Φόρτωση Text-to-Speech…
Προβληματισμός για τις τελευταίες κινήσεις της Αγκυρας, με αιχμή τις απειλές για την «Ασπίδα του Αχιλλέα» και την επαναφορά των παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου στο προσκήνιο, που σηματοδοτούν μια ευρύτερη στροφή της Τουρκίας προς τη στρατηγική της έντασης, επικρατεί στην Αθήνα, η οποία απεύχεται οι διμερείς σχέσεις να εκτροχιαστούν και πάλι πλήρως μετά μια τριετία «ήρεμων νερών». Εμπειρα στελέχη αποδίδουν τον «εκνευρισμό» της τουρκικής πλευράς σε ένα πλέγμα εξελίξεων, με βασικότερες:
• Τον αποκλεισμό της Αγκυρας από το πρόγραμμα SAFE, που σηματοδοτεί πως, παρά την ισχύ της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, οι ευρωτουρκικές σχέσεις «περνούν και θα συνεχίσουν να περνούν από την Αθήνα».
• Τον κοινό βηματισμό Ελλάδας – Ισραήλ – Κύπρου, που έχει πλέον ως βασικό πυλώνα την ασφάλεια, και μέσω της επιμέρους συνεργασίας Αθήνας – Ιερουσαλήμ, εκτός των άλλων, οδηγεί στη θωράκιση των ελληνικών νησιών.
Οπως προαναφέρθηκε, η Αθήνα επιθυμεί να διατηρήσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις λειτουργικές, παρότι πλέον δεν υφίστανται ψευδαισθήσεις ότι είναι δυνατή μέχρι τις προσεχείς εκλογές η επίλυση του πυρήνα των διμερών διαφορών που αφορά την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.
Ως εκ τούτου, δεν έχει προς το παρόν μεταβληθεί ο σχεδιασμός ο Κυριάκος Μητσοτάκης να επισκεφθεί την Αγκυρα και να συναντηθεί με τον Ταγίπ Ερντογάν το διάστημα μεταξύ τέλους Ιανουαρίου και αρχών Μαρτίου, που πάντως δεν αποκλείεται να επανεξεταστεί εάν η Τουρκία κλιμακώσει την ένταση στο πεδίο. Η εκτίμηση ότι η διαφορά των θαλασσίων ζωνών δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στην παρούσα φάση έχει αντανάκλαση και στην ελληνική πρωτοβουλία «πέντε επί πέντε», που προβλέπει τη συμμετοχή, πέραν της Ελλάδος που την έχει προτείνει, της Τουρκίας, της Κύπρου, της Αιγύπτου και της Λιβύης.
Οπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές, ακόμη και αν τα προβλήματα με την εκπροσώπηση των Τουρκοκυπρίων και της Λιβύης επιλυθούν, οι όποιες συζητήσεις μέχρι τις εκλογές θα εστιαστούν σε ζητήματα «χαμηλής πολιτικής». Υπό αυτή την έννοια, μόνη περίπτωση το υφιστάμενο τέλμα να τερματιστεί είναι να υπάρξει ενεργός παρέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Στην Αθήνα εκτιμάται πως η Ουάσιγκτον επιθυμεί να κινηθεί στη συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά δεν πρόκειται να το πράξει εάν δεν υπάρξουν οριστικές διευθετήσεις στη Μέση Ανατολή και στο Ουκρανικό, κάτι που δύσκολα θα συμβεί σε σύντομο χρόνο.
Τα δύσκολα στοιχήματα του 2026
Με δύσκολα στοιχήματα αφήνει το 2025 και προετοιμάζεται για τη νέα, «προεκλογική» σε κάθε περίπτωση –είτε οι εκλογές διεξαχθούν περί το τέλος του νέου έτους ή στις αρχές του 2027–, χρονιά η Ν.Δ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαθέτει το στρατηγικό πλεονέκτημα ότι η Ν.Δ. εμφανίζεται να έχει «κλειδωμένη» την πρώτη θέση. Ομως, απέχει από τον πήχυ της αυτοδυναμίας. Ως εκ τούτου μεγάλο ζητούμενο αποτελεί να προβάλει με επάρκεια το διακύβευμα της πολιτικής σταθερότητας, έναντι της αστάθειας που θα επιφέρει ενδεχόμενος κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού, και την εικόνα του ως του μόνου «πρωθυπουργήσιμου» πολιτικού αρχηγού, καθώς στον δείκτη της καταλληλότητας προηγείται με σημαντική διαφορά του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα.
Για τον Κυρ. Μητσοτάκη είναι επίσης κρίσιμο εντός του 2026 να αξιοποιήσει ορισμένα σημαντικά χαρτιά που διαθέτει: Πρώτον, τη διάθεση του τελευταίου κύκλου κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης και την υπεραπόδοση της οικονομίας, με νέα πακέτα παροχών τον Απρίλιο και τον επόμενο Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ. Δεύτερον, τη δυνατότητα να «φρεσκάρει» την κυβέρνηση, με τον ανασχηματισμό να τοποθετείται μετά τον τερματισμό των αγροτικών κινητοποιήσεων και χρονικά σε εγγύτητα με τον προσεχή Μάρτιο, όταν το υφιστάμενο κυβερνητικό σχήμα θα συμπληρώνει ένα χρόνο ζωής.
Πάντως, σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, στις προθέσεις του κ. Μητσοτάκη δεν είναι ο σαρωτικός ανασχηματισμός, καθώς ενόψει εκλογών οι εσωκομματικές ισορροπίες δεν είναι εύκολο να διαταραχθούν, ούτε είναι δυνατόν να επιχειρηθεί ένα μεγάλο «άνοιγμα» μέσω αξιοποίησης εξωκοινοβουλευτικών προσώπων ή στελεχών προερχόμενων από άλλους πολιτικούς χώρους, καθώς θα πυροδοτούσε αντιδράσεις από το εσωτερικό της «γαλάζιας» Κ.Ο.
Τρίτον, να «σπάσει» την εικόνα πολιτικής απομόνωσης και μεταρρυθμιστικής κόπωσης της Ν.Δ., αξιοποιώντας και την επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Τέλος, για το Μέγαρο Μαξίμου αποτελεί ζητούμενο να μην εγκλωβιστεί σε γεγονότα που επιβαρύνουν το πολιτικό κλίμα, όπως οι τρέχουσες αγροτικές κινητοποιήσεις ή η παρατεταμένη σκανδαλολογία. Υπό το ανωτέρω πρίσμα, θεωρείται κρίσιμο αν θα επιβεβαιωθούν τα σενάρια περί έλευσης νέας δικογραφίας από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ενώ αναμένεται το πολιτικό αποτύπωμα της έναρξης της δίκης για την τραγωδία των Τεμπών.
Το κύμα του αντισυστημισμού
Κρίσιμη μεταβλητή του πολιτικού τοπίου που θα επηρεάσει τις επιδόσεις και της Ν.Δ. στην πορεία προς τις κάλπες θα αποτελέσει η δυναμική που θα αναπτύξουν τα αντισυστημικά κόμματα – είτε τα υφιστάμενα με βασικούς πυλώνες την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου και την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, είτε το υπό ίδρυση της Μαρίας Καρυστιανού. Οπως αναφέρουν έμπειροι δημοσκόποι, εάν στην πορεία προς τις κάλπες κυριαρχήσουν η ένταση και η σκανδαλολογία, τα αντισυστημικά κόμματα θα ευνοηθούν, άλλα σε μεγαλύτερο και άλλα σε μικρότερο βαθμό. Πάντως, αξιοσημείωτες θεωρούνται οι αντοχές της Ελληνικής Λύσης, που είναι ενδεικτικό ότι στην Α΄ Θεσσαλονίκης διεκδικεί την πρώτη θέση από τη Ν.Δ., ενώ, πέραν της δυναμικής που καταγράφει σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, πλέον ισχυροποιείται και στο λεκανοπέδιο, διασφαλίζοντας μάλιστα μεγαλύτερα ποσοστά από το ΠΑΣΟΚ στον Νότιο Τομέα.
Αντιθέτως, η Πλεύση Ελευθερίας εμφανίζει διακυμάνσεις στα ποσοστά της αναλόγως της συγκυρίας –την τρέχουσα περίοδο καταγράφει άνοδο, καθώς η Ζωή Κωνσταντοπούλου αξιοποιεί την παρουσία της στην εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ–, ενώ θεωρείται ιδιαίτερα «ευάλωτη» έναντι ενός κόμματος υπό τη Μαρία Καρυστιανού. Πάντως, εάν η Μαρία Καρυστιανού προχωρήσει στην ίδρυση νέου φορέα και το κύμα του αντισυστημισμού είναι ισχυρό, θεωρείται πολύ πιθανό να αντλήσει ψήφους οριζόντια –αλλά όχι στον ίδιο βαθμό– από όλους σχεδόν τους υφιστάμενους πολιτικούς χώρους, όπως είχαν επιτύχει ο Αλ. Τσίπρας και ο Π. Καμμένος το 2012. Παράλληλα, δε, θα αποτελέσει απειλή και για το κόμμα που σχεδιάζει ο πρώην πρωθυπουργός, παρότι επί του παρόντος ο Αλ. Τσίπρας φαίνεται να αντλεί ψηφοφόρους κυρίως από τις ηλικίες 55 ετών και άνω και όχι από τα νεανικά κοινά, που έχουν πιο «αντισυστημικό» προσανατολισμό.
