Φόρτωση Text-to-Speech…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πεδίο της αντιπολίτευσης που του ασκείται, έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, αλλά και μια «πληγή» που αντί να κλείνει, συνεχίζει να «αιμορραγεί». Το γεγονός πως εδώ και έξι χρόνια οι βασικοί πολιτικοί του αντίπαλοι τον παρακολουθούν δημοσκοπικά –όσο και αν στριμώχνεται κατά καιρούς– με τα «κιάλια» τον διατηρεί ως αδιαφιλονίκητο φαβορί για τις επόμενες εκλογές. Το μόνο που τον απασχολεί είναι ο πήχυς της αυτοδυναμίας. Στα «πλην» προσμετρείται η πολεμική που έχουν ανοίξει μαζί του τρεις πρώην πρωθυπουργοί. Και αν από τον Αλέξη Τσίπρα το περίμενε, η σύγκρουση με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή ήταν μια εσω-νεοδημοκρατική εξέλιξη που προέκυψε με μεγαλύτερη έμφαση και ένταση τον τελευταίο χρόνο. Εχει πρόταγμα τα εθνικά θέματα και φούντωσε μετά τη διαγραφή του Μεσσήνιου πολύπειρου πολιτικού από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας πέρυσι τον Νοέμβριο.
Σε ένα ήδη άκρως ρευστό πολιτικό σκηνικό, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη πιο πολύ από τη φημολογούμενη δημιουργία κόμματος τόσο από τον Αλέξη Τσίπρα όσο και από τον Αντώνη Σαμαρά. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί δεν έχουν επιβεβαιώσει ποτέ τη σεναριολογία ούτε έχουν δώσει κάποιο σαφές σημάδι που να παραπέμπει σε μια τέτοια πρωτοβουλία. Οσο όμως παρεμβαίνουν και εξαπολύουν «πυρά» προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όσο στελέχη από τη δεξιά και την αριστερή πτέρυγα εμφανίζονται να τους ακολουθούν, τόσο οι δημοσκόποι συνεχίζουν να μετρούν τις προθέσεις των πολιτών, διαμορφώνοντας ένα κλίμα αναμονής.
Σε δημοσκόπηση της GPO (για τα «Παραπολιτικά»), που δημοσιεύθηκε το Σάββατο, στο ερώτημα «Πόσο πιθανό είναι να ψηφίσετε ένα νέο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα», «πολύ και αρκετά» εμφανίζεται να απάντησε το 19,5% των ερωτηθέντων. «Λίγο και καθόλου» το 78%. Στο αντίστοιχο ερώτημα για τον Αντώνη Σαμαρά, «πολύ και αρκετά πιθανό» να τον ψήφιζε απάντησε το 7,9% και «λίγο και καθόλου» το 89,2%. Πόσο ασφαλής μπορεί να είναι μια μέτρηση για ένα κόμμα που είτε δεν υπάρχει είτε δεν είναι σίγουρο καν πως θα ανακοινωθεί; Αν και αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για μια πρώτη εκτίμηση έμπειροι δημοσκόποι που μίλησαν στην «Κ» ανέφεραν πως πέρα από το πρόγραμμα, το όνομα, το σήμα, τα πρόσωπα που περιβάλλουν τον αρχηγό, ακόμη και τα χρώματα που χρησιμοποιεί, είναι τα στοιχεία που μπορούν να δώσουν μια αξιόπιστη καταγραφή. Η «Κ» είναι σε θέση να γνωρίζει πως και άλλες δημοσκοπήσεις, που δεν έγιναν γνωστές, εμφανίζονται να συμφωνούν με τα νούμερα της GPO. Ιδια περίπου εικόνα αποτυπώθηκε και στη μέτρηση της Real Polls για λογαριασμό του protagon, που δημοσιεύθηκε στις 16 Ιουλίου. Η δυνητική ψήφος για το σενάριο δημιουργίας κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα («πολύ πιθανό» 10,2%, «αρκετό πιθανό» 7,9%) έφτανε στο 18,1% και για τον Αντώνη Σαμαρά («πολύ πιθανό» 2,3%, αρκετά πιθανό 4,8%) στο 7,1%.
Ατυπος ανταγωνισμός
Μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώνη Σαμαρά υπάρχει ένας «άτυπος ανταγωνισμός». Ποιος από τους δύο θα «προλάβει» τον άλλον αν τα σενάρια δεν αποδειχθούν πως είναι μόνο φήμες; Ξεκινούν από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες, με άλλους στόχους και απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό, ωστόσο το παιχνίδι των εντυπώσεων το κερδίζει πάντα αυτός που πρώτος τολμά.
Σημειώνεται πως η μέτρηση της MRB, που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Ιουνίου, είχε δώσει μεγαλύτερο «αέρα» σε ένα πιθανό κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, καθώς «σίγουρα θα το ψήφιζα» δήλωσε το 8,7% των ερωτηθέντων και «μάλλον θα το ψήφιζα» το 18,2% (σύνολο 26,9%). Καλύτερα ήταν τα νούμερα και για τον Αντώνη Σαμαρά αντίστοιχα, αφού «σίγουρα θα το ψήφιζα» απάντησε το 3% και «μάλλον θα το ψήφιζα» το 12,8%. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις παρατηρείται πως ο πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει περίπου το μισό ποσοστό του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται ως ο μόνος πολιτικός που αυτή τη στιγμή θα μπορούσε να συγκροτήσει έναν πόλο εξουσίας, διεκδικώντας με αξιώσεις τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το ΠΑΣΟΚ.
Παράλληλα, μπορεί από την κυβερνητική παράταξη να δηλώνουν πως δεν ανησυχούν, ωστόσο ο Αντώνης Σαμαράς είναι το πρόσωπο που θα μπορούσε να απευθυνθεί σε ένα κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας από τα δεξιά της, να επιχειρήσει να προσεγγίσει απογοητευμένους ψηφοφόρους της, προκαλώντας παράλληλα «ζημιές» στην Ελληνική Λύση, στη Νίκη και στη Φωνή Λογικής.
