Όταν τα ζευγάρια γίνονται γονείς, η ζωή αλλάζει δραματικά. Οι απαιτήσεις της ανατροφής των παιδιών συχνά αφήνουν ελάχιστο χρόνο για την καλλιέργεια του ρομαντικού δεσμού που έφερε το ζευγάρι αρχικά μαζί. Η στέρηση ύπνου, οι ατελείωτες δουλειές του σπιτιού και τα ανταγωνιστικά χρονοδιαγράμματα μπορούν γρήγορα να μετατοπίσουν την εστίαση από τον άλλον στα παιδιά.
Ο καταμερισμός της εργασίας, οι απαιτήσεις σε χρόνο και ο συνεχής “ζογκλερισμός” μεταξύ γονικής μέριμνας και άλλων ευθυνών δημιουργούν αναπόφευκτη πίεση στη σχέση. Ωστόσο, τα ζευγάρια μπορούν ακόμα να διατηρήσουν την αγάπη τους ισχυρή, καταβάλλοντας σκόπιμες προσπάθειες.
Advertisment
Ακολουθούν 3 τρόποι με τους οποίους οι γονείς μπορούν να παραμείνουν συνδεδεμένοι και να διατηρήσουν το ρομαντισμό ζωντανό, ακόμη και μέσα στο χάος της ανατροφής των παιδιών.
1. Δίνοντας προτεραιότητα στο «χρόνο μας» έναντι του «χρόνου μου»
Η Cara και ο Julio, παντρεμένοι για οκτώ χρόνια με δύο μικρά παιδιά, βρέθηκαν να απομακρύνονται μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού τους. Η Cara ήταν συνεχώς εξαντλημένη από τη διαχείριση του σπιτιού και των παιδιών, ενώ οι πολλές ώρες εργασίας του Julio δυσκόλευαν τη σύνδεση. Συνειδητοποίησαν ότι δύσκολα είχαν ουσιαστικές συζητήσεις που δεν περιστρέφονταν γύρω από τα παιδιά.
Η Cara αποφάσισε ότι έπρεπε να επιστρέψουν στην παλιά τους παράδοση των εβδομαδιαίων «βραδιών ραντεβού», ακόμη και αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να μείνουν στο σπίτι. Τα βράδια της Παρασκευής, αφού έβαζαν τα παιδιά για ύπνο, άρχισαν να κάνουν ένα τελετουργικό με το να κλείνουν τα τηλέφωνά τους, να παραγγέλνουν φαγητό απ’ έξω και να βλέπουν μια ταινία μαζί. Μερικές φορές, προχωρούσαν πιο βαθιά, ρωτώντας ο ένας τον άλλον για την εβδομάδα τους ή τα όνειρά τους για το μέλλον. Δεν ήταν μόνο η δραστηριότητα, αλλά και η πρόθεση πίσω από αυτήν – η ιεράρχηση της σχέσης τους.
Advertisment
Γιατί λειτουργεί: Είναι εύκολο να χαθούμε στους ρόλους της «μαμάς» και του «μπαμπά», αλλά το να αφιερώνουμε χρόνο ο ένας για τον άλλον υπενθυμίζει και στους δύο συντρόφους τον δεσμό τους. Ο προγραμματισμός ενός σταθερού «χρόνου για εμάς» δεν χρειάζεται να είναι περίτεχνος ή ακριβός – η ποιότητα της σύνδεσης είναι αυτή που έχει σημασία. Αυτό δημιουργεί συναισθηματική οικειότητα, η οποία διατηρεί την αγάπη ζωντανή.
2. Μοιράζετε δίκαια τις ευθύνες
Η Evelyn και ο Rob, γονείς ενός μικρού και ενός νεογέννητου παιδιού, τσακώνονταν συνεχώς για το ποιος κάνει περισσότερα στο σπίτι. Η Evelyn ένιωθε ότι αναλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της ανατροφής των παιδιών, ενώ ο Rob πίστευε ότι η δουλειά του εκτός σπιτιού το αναπλήρωνε. Η ανισορροπία οδήγησε σε δυσαρέσκεια και απογοήτευση.
Μετά από έναν έντονο καυγά, αποφάσισαν να καθίσουν και να σχεδιάσουν έναν δίκαιο καταμερισμό εργασίας. Έφτιαξαν μια λίστα με καθημερινές εργασίες -τα πάντα, από το τάισμα των παιδιών μέχρι το πλύσιμο των πιάτων- και ανέθεσαν ρόλους με βάση τις δυνάμεις και τη διαθεσιμότητά τους. Ο Ρομπ ανέλαβε τις βραδινές ρουτίνες, αφήνοντας στην Έβελιν λίγο χρόνο για τον εαυτό της, ενώ εκείνη διαχειριζόταν τα πρωινά. Δημιούργησαν επίσης ένα σύστημα «επισήμανσης» για το πότε ο ένας χρειαζόταν διάλειμμα, ώστε κανένας από τους δύο να μην αισθάνεται υπερβολικά φορτωμένος.
Γιατί λειτουργεί: Πολλά ζευγάρια παλεύουν με την άνιση κατανομή των ευθυνών, που οδηγεί σε ένταση και εξουθένωση. Με την ενεργή επικοινωνία και τη συνεργασία, τα ζευγάρια μπορούν να αποφύγουν να αισθάνονται ότι κουβαλούν άδικο φορτίο. Ένας δίκαιος και ευέλικτος καταμερισμός εργασίας βοηθά κάθε σύντροφο να νιώθει ότι υποστηρίζεται, καλλιεργώντας την αίσθηση της ομαδικής εργασίας. Όταν τα ζευγάρια συνεργάζονται αντί να ανταγωνίζονται για το ποιος κάνει περισσότερα, δημιουργούν αρμονία και μειώνουν τις συγκρούσεις, διευκολύνοντας τη διατήρηση του ρομαντικού δεσμού ισχυρού.
3. Διατηρώντας την εκτίμηση ζωντανή
Η Τζένα και ο Μαρκ, γονείς τριών δραστήριων παιδιών, ήταν τόσο απορροφημένοι από το ταραχώδες πρόγραμμά τους που σπάνια σταματούσαν να αναγνωρίζουν ο ένας τις προσπάθειες του άλλου. Η Τζένα ένιωθε ότι δεν εκτιμάται για όλη την αόρατη δουλειά της στο σπίτι και ο Μαρκ ένιωθε ότι η σκληρή δουλειά του για να προσφέρει στην οικογένεια περνούσε απαρατήρητη.
Όταν είδα αυτό το ζευγάρι για συμβουλευτική, τους πρότεινα να ξεκινήσουν μια απλή πρακτική: Κάθε βράδυ πριν από τον ύπνο, να αναφέρουν ο καθένας από ένα πράγμα που εκτιμούσε στο άλλο πρόσωπο εκείνη την ημέρα. Αρχικά το ένιωθαν αμήχανα, αλλά σύντομα έγινε το αγαπημένο τους μέρος της ημέρας. Η Τζένα άρχισε να παρατηρεί τα μικρά αλλά σημαντικά πράγματα που έκανε ο Μαρκ, όπως το να προσφέρεται να αναλάβει όταν εκείνη ήταν κουρασμένη, ενώ ο Μαρκ αναγνώριζε την υπομονή της Τζένα με τα παιδιά μετά από μια κουραστική μέρα. Αυτή η καθημερινή συνήθεια της έκφρασης ευγνωμοσύνης μεταμόρφωσε τον τρόπο που έβλεπαν ο ένας τον άλλον, αναζωπυρώνοντας την αγάπη τους.
Γιατί λειτουργεί: Είναι εύκολο να παραβλέψετε τη συμβολή του συντρόφου σας όταν η ζωή γίνεται πολυάσχολη. Η εξάσκηση της εκτίμησης -ακόμη και για μικρές χειρονομίες- υπενθυμίζει και στους δύο συντρόφους την αξία τους στη σχέση. Η ευγνωμοσύνη ενισχύει τα θετικά συναισθήματα, τα οποία μπορούν να εξουδετερώσουν το άγχος και τη δυσαρέσκεια. Το αίσθημα της εκτίμησης μπορεί να αναζωπυρώσει τη συναισθηματική εγγύτητα, ενισχύοντας την αγάπη μέσα από τις προκλήσεις της ζωής.
Το συμπέρασμα
Η γονεϊκότητα είναι αναμφισβήτητα μια πρόκληση και μπορεί να δοκιμάσει ακόμη και τις πιο ζωτικές σχέσεις. Ωστόσο, τα ζευγάρια που προσπαθούν συνειδητά να συνδέονται, να επικοινωνούν και να εκτιμούν ο ένας τον άλλον μπορούν να επιβιώσουν και να ευδοκιμήσουν μαζί. Δίνοντας προτεραιότητα στο «χρόνο μας», μοιράζοντας δίκαια τις ευθύνες και διατηρώντας την εκτίμηση ζωντανή, οι σύντροφοι μπορούν να διατηρήσουν μια βαθιά και διαρκή αγάπη παρά τις απαιτήσεις της οικογενειακής ζωής. Εξάλλου, το καλύτερο δώρο που μπορείτε να δώσετε στα παιδιά σας είναι η αγάπη και η δύναμη μιας σταθερής συνεργασίας.
Jeffrey Bernstein, Ph.D
Αναφορές
Finzi-Dottan, R., & Schiff, M. (2022). Couple relationship satisfaction: The role of recollection of parental acceptance, self-differentiation, and spousal caregiving. Journal of Social and Personal Relationships, 39(2), 179-197.
Johnson, M., Barton, J., Stanley, A., Rhoades, M. & Galena K. (2020) Trajectories of relationship confidence in intimate partnerships., Journal of Family Psychology, Vol 34(1), Feb 2020, 24-34.
