται στην υπόθεση, επιλέγουν να τις απορρίψουν ως κομμάτι της μεγάλης σκευωρίας εναντίον του προέδρου.
Η Αμερική σε σταυροδρόμι
Καθώς τα όρια μεταξύ δικαίου και πολιτικής συνεχίζουν να διαβρώνονται, η Αμερική αντιμετωπίζει μια καθοριστική δοκιμασία για τη συνταγματική της ανθεκτικότητα.
Η μετατροπή της νομικής διαδικασίας σε δημόσιο θέαμα, σε συνδυασμό με την κανονικοποίηση της τιμωρίας, υποδηλώνει ότι τα δημοκρατικά «προστατευτικά φράγματα» της χώρας βρίσκονται υπό πίεση.
Οι επόμενοι μήνες θα αποκαλύψουν αν τα δικαστήρια, το Κογκρέσο και η κοινωνία των πολιτών μπορούν να διατηρήσουν τη διάκριση των εξουσιών ή αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ολισθήσουν περαιτέρω σε μια εποχή εξατομικευμένης διακυβέρνησης, όπου οι εχθροί του προέδρου είναι εχθροί του κράτους.
Προς το παρόν, η αφήγηση της «μεγάλης συνωμοσίας» παραμένει τόσο πολιτικό όπλο όσο και προειδοποιητικό σημάδι: ότι στη μάχη για την αλήθεια και την εξουσία, τα ίδια τα θεμέλια της αμερικανικής δημοκρατίας διακυβεύονται για άλλη μια φορά.
