Ανάσα!!! Έρχεται με το πρώτο μας φως, μας συνοδεύει σε κάθε βήμα της ζωής μας και φεύγει αθόρυβα, στο τέλος της πορείας μας.
Κι όμως, η ανάσα δεν είναι απλώς μια βιολογική λειτουργία. Είναι μια αθέατη πυξίδα, ένα πέρασμα στην ηρεμία, στα όνειρα και στο βαθύτερο εαυτό μας.
Advertisment
Η επιστήμη μάς έχει διδάξει πως η αναπνοή μπορεί να ηρεμήσει το νευρικό μας σύστημα και να φέρει ισορροπία και γαλήνη. Μα ίσως εκείνο που δεν λέγεται αρκετά, είναι ότι η ανάσα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με κάθε μας συναίσθημα. Όταν φοβόμαστε, κόβεται. Όταν αγαπάμε, γίνεται ένα απαλό αεράκι. Όταν λυγίζουμε, μετατρέπεται σε λυγμό και όταν αφήνουμε πίσω μας την πίεση και το άγχος, επιστρέφει σε εμάς, σαν μια μελωδία που ενώνει τις πιο τρυφερές νότες της ύπαρξή μας.
Υπάρχουν όμως και εκείνες οι μέρες που περνούν χωρίς να ανασαίνουμε αληθινά. Όχι επειδή σταματά η φυσική πράξη της αναπνοής, αλλά επειδή ξεχνάμε να είμαστε παρόντες στην ίδια μας τη ζωή. Τρέχουμε να προλάβουμε, κινούμαστε μηχανικά, χαμένοι σε ρουτίνες και σκέψεις που δεν σταματούν. Ζούμε παγιδευμένοι σε μια αλυσίδα υποσυνείδητων αντιδράσεων, όπου η συνεχής συσσώρευση τους, καταλήγει, αργά ή γρήγορα, σε εσωτερικές εκρήξεις. Κι έτσι, οι μέρες μας περνούν, με εμάς θυμωμένους, αγχωμένους, αποκομμένους απ’ τον εαυτό μας , μετρώντας χαμένες στιγμές και ξεθωριασμένες αναμνήσεις.
Αξίζει άραγε να ζούμε έτσι; Τι θα γινόταν αν κάναμε μια παύση και παίρναμε μια βαθιά, συνειδητή ανάσα;
Advertisment
Τότε, φαίνεται πως κάτι αρχίζει να αλλάζει. Θυμόμαστε πως δεν είμαστε μόνο σκέψεις και υποχρεώσεις. Είμαστε, μια καρδιά που χτυπά, μια ψυχή γεμάτη συναισθήματα, ένα σώμα που δίψα να ζήσει, μια παρουσία που έχει ανάγκη να την ακούσουμε. Η βαθιά και συνειδητή αναπνοή είναι μια πράξη αυτοφροντίδας. Κάθε εισπνοή είναι ταυτόχρονα και μια αγκαλιά στην ψυχή μας ενώ κάθε εκπνοή μια αποδοχή της αλήθειας μας.
Τελικά η επιστροφή στον εαυτό μας ξεκινά από την πρόθεση να αλλάξουμε και ενισχύεται μέσα από την πράξη αυτής της αλλαγής. Και η πράξη αυτή μπορεί να είναι τόσο απλή, όσο το να σταματήσουμε για λίγο και να αναπνεύσουμε με επίγνωση. Ίσως τελικά τα όνειρά μας να μη χρειάζονται μεγάλες αποφάσεις ή τολμηρές αποδράσεις για τα φέρουμε κοντά μας. Ίσως να μην είναι τόσο μακριά όσο νομίζουμε. Ίσως, το μόνο που τα χωρίζει από εμάς, να είναι… ‘’μια ανάσα δρόμος.’’
