Μιλώντας με όρους ποδοσφαιρικούς, επρόκειτο για ένα ματς μεταξύ του προέδρου Αλέξη Χαρίτση και του γραμματέα Γαβριήλ Σακελλαρίδη το οποίο ήλθε «διπλό» με… αστερίσκους. Για τους παροικούντες την Κουμουνδούρου –αλλά και για πολλούς απογοητευμένους και αποστασιοποιημένους υποστηρικτές του «όλου» ΣΥΡΙΖΑ– ήταν μια μάχη (ή μια τελευταία ευκαιρία) που θα έκρινε την επιστροφή ή όχι του χώρου στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σύμφωνα με την «ετυμηγορία» της εκρηκτικής Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Αριστεράς που έλαβε χώρα το προηγούμενο 48ωρο, η δεύτερη προοπτική «παγώνει» τουλάχιστον για την ώρα, καθώς το σώμα αποφάσισε –κόντρα στην εισήγηση του προέδρου– το «μπλοκάρισμα» μιας ενδεχόμενης διμερούς συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οσο για το «ματς» Χαρίτση – Σακελλαρίδη, οι παλιοί «ανανεωτικοί» της Πατησίων διαμηνύουν ότι το ζήτημα δεν αφορά πρόσωπα, αλλά πολιτικές. Αλλωστε, η νικήτρια τροπολογία εισήχθη από ένα τρίτο πρόσωπο, αυτό του «μπαρουτοκαπνισμένου» από διαδικασίες Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος τις προηγούμενες ημέρες είχε χαρακτηρίσει «καρικατούρα Λαϊκού Μετώπου» μια συνεργασία μόνο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς.
Μνήμες ’86
Από την άλλη, όσο κι αν από τη Νέα Αριστερά προσπαθούν να απορρίπτουν τις προσωποκεντρικές αναγνώσεις –στη σκιά της περιόδου Τσίπρα, αλλά και του «κασσελακικού» σοκ–, πολλοί ήταν εκείνοι που στη διάρκεια αυτού του Σαββατοκύριακου θυμήθηκαν τις ημέρες του 1986, όταν Λεωνίδας Κύρκος και Γιάννης Μπανιάς είχαν συγκρουστεί σχετικά με τη διατήρηση ή μη του κομμουνιστικού χαρακτήρα του ΚΚΕ Εσωτερικού. Τότε είχε επέλθει μια από τις πολλές, περιπετειώδεις διασπάσεις του χώρου, σήμερα όμως τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά ως κόμματα εκφραστές της κυβερνώσας Αριστεράς της περιόδου 2015-2019 κινούνται σταθερά σε χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει με το 6%-7%, η δε Νέα Αριστερά φαίνεται πως δεν φλερτάρει καν με το 3%, ενώ το παρασκήνιο γύρω από τις προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα επισκιάζει κάθε επιμέρους πρωτοβουλία των δύο κομμάτων.
Ολα αυτά, μάλιστα, σε μια συνθήκη όπου η κυβέρνηση βιώνει τη μεγαλύτερη δημοσκοπική κρίση τής σχεδόν εξαετούς διαδρομής της και το ΠΑΣΟΚ –ταλαιπωρημένο κι από τα δικά του εσωκομματικά– σημειώνει κάμψη και χάνει τη δεύτερη θέση από την Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Αυτή η συγκυρία, σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα και τις ιστορικές κινητοποιήσεις της 28ης Φεβρουαρίου για τα Τέμπη, ήταν που επανέφεραν πιο επιτακτικά στο τραπέζι την προοπτική προσέγγισης των δύο πλευρών. Πριν από μερικές ημέρες, μάλιστα, τόσο τα διαρκή δημόσια καλέσματα του Σωκράτη Φάμελλου για συνεργασία, όσο και οι τοποθετήσεις Χαρίτση – Αχτσιόγλου περί ανάγκης άμεσης εκκίνησης προγραμματικού διαλόγου, έδειχναν πως ο δρόμος για μια σε πρώτο χρόνο κοινοβουλευτική σύμπλευση είχε ανοίξει. Τι μεσολάβησε;
Ανατροπή
Οπως ήταν αναμενόμενο, ενεργοποιήθηκαν τα αμυντικά αντανακλαστικά των πρωταγωνιστών της προηγούμενης διάσπασης. Ο Παύλος Πολάκης ζήτησε επί της ουσίας την «απολογία» των πρώην συντρόφων του για την περυσινή τους αποχώρηση πριν ανοίξει η όποια συζήτηση συνεργασίας και έσπευσε –μέσω του αγαπημένου του Facebook– να αναθερμάνει την πολεμική ρητορική κατά του Ευκλείδη Τσακαλώτου για τα πεπραγμένα του ως υπουργού Οικονομικών.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος την ίδια στιγμή –επικαλούμενος τον Εμίλ Ντιρκέμ και υιοθετώντας ίσως την άσκηση των στωικών περί «προεξόφλησης της δυστυχίας»– δήλωνε ότι «η εμπιστοσύνη προϋπάρχει του συμβολαίου» και επομένως, εφόσον δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να υπάρξει και «συμβόλαιο» συνεργασίας.
Η «γραμμή» Τσακαλώτου πέρασε, το «συμβόλαιο» θα περιμένει ανενεργό τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο, ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν θα βρεθεί ενώπιον μιας «δυστυχούς» συνύπαρξης με τους πρώην συντρόφους του και ο Παύλος Πολάκης θα έχει επιπλέον χώρο να δώσει τη δική του εσωκομματική μάχη στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο, στο οποίο, όπως σχολίαζε στην «Κ» στέλεχος της Κουμουνδούρου, ο Σωκράτης Φάμελλος θα ήθελε πώς και τι να προσέλθει ως δυνάμει αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλες, όμως, οι βουλές του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, της πάλαι ποτέ «Ομπρέλας» και των νεολαίων της Νέας Αριστεράς.
Η επόμενη ημέρα
Πώς διαμορφώνεται η επόμενη ημέρα μετά την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής;
Σε πρώτο επίπεδο υπάρχει μια αντίφαση. Η τροπολογία Τσακαλώτου απορρίπτει μεν τη μονομερή σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διατηρεί ζωντανή τη θέση περί δημιουργίας ενός μετώπου. Ποιος, όμως, θα συμμετάσχει σε αυτό το μέτωπο εφόσον το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία διάθεση να συνδεθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ συνεχίζει σταθερά τον μοναχικό του δρόμο και το ΜέΡΑ25 καυτηριάζει τα «τρία ΠΑΣΟΚ, του Ανδρουλάκη, του Φάμελλου και του Χαρίτση», όπως λέει χαρακτηριστικά ο Γιάνης Βαρουφάκης;
Εξίσου αντιφατική ήταν βέβαια, κατά ορισμένους, και η εισήγηση του Αλέξη Χαρίτση. «Ναι» σε διάλογο για «Λαϊκό Μέτωπο» τώρα. Ομως και πάλι, μόνος δυνάμει συνομιλητής θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι μικρότερες –και ομολογουμένως αμελητέες εκλογικά συλλογικότητες– του «Πράττω» και του «Κόσμου».
Ολοι οι δρόμοι των συνεργασιών οδηγούν επομένως ξανά στην Κουμουνδούρου. Ενδεχόμενος στόχος, λοιπόν, της πλευράς Τσακαλώτου – Σακελλαρίδη, όπως σημείωνε στην «Κ» στέλεχος της Νέας Αριστεράς που τοποθετείται υπέρ της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι να κερδηθεί χρόνος και να αναδιαμορφωθούν οι όροι και οι συσχετισμοί στο ενδεχόμενο ενός διευρυμένου προγραμματικού διαλόγου.
Οι θιασώτες της άμεσης συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πως εκ των πραγμάτων χρόνος δεν υπάρχει σε αυτή την πυκνή και διόλου ευνοϊκή για την Αριστερά πολιτική συγκυρία. Οι δημοσκοπήσεις πιέζουν και η πορεία φθοράς μοιάζει αναπόφευκτη και δύσκολα αντιστρέψιμη, κατά τους ίδιους, ενώ μια κίνηση-σοκ που θα επανέφερε τον χώρο στην αξιωματική αντιπολίτευση θα αποτελούσε ένα θετικό γεγονός ικανό να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό.
«Το δικό μας μονοπάτι»
«Το μονοπάτι να αποδείξουμε ότι είμαστε και “Νέα” και “Αριστερά” δεν μπορεί περνάει μέσα από μια καρικατούρα-μέτωπο με το κόμμα από το οποίο αποχωρήσαμε για λόγους βαθύτατα ιδεολογικούς και όχι απλώς για την εκλογή Κασσελάκη», δήλωνε, από την άλλη, στην «Κ» στέλεχος της νεότερης γενιάς που στήριξε τη «γραμμή» Σακελλαρίδη.
Για την πτέρυγα των «ανθενωτικών» που πλειοψήφησε στην Κ.Ε. του Σαββατοκύριακου ζητούμενο είναι η ενδυνάμωση και η αυτονομία της Νέας Αριστεράς, μακριά από τα λάθη του παρελθόντος, όπως λένε. Αλλωστε, κατά τους ίδιους, η λύση δεν βρίσκεται στο άθροισμα δυνάμεων, αλλά στις πολιτικές θέσεις και στη δυναμική παρουσία στο κοινωνικό πεδίο. Το παράδειγμα του Die Linke που μέσα σε μόλις λίγους μήνες εκτοξεύτηκε εκλογικά αποτελεί τον δικό τους οδηγό.
Η επόμενη ημέρα βρίσκει την Πατησίων διχασμένη –όπως μαρτυρούν και το 80-57 της ψηφοφορίας και οι υψηλοί τόνοι της διαδικασίας του Σαββατοκύριακου–, αλλά προς ώρας ενωμένη. Ακόμα πιο περίπλοκη θα είναι η εικόνα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, με δεδομένο ότι, κατά πληροφορίες, η μεγάλη πλειοψηφία της καλόβλεπε τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πιο παρατηρητικοί λάτρεις της σημειολογίας, δε, δεν παρέλειψαν να σχολιάσουν ότι χθες ο Αλέξης Χαρίτσης δεν ανέβασε το καθιερωμένο κυριακάτικο σημείωμά του, το οποίο το προηγούμενο διάστημα αποτελούσε κόμβο για την Πατησίων.
Εξωτερική φωτογραφία: ΙΝΤΙΜΕ
