Φόρτωση Text-to-Speech…
«Ας αναλογιστούμε για μια στιγμή, τι θα σημαίνει μια λύση για την Ουκρανία χωρίς να ληφθούν υπόψη οι θέσεις της ίδιας της Ουκρανίας, για οποιοδήποτε δόγμα αναθεωρητισμού παγκοσμίως». Η αναφορά στελέχους του πρωθυπουργικού επιτελείου χθες, λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη συνάντηση στον Λευκό Οίκο ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, δείχνει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον με το οποίο η Αθήνα παρακολουθεί όλα όσα λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες ημέρες πέραν του Ατλαντικού.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και στις δύο τηλεδιασκέψεις για την Ουκρανία στις οποίες έλαβε μέρος την τελευταία εβδομάδα, σταθερά υπογράμμισε ότι «σχετικά με ζητήματα κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας, μόνο η Ουκρανία μπορεί να λάβει αποφάσεις».
Για την Αθήνα, η όλη συζήτηση σχετικά με το ποιος και με ποιον τρόπο θα αποφασίσει την επόμενη μέρα για την Ουκρανία, δεν είναι μια θεωρητική συζήτηση για τήρηση των αρχών και των κανόνων του διεθνούς δικαίου, όσο κι αν και αυτή η παράμετρος έχει την αξία της. Η ελληνική κυβέρνηση έλαβε πολύ ξεκάθαρη θέση από την πρώτη στιγμή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία υπέρ της διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Θέση την οποία επαναλαμβάνει έκτοτε σε κάθε κρίσιμη καμπή των εξελίξεων και θέση την οποία υπερασπίζεται και τώρα.
Τρία είναι τα ζητήματα για τα οποία η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι είναι πολύ σημαντική η τροπή που θα λάβουν οι εξελίξεις όσον αφορά το μέλλον της Ουκρανίας:
Τα τετελεσμένα που επιδιώκει η Τουρκία στην Κύπρο, η παράμετρος των διεκδικήσεων της Αγκυρας στο Αιγαίο και η συνεχής υποβάθμιση του ρόλου της Ε.Ε.
• Το πρώτο αφορά το Κυπριακό. Σε σημαντικό βαθμό, η σχεδόν αντανακλαστική αντίδραση της Αθήνας από την πρώτη στιγμή να τοποθετηθεί απέναντι στη ρωσική εισβολή, συνδέεται με τα δεδομένα στην Κύπρο, όπου για δεκαετίες επιδιώκεται να καταστούν τετελεσμένα τα αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής και κατοχής.
Οι όροι με τους οποίους γίνεται η συζήτηση για την Ουκρανία, η αμφιλεγόμενη διαπραγματευτική διαμεσολάβηση του Ντόναλντ Τραμπ έξω και πέρα από ό,τι μέχρι τώρα ήταν γνωστό ως καθιερωμένο και θεσμοθετημένο διεθνές περιβάλλον διαπραγμάτευσης, εύλογα προκαλούν ανησυχία ότι μια απόφαση διευθέτησης του πολέμου της Ουκρανίας έξω από τις διεθνείς αξίες και πρακτικές, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα αρνητικό προηγούμενο με άδηλες επιπτώσεις στη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό, σε μια κρίσιμη συγκυρία κατά την οποία επιδιώκεται επανέναρξη των συνομιλιών. Πολύ περισσότερο, καθώς δείχνει να προκρίνεται μια αντίληψη ότι δεν μπορούν να αγνοηθούν τετελεσμένα που έχουν διαμορφωθεί επί του εδάφους.
• Το δεύτερο εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα για την Αθήνα αφορά ακριβώς την έμμεση αναγνώριση και επιβράβευση αναθεωρητικών απόψεων, εάν επιλεγεί μια λύση που καταφανώς θα υποβαθμίζει ή θα αγνοεί τις θέσεις και τις απόψεις της Ουκρανίας. Οπως επισημαίνει το ίδιο στέλεχος του πρωθυπουργικού επιτελείου, η χώρα μας γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο επικίνδυνοι μπορεί να είναι οι πάσης φύσεως αναθεωρητισμοί, έχει βρεθεί κατ’ επανάληψη αντιμέτωπη με αναθεωρητικές απόψεις και διεκδικήσεις, πρωτίστως από την πλευρά της Αγκυρας, που αμφισβητεί συμφωνίες και συνθήκες και επιχειρηματολογεί ακριβώς επικαλούμενη αναγκαίες προσαρμογές σε νέα δεδομένα και καταστάσεις. Είναι αυτές οι απόψεις και θέσεις που θα φανεί ότι ευνοούνται εάν δοθεί η εντύπωση ότι ο αναθεωρητισμός επιβραβεύεται στον πόλεμο στην Ουκρανία.
• Το τρίτο ζήτημα που προβληματίζει την Αθήνα είναι η σταθερή προσπάθεια να υποβαθμιστεί ο ρόλος της Ε.Ε. συνολικά σε μια υπό διαμόρφωση νέα ισορροπία δυνάμεων. Αντί της θεσμικής εκπροσώπησης των Βρυξελλών στη συζήτηση για τη λήξη ενός πολέμου στην αυλή της Ευρώπης, γίνεται επιλογή προσώπων εκ των εθνικών ηγεσιών των κρατών-μελών, με κριτήρια προσωπικών σχέσεων, που με κάποιον τρόπο θα βρεθούν στο τραπέζι των συνομιλιών. Για την ελληνική πλευρά, που υπερασπίζεται τη θεσμική τάξη στις διεθνείς σχέσεις, θεωρώντας ότι αποτελεί θεμελιακή αρχή απέναντι στην επικράτηση της λογικής επικράτησης του πιο ισχυρού και που προσβλέπει στη στήριξη που μπορεί να λάβει από τη συμμετοχή της στους διεθνείς οργανισμούς, η υποβάθμιση του ρόλου που αναλογεί στην Ευρώπη στη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι, επίσης, ένα αρνητικό ενδεχόμενο.
