Η εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν είναι ραγδαία. Η Τεχεράνη συνεχίζει να απάντα με «χτυπήματα» στην καρδία του Ισραήλ σπέρνοντας τον τρόμο και το Τελ Αβίβ απαντά με αεροπορικό σφυροκόπημα σε στρατηγικής σημασίας στρατιωτικές -και όχι μόνο- υποδομές του Ιράν. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έφτασε μάλιστα στο σημείο να δηλώσει δημοσιά πως το σενάριο της δολοφονίας του θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν Αγιατολάχ Χαμενεϊ είναι ένα από τα σενάρια που εξετάζει το Ισραήλ ώστε να τελειώσει αυτός ο πόλεμος.
Οι σαρωτικές νίκες που έχει πετύχει σε όλα τα στρατιωτικά μέτωπα ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει κάνει προφανώς τον Ισραηλινό πρωθυπουργό να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως άτρωτο και ανίκητο. Και το πιθανότερο σενάριο είναι πως στην παρούσα φάση ο ισραηλινός πρωθυπουργός είναι και τα δυο. Η τεχνολογική ισχύς του ισραηλινού στρατού σε συνδυασμό με την στήριξη των Ηνωμένων Πολιτείων δίνει προβάδισμα στο Ισραήλ έναντι του Ιράν την ίδια ώρα που το Ισραήλ βλέπει όλους τους αντιπάλους του σε Συρία, Λίβανο και Γάζα να έχουν σχεδόν εξαλειφθεί.
Σε ένα υποθετικό σενάριο που ο Κινέζος φιλόσοφος του πολέμου Σουν Τσου μπορούσε να δει τις στρατιωτικές νίκες του Ισραήλ, θα είχε μετατραπεί στον μεγαλύτερο θαυμαστή του Μπενιαμίν Νετανιάχου. Σε τακτικό επίπεδο άλλωστε ο ισραηλινός στρατός λειτούργησε με τρόπο μοναδικό συνδυάζοντας στο έπακρο τον παράγοντα των πληροφορίων, των άμεσων και καίριων χτυπημάτων αλλά και του αιφνιδιασμού.
Ωστόσο φεύγοντας από το τακτικό επίπεδο η εξίσωση για τον Νετανιάχου είναι τελείως διαφορετική. Ο Σουν Τσου μπορεί να είχε μετατραπεί σε θαυμαστή του Ισραηλινού πρωθυπουργού όμως σίγουρα ο Πρώσος στρατιωτικός και θεωρητικός του πολέμου Καρλ Φον Κλαούζεβιτς θα απορούσε με τις κινήσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού.
Ο ίδιος άλλωστε στο βιβλίο-σταθμός για την στρατηγική σκέψη «Περί του Πολέμου» τόνισε πως «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα». Αν λοιπόν ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής, τότε ποια ακριβώς είναι η στρατηγική σκέψη του Νετανιάχου;
Ακριβώς σε αυτό το σημείο είναι που τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται ιδιαίτερα θολά και οι στρατιωτικές νίκες να μετατρέπονται σε μια νέα μέρα αβεβαιότητας και αστάθειας ακόμα και για τον ίδιο.
Σενάριο 1ο: Το πρώτο σενάριο είναι αυτό που θέλει τον Νετανιάχου να αποζήτα την αποτροπή απόκτησης πυρηνικού όπλου από το Ιράν. Με τις σημερινές επιθέσεις ωστόσο οδηγεί το Ιράν στην αντίθετη κατεύθυνση. Όπως επισημαίνουν ειδικοί, το χάσμα στρατιωτικής τεχνολογίας που παρατηρήθηκε σε αυτές τις πολεμικές επιχειρήσεις θα κάνει το Ιράν να καταφύγει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην απόκτηση πυρηνικών ώστε να αποκαταστήσει την αποτροπή ισχύος.
Σενάριο 2ο: Το δεύτερο σενάριο είναι η ανατροπή καθεστώτος. Αν στόχος του Ισραήλ είναι η δολοφονία του Χαμενεϊ και η ανατροπή των μουλάδων, τότε στερείται βασικών γνώσεων της σύγχρονης ιστορίας. Σε καμία χώρα, οποιαδήποτε στιγμή από το 1945 ως σήμερα, δεν επετεύχθη ανατροπή καθεστώτος από στρατηγικούς βομβαρδισμούς. Η ανατροπή καθεστώτος απαιτεί όπως λένε και οι Αμερικανοί «boots on the ground». Με άλλα λόγια, Ισραηλινούς να εισέλθουν στο έδαφος του Ιράν και να εγγυηθούν την ομαλή μετάβαση σε ένα άλλο πολιτικό σύστημα.
Σενάριο 3ο: Εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών στο πολεμικό μέτωπο. Για πολλούς αναλυτές μέσω της επίθεσης στο Ιράν, το Ισραήλ στόχευε να εμπλέξει τους Αμερικανούς σε έναν γενικευμένο πόλεμο κατά των Μουλάδων. Έτσι το κεφάλαιο της απειλής του Ιράν θα έκλεινε για πάντα. Ωστόσο, προς ώρας κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο.
Το ερώτημα λοιπόν που παραμένει αναπάντητο είναι το ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος του Ισραήλ. Τι ακριβώς θέλει να πετύχει χτυπώντας το Ιράν; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι εύκολη καθώς ακόμα και οι πλέον σοβαροί ισραηλινοί αναλυτές δυσκολεύονται να διακρίνουν την στρατηγική διάσταση όλων αυτών των πολεμικών επιχειρήσεων και μετώπων.
