Ένας πρώην στρατιωτικός και σύμβουλος της πρώτης κυβέρνησης Τραμπ, τον καλεί να απομακρύνει τους κόλακες σε σχέση με την εξωτερική πολιτική στην Ουκρανία και τη Βενεζουέλα, σε άρθρο του στο Responsible Statecraft. Υπάρχει πολύς καπνός γύρω από τις μεγάλες «συμφωνίες» και τις τεράστιες «νίκες». Οι αληθινοί στρατιωτικοί επαγγελματίες θα του έλεγαν την σκληρή αλήθεια, αναφέρει ο Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ.
Ενώ οι διπλωμάτες εργάζονταν για την κατάρτιση των Συμφωνιών του Ντέιτον το 1995, ο τότε υπουργός Άμυνας Μπιλ Πέρι συμβούλεψε: «Καμία συμφωνία δεν είναι καλύτερη από μια κακή συμφωνία».
Δεδομένου ότι οι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο και τη Βαρσοβία αντιτίθενται σε οποιοδήποτε αποτέλεσμα που θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, ίσως να είναι προτιμότερο να μην υπάρξει συμφωνία. Αλλά για τον πρόεδρο Τραμπ, δεν έχει νόημα να εξισώνει την ψευδαίσθηση της ειρήνης στην Ουκρανία με μια άσκοπη εκεχειρία που δεν επιλύει τίποτα.
Σήμερα, η Ουκρανία είναι βυθισμένη στη διαφθορά, ξεκινώντας από τα υψηλότερα επίπεδα της διοίκησης στο Κίεβο. Η αποστολή 175 δισ. δολαρίων δανεισμένων χρημάτων εκεί «για όσο διάστημα χρειαστεί» αποδείχθηκε χειρότερη από απερίσκεπτη. Το εθνικό δημόσιο χρέος των ΗΠΑ έχει φτάσει τα 38 τρισεκατομμύρια δολάρια και αυξάνεται κατά 425 δισ. δολάρια κάθε μήνα.
Ο πρόεδρος Τραμπ πρέπει να στρέψει την προσοχή του μακριά από τη χρηματοδότηση των πολέμων του Τζο Μπάιντεν και να επικεντρωθεί στην ασταθή αμερικανική οικονομία.
Ο Τραμπ δεν έπρεπε να συνεχίσει την πολιτική Μπάιντεν
Ο πρόεδρος Τραμπ πρέπει να καταστήσει σαφές ότι η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης Μπάιντεν να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός ουκρανικού στρατιωτικού κατεστημένου, σχεδιασμένου να διεξάγει επιθετικό πόλεμο κατά της Ρωσίας, αντί να εμπλακεί στη διπλωματία που είναι απαραίτητη για την αποφυγή του πριν από το 2022, ήταν ένα σοβαρό στρατηγικό λάθος.
Οι ευρωπαίοι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον έχουν θεμελιωδώς άδικο όταν επιμένουν ότι η Μόσχα δεν είχε το δικαίωμα να αμφισβητήσει μια υπαρξιακή απειλή από το ΝΑΤΟ στα σύνορά της. Χωρίς το δεκαετές πρόγραμμα μεταφοράς τεχνολογίας, συμβουλών και χρημάτων στην Ουκρανία, η απειλή για τη Ρωσία στην Ουκρανία ίσως να μην είχε εμφανιστεί.
Η πρόσφατη απόφαση του προέδρου Τραμπ να επανεξετάσει τη σκοπιμότητα της αποστολής πυραύλων Τόμαχοκ για χρήση στην Ουκρανία είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ακριβώς όπως η Ουάσιγκτον έχει νόμιμα συμφέροντα στο Μεξικό και την Καραϊβική, είναι καιρός η Ουάσιγκτον να αναγνωρίσει τα νόμιμα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας της Μόσχας σε σχέση με την Ουκρανία και τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ στην ίδια της την αυλή.
Είναι επίσης καιρός η Ευρώπη και οι ΗΠΑ να συνειδητοποιήσουν ότι η σταθερότητα στην περιοχή είναι προς το συμφέρον όλων, και αυτό σημαίνει να μην ενθαρρύνουν, μέσω ενός ατέρμονου πολέμου, ένα αποτυχημένο κράτος στην Ουκρανία.
Ο πρώην στρατιωτικός Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ, καλεί τον Ντόναλντ Τραμπ να ενημερωθεί για την κατάσταση τους στρατού των ΗΠΑ.
Το απόθεμα των πυραύλων των ΗΠΑ είναι δυνητικά εις γνώσιν του Τραμπ
Ιδανικά ο πρόεδρος Τραμπ ενημερώθηκε τελικά για το απόθεμα πυραύλων της Αμερικής. Η επιφυλακτικότητά του να στείλει πυραύλους Τόμαχοκ, οι οποίοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς αμερικανικό σχεδιασμό και εκτέλεση αποστολής, υποδηλώνει ότι ο ίδιος και το επιτελείο του ενδέχεται να έχουν ζητήσει επίσης πληροφορίες για την κατάσταση πιο ζωτικών πυραυλικών συστημάτων, όπως η οικογένεια πυραύλων Standard.
Ο ακριβής αριθμός των πυραύλων που διαθέτει η Αμερική είναι άγνωστος, αλλά ο πρόεδρος Τραμπ θα πρέπει να ζητήσει λεπτομερείς απαντήσεις.
Είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τον ίδιο να κατανοήσει ότι, ανεξάρτητα από το πόση πίεση ασκεί στην αμερικανική αμυντική βιομηχανική βάση για να αυξήσει την παραγωγή, τα χρονοδιαγράμματα παράδοσης δεν θα αλλάξουν πολύ. Οι πόλεμοι διεξάγονται με όπλα ακριβείας. Η πλευρά που διαθέτει τους περισσότερους πυραύλους από την αρχή έχει εξαιρετικές πιθανότητες να επικρατήσει. Η πλευρά που διαθέτει πολύ λίγους θα χάσει.
Η αμερικανική στρατιωτική δύναμη βρίσκεται σε κατάσταση παρακμής, η οποία θα χρειαστεί μια δεκαετία ή και περισσότερο για να αντιστραφεί. Στην προσπάθειά του να επιτύχει πραγματική στρατιωτική ισχύ, ο πρόεδρος Τραμπ δεν πρέπει να εκλαμβάνει την προθυμία των ανώτερων στρατιωτικών ηγετών να συμμορφωθούν με τις πολιτικές ή τις ιδέες του ως απόδειξη πίστης, επαγγελματισμού ή συμφωνίας.
Στην Ουάσιγκτον, δεν υπάρχει ποτέ έλλειψη από κόλακες, φαντασμένους στρατηγούς και ναυάρχους, των οποίων η εμπειρία από πραγματικό πόλεμο είναι, στην καλύτερη περίπτωση, σε επίπεδο κοκτέιλ πάρτι.
Όσοι στρατηγοί μιλούν πολύ πρέπει να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό
Ο στρατηγός Κρίστοφερ Ντόναχιου, διοικητής του Στρατού των ΗΠΑ στην Ευρώπη και την Αφρική, έγινε διάσημος όταν δήλωσε τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους ότι οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να καταλάβουν την ισχυρά οχυρωμένη περιοχή του Καλίνινγκραντ της Ρωσίας «σε χρόνο που δεν έχει ξαναγίνει».
Ίσως ο υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ ή ο πρόεδρος Τραμπ να χαιρέτισαν αυτές τις δηλώσεις. Τα συναισθήματα συχνά παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στη λήψη εθνικών αποφάσεων από ό,τι θα έπρεπε.
Ωστόσο, οι στρατηγοί που διακηρύσσουν δημοσίως την στρατιωτική υπεροχή πρέπει να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν.
Πολλά τα παραδείγματα στρατηγών που ήθελαν να είναι αρεστοί
Μετά το ξέσπασμα του πολέμου της Κορέας, ο υποστράτηγος (MG) Ντιν, διοικητής της 24ης Μεραρχίας Πεζικού, επέμενε ότι οι άνδρες του «απλώς έπρεπε να εμφανιστούν στο πεδίο της μάχης και ο Λαϊκός Στρατός της Βόρειας Κορέας θα έλιωνε στα βουνά».
Σύμφωνα με τον ιστορικό Μαξ Χέιστινγκς, όταν οι Βορειοκορεάτες επιτέθηκαν στη μεραρχία του Ντιν, η επακόλουθη ήττα «έμοιαζε με την κατάρρευση του γαλλικού στρατού το 1940 και του βρετανικού στη Σιγκαπούρη το 1942».
Ο στρατηγός Πολ Χάρκινς, Αμερικανός διοικητής της Στρατιωτικής Διοίκησης Βοήθειας στο Βιετνάμ, προέβλεψε με σιγουριά τη νίκη του Στρατού της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (ARVN) στον πόλεμο με τους Βιετκόνγκ μέχρι τα Χριστούγεννα του 1963.
Περιγραφόμενος ως ο «Αμερικανός στρατηγός με ράβδο και πούρο», ο στρατηγός Χάρκινς απλώς ανέφερε την ήττα των δυνάμεων του Νότιου Βιετνάμ στη μάχη του Απ Μπακ τον Ιανουάριο του 1963 ως νίκη. Ο Χάρκινς κατάλαβε το μήνυμα που ήθελε να λάβει η Ουάσιγκτον και το μετέφερε.
Πρέπει να τερματιστεί η φιλολογία για αδυναμία της Ρωσίας
Πριν ο πρόεδρος Τραμπ προγραμματίσει μια μελλοντική συνάντηση με τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, θα πρέπει να εγκαταλείψει τις ψευδείς αφηγήσεις για τη ρωσική αδυναμία και την υποτιθέμενη «ουκρανική δύναμη» από τον Κιθ Κέλογκ, τον Μάρκο Ρούμπιο και μια σειρά νεοσυντηρητικών στο Κογκρέσο. Πρέπει επίσης να δώσει προσοχή στις αποκαλύψεις σχετικά με την πραγματική κατάσταση ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ.
Μια ειλικρινής ενημέρωση μπορεί να κάνει τον πρόεδρο να αναθεωρήσει την απόφασή του να ωθήσει τη Μόσχα στα άκρα, ελπίζοντας σε μια «νίκη» που θα μπορεί να μεταδώσει στο αμερικανικό κοινό. Μια ανάλυση της σύγχρονης ψυχολογίας και ετοιμότητας του αμερικανικού ναυτικού με τίτλο «Η κρίση του ναυτικού κατά Καν» είναι διαφωτιστική.
Το άρθρο είναι το τελευταίο μιας σειράς προειδοποιήσεων που χρονολογούνται από την εποχή μετά την επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» και το λεγόμενο «μέρισμα της ειρήνης».
Οι «ανωμαλίες είναι παντού», είπε ο συγγραφέας, επισημαίνοντας
Περιφερειακά πολεμικά πλοία που αποσύρθηκαν από την υπηρεσία πριν καν τεθούν σε λειτουργία — ένα πείραμα αξίας 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων που δεν μπόρεσε να αντέξει την επαφή με την πραγματικότητα.
Αντιτορπιλικά που καθυστέρησαν κατά χρόνια, η κλάση Zumwalt, που σχεδιάστηκε ως επαναστατική, αποδείχθηκε δυσλειτουργική.
Το F-35C, σύμβολο της δυσλειτουργίας των κοινών προμηθειών.
Και ναυπηγεία που δεν μπορούν να κατασκευάσουν ή να επισκευάσουν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα.
Οι ΗΠΑ πρέπει να αποφύγουν τη σύγκρουση στη Βενεζουέλα
Τα προβλήματα δεν περιορίζονται στις αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ. Σύμφωνα με πηγές του Κογκρέσου, τα περισσότερα οχήματα εδάφους που χρησιμοποιούνται από τον αμερικανικό στρατό και το ναυτικό δεν είναι έτοιμα να υποστηρίξουν επιχειρήσεις λόγω έλλειψης συντήρησης και ελλείψεων ανταλλακτικών.
Τα οχήματα με ερπύστριες και τροχούς που δεν πληρούν τα αναμενόμενα πρότυπα ετοιμότητας περιλαμβάνουν 18 βασικούς τύπους οχημάτων μάχης και υποστήριξης που χρησιμοποιούνται και από τις δύο υπηρεσίες.
Η συμμετοχή σε πόλεμο με τις δυνάμεις που διαθέτεις είναι αναπόφευκτη, αλλά η σύγκρουση πρέπει να αποφεύγεται εάν οι δυνάμεις δεν είναι αποτελεσματικά διοικούμενες, οργανωμένες, εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες για τη μάχη, ακόμη και όταν ο αντίπαλος είναι στρατιωτικά αδύναμος όπως η Βενεζουέλα.
Πριν ο πρόεδρος Τραμπ και το υπουργικό του συμβούλιο αποφασίσουν να ξεκινήσουν μια νέα σύγκρουση με τη Βενεζουέλα, το έλλειμμα για το οποίο ο Τραμπ πρέπει να ανησυχεί περισσότερο είναι το πνευματικό, όχι το δημοσιονομικό.
Οι ανώτεροι στρατιωτικοί δεν οφείλουν υπακοή σε ανόητες ιδέες
Ως Ανώτατος Διοικητής, ο πρόεδρος Τραμπ πρέπει να καταπολεμήσει την ατυχή συνήθεια των ανώτερων στρατιωτικών να υπακούουν σε ανόητες ιδέες και, αντίθετα, να καλλιεργήσει μια ομάδα στρατιωτικών επαγγελματιών με ακεραιότητα και ικανότητα να αντιμετωπίζουν το απρόβλεπτο όταν αυτό προκύπτει.
Η ιστορία των πολέμων αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι ο χαρακτήρας, η ικανότητα και η νοημοσύνη (C2I) πρέπει να υπερισχύουν όλων των άλλων κριτηρίων στην επιλογή για προαγωγή και διοίκηση.
Συνοψίζοντας, αν η επανεξέταση της επιλογής των Tomahawk από τον Πρόεδρο Τραμπ σηματοδοτεί μια νέα τάση για μια νηφάλια αυτοαξιολόγηση των ορίων της αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης, αυτό είναι καλό νέο. Εν τω μεταξύ, η βασική στρατηγική πρόκληση για τον πρόεδρο Τραμπ είναι να μην αναμιχθεί στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή ή τη Λατινική Αμερική.
Η κορυφαία προτεραιότητα του προέδρου Τραμπ είναι να αποκαταστήσει την οικονομική παραγωγικότητα και ευημερία των ΗΠΑ. Στο μέλλον, η ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από την οικονομική τους δύναμη παρά από τη στρατιωτική τους δύναμη.
«Είκοσι χρόνια ειρήνης», υποστήριξε η Ουάσιγκτον το 1796, «σε συνδυασμό με την απομακρυσμένη θέση μας, θα μας επιτρέψουν, για έναν δίκαιο σκοπό, να αψηφήσουμε οποιαδήποτε δύναμη στη γη». Τα λόγια του προέδρου Ουάσιγκτον εξακολουθούν να ισχύουν.
