Ο Μπέρνι Σάντερς δεν μασάει τα λόγια του και δεν σταματά ποτέ να δουλεύει. Μαζί με την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές κάνουν περιοδεία σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν ένα προοδευτικό κίνημα στις ΗΠΑ –αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Μπέρνι Σάντερς θα μιλήσει στη 2η Διάσκεψη του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα που θα πραγματοποιηθεί στις 10 Ιουνίου στο Μέγαρο Μουσικής.
Ο 83χρονος γερουσιαστής, στις ομιλίες του, εξηγεί γιατί ο τυφώνας Τραμπ τα έχει σαρώσει όλα, γιατί οι Ρεπουμπλικάνοι δεν μιλάνε, αλλά και γιατί η Κάμαλα Χάρις δεν μπόρεσε να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ.
«Το 60% του λαού στις ΗΠΑ ζει μεροδούλι-μεροφάι
Μιλώντας στον Guardian, o Μπέρνι Σάντερς εξηγεί τι σημαίνει «τραμπισμό»: «Είναι η κατανόηση ότι το σύστημα στην Αμερική δεν λειτουργεί για τους ανθρώπους της εργατικής τάξης. Με έναν ψεύτικο, υποκριτικό τρόπο, ο Ντόναλντ Τραμπ το έχει αξιοποιήσει αυτό. Οι “λύσεις” που δίνει στα προβλήματα, που είναι απαράδεκτες, μόνο θα χειροτερέψουν μια κακή κατάσταση». Και το εξηγεί απλά: «Στην Αμερική, οι πολύ πλουσιότεροι άνθρωποι τα πάνε εκπληκτικά καλά, ενώ το 60% του λαού μας ζει μεροδούλι-μεροφάι».
Και προσθέτει: «Υπάρχει ένας ταξικός πόλεμος σε εξέλιξη. Οι άνθρωποι στην κορυφή διεξάγουν αυτόν τον πόλεμο».
Κριτική στους Δημοκρατικούς
Και παρά το γεγονός ότι δεν επικρίνει ούτε την Κάμαλα Χάρις ούτε τον Τζο Μπάιντεν, κρίνει αυστηρά το Δημοκρατικό Κόμμα. Σύμφωνα με τον Μπέρνι Σάντερς, δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτα προοδευτικό. «Αυτό που λένε είναι, “Το status quo λειτουργεί αρκετά καλά και θα κινηθούμε γύρω από αυτό”. Αλλά αυτό το μήνυμα δεν έχει απήχηση στους εργαζόμενους».
Αναφερόμενος στην ήττα της Κάμαλα Χάρις από τον Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου, επισημαίνει ότι ο ίδιο εργάστηκε σκληρά για να βοηθήσει τον αγώνα της. «Παρακαλούσαμε την καμπάνια μας να αρχίσει να μιλάει για τις ανάγκες των εργαζομένων. Αλλά οι σύμβουλοί τους και οι άνθρωποι που βρίσκονταν πίσω από αυτούς σκέφτηκαν μια άλλη στρατηγική. Ήθελαν να δείξουν ότι είναι πιο συντηρητική, ότι συνεργαζόταν με ανθρώπους όπως η Λιζ Τσένι, συνομιλούσε με Ρεπουμπλικάνους. Είχε επίσης δισεκατομμυριούχους να βγαίνουν και να λένε ότι είναι υπέροχη. Πίστευαν ότι αυτή ήταν η σωστή προσέγγιση. Διαφώνησα και το είπα δημόσια. Αλλά κανείς δεν με άκουσε».
Η αδυναμία των Δημοκρατικών, σύμφωνα με τον Μπέρνι Σάντερς είναι ότι «έχουν χαμηλή αξιοπιστία. Και δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα για τους εργαζόμενους, εκτός από το να πουν ότι ο Τραμπ είναι επικίνδυνος. Νομίζω ότι αυτό δεν είναι αρκετό».
Όλα ήταν ήδη λάθος
Και αρνείται να μιλήσει για τον Ντόναλντ Τραμπ, χωρίς να αναφερθεί σε όσα ήταν ήδη λάθος στις ΗΠΑ. «Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουν απόλυτα οι Δημοκρατικοί είναι το εξής: θα αντιμετωπίσουμε την τάξη των δισεκατομμυριούχων», λέει ο Μπέρνι Σάντερς. «Θα αρχίσουν να πληρώνουν το δίκαιο μερίδιό τους στους φόρους. Θα έχουμε υγειονομική περίθαλψη για όλους τους ανθρώπους ως ανθρώπινο δικαίωμα. Θα έχουμε ένα ισχυρό σύστημα παιδικής μέριμνας που κάθε Αμερικανός θα μπορεί να αντέξει οικονομικά. Θα κάνουμε τα δημόσια κολέγια και πανεπιστήμια δωρεάν. Θα δημιουργήσουμε εκατομμύρια θέσεις εργασίας μετατρέποντας το ενεργειακό μας σύστημα μακριά από τα ορυκτά καύσιμα. Θα χτίσουμε κατοικίες χαμηλού κόστους. Το λένε αυτό οι Δημοκρατικοί; Όχι».
Κίνημα προς τον αυταρχισμό
Ωστόσο δεν παραλείπει να εξηγήσει πόσο επικίνδυνη είναι η πολιτική Τραμπ. «Συνήθως δεν έχουμε προέδρους που μηνύουν ή απειλούν τα μέσα ενημέρωσης, αν γράψουν κάτι που δεν τους αρέσει. Συνήθως δεν έχουμε προέδρους που απειλούν να παραπέμψουν δικαστές. Δεν έχουμε προέδρους που μηνύουν δικηγορικά γραφεία. Αν τα προσθέσετε όλα αυτά μαζί, έχουμε ένα κίνημα προς τον αυταρχισμό», λέει. Και προσθέτει o Μπέρνι Σάντερς: «Την πρώτη φορά, ο Τραμπ δεν ήταν τόσο καλά οργανωμένος. Είχαν τέσσερα χρόνια για να συνέλθουν, ας πούμε. Και αυτό ήταν το θέμα αυτού του εγγράφου, του Project 2025».
Το Project 2025 ήταν ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε από το δεξιό thinktank Heritage Foundation το 2024, προσφέροντας ένα τρομακτικό όραμα για μια δεύτερη θητεία Τραμπ: κατάλυση της κυβέρνησης των ΗΠΑ, καταστολή της μετανάστευσης, των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, των δικαιωμάτων στην άμβλωση, καταπολέμηση της δράσης για την κλιματική κρίση και τα εμβόλια.
Ο Μπέρνι Σάντερς τονίζει ότι το πιο τρομακτικό είναι «ο βαθμός στον οποίο οι άνθρωποι του κατεστημένου έχουν υποκύψει, και τόσο γρήγορα». Όπως ο Τζεφ Μπέζος, οι Los Angeles Times, ο διακανονισμός του ABC με τον Τραμπ, τα δικηγορικά γραφεία που υπέκυψαν στις πιέσεις.
«Το Χάρβαρντ έχει αντέξει και φαίνεται να μην υποχωρεί, αλλά πολλά πανεπιστήμια το έχουν κάνει», λέει. «Τίποτα από αυτά δεν ίσχυε πριν από οκτώ χρόνια. Καλλιεργούν μια συνολική νοοτροπία ότι θα είναι επικίνδυνο να ασκεί κανείς κριτική στον Ντόναλντ Τραμπ».
Τα χρήματα μιλούν πιο δυνατά
Ο Μπέρνι Σάντερς εξηγεί γιατί οι πολιτικοί δεν μιλούν, ακόμη και για περιπτώσεις όπως η σφαγή στη Γάζα ή η καταστροφή του Medicare. Ta Super Pacs, τα οργανωμένα συστήματα χρηματοδότησης που μπορούν να φτιάξουν ή να καταστρέψουν έναν πολιτικό.
«Αν ρωτήσετε, «Πιστεύετε πραγματικά ότι είναι καλή ιδέα να περικόψουμε το Medicaid και να δώσουμε φοροαπαλλαγές στους δισεκατομμυριούχους; Πιστεύετε πραγματικά ότι η κλιματική αλλαγή είναι φάρσα;» θα υπάρξει ένας αριθμός, όχι η πλειοψηφία, αλλά ένας αριθμός Ρεπουμπλικανών που θα πουν: «Όχι». Αλλά αν σηκωθούν και ψηφίσουν “όχι”, την επόμενη μέρα, ο Έλον Μασκ θα πει: “Εντάξει, θα διεξαχθεί προκριματικός γύρος και ο Τραμπ θα υποστηρίξει τον αντίπαλό σου. Θα διαθέσω απεριόριστα χρηματικά ποσά για να εκλέξω τον αντίπαλό σου».
Όσον αφορά τη Γάζα, ο Μπέρνι Σάντερς σημείωσε ότι υπάρχουν ομάδες όπως η Aipac, που χρηματοδοτούνται από φιλοϊσραηλινούς δισεκατομμυριούχους, που στηρίζουν υποψήφιους εναντίον άλλων που θεωρούν ότι δεν υποστήριζαν επαρκώς το Ισραήλ. Και τόνισε ότι «η μετριοπαθής δημοκρατική κοινωνία (σ.σ. στο Ισραήλ) ελέγχεται πλέον από δεξιούς ρατσιστές εξτρεμιστές που έχουν κάνει, και κάνουν σήμερα, απολύτως φρικτά πράγματα στον παλαιστινιακό λαό, παραβιάζοντας το αμερικανικό δίκαιο και το διεθνές δίκαιο». Και οι ΗΠΑ αρνούνται να το αναγνωρίσουν αυτό».
Κίνημα για τη δημοκρατία
Περιγράφοντας τις περιοδείες που κάνει από τα τέλη Μαρτίου με την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές, λέει ότι στις συγκεντρώσεις οι αριθμοί των παρισταμένων είναι πρωτοφανείς. Ακόμη και στις πολιτείες που ψηφίζουν Ρεπουμπλικάνους.
«Μεγάλος αριθμός ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων και των συντηρητικών περιοχών, δεν θέλει να δει ολιγαρχία στην Αμερική, δεν θέλει να δει αυταρχισμό, δεν θέλει να δει μαζικές φορολογικές ελαφρύνσεις για τους πλούσιους και περικοπές στα προγράμματα που η εργατική τάξη έχει απεγνωσμένα ανάγκη», λέει.
Ο Μπέρνι Σάντερς διατηρεί την ελπίδα του για το μέλλον, γιατί μερικές δεκάδες μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας είναι «ισχυρά προοδευτικοί». Επισημαίνει ότι εκείνος και η Οκάσιο-Κορτέζ δεν προσπαθούν να ξεκινήσουν ένα τρίτο πολιτικό κόμμα. «Προσπαθούμε να οικοδομήσουμε ένα κίνημα βάσης από την εργατική τάξη και τους νέους… Αν βλέπετε τώρα υποψηφίους που είναι προοδευτικοί, αυτό οφείλεται στη δουλειά που κάνουμε για τις ενδιάμεσες εκλογές του 2026».
