Οι ταινίες της εβδομάδας: θερινές επανεκδόσεις, φεστιβαλικές πρεμιέρες και κινηματογραφικές παραξενιές

Η τελευταία εβδομάδα του Μαΐου συνηθίζεται να εγκαινιάζει επίσημα και μαζικά τη θερινή σεζόν με πολλές-πολλές επανεκδόσεις, απομεινάρια του προγραμματισμού της χειμερινής σεζόν και μια-δυο πρεμιέρες αναμενόμενων φεστιβαλικών ταινιών που -πιθανότατα- θα τα πάνε ελαφρώς καλύτερα αν κάνουν άμεσα πρεμιέρα, παρά αν παραμείνουν στα συρτάρια των διανομέων για τη χειμερινή σεζόν. Ε, τα έχουμε όλα αυτά, μαζί με την πρεμιέρα της νέας ταινίας του Λικ Μπεσόν, τηλεο-κινηματογραφική πρεμιέρα νέας ταινίας με τη Τζέσικα Λανγκ, καναδικής άχρωμης κωμωδίας και μιας ενδιαφέρουσας έκπληξης ελληνικής παραγωγής στην κατηγορία της μυθοπλασίας.

Ας ξεκινήσουμε με τις επανεκδόσεις…

Οδός Μαλχόλαντ / Mulholland Drive

Στο «Mulholland Drive» του Ντέιβιντ Λιντς, μια φιλόδοξη ηθοποιός στο Λος Άντζελες μπλέκεται σε έναν εφιαλτικό ιστό ταυτοτήτων, μυστηρίου και ονείρων.

Το ταυτόχρονα χαοτικό και υπαρξιακό παζλ με την αφηγηματική δομή ενός εφιάλτη που καταπιάνεται με θέματα ταυτότητας, επιθυμιών και αυτοκαταστροφής, αν καταφέρει να σε εγκλωβίσει στο σύμπαν του, μπορεί να ερμηνευθεί και ως μια κριτική μελέτη για την ψυχολογία του Χόλιγουντ μέσα σε ένα υπνωτικό, ονειρικό κινηματογραφικό σύμπαν. Αν σε κλωτσήσει, θα νιώθεις σαν τρακαρισμένο όχημα πριν την έκρηξη κάποια μεσάνυχτα στην «Οδό Μαλχόλαντ».

Η Ντροπή / Shame (1968)

Στη «Ντροπή» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, ένα ζευγάρι απομονώνεται από τον πόλεμο και βιώνει τα πεδία μαχών στην ψυχή και στη σχέση του.

Ο σπουδαίος δημιουργός αποδομεί την ανθρώπινη ηθική υπό το πρίσμα της βίας και της ενοχής, προσφέροντας ένα ανελέητο ψυχογράφημα της απώλειας της ανθρωπιάς σε καιρό πολέμου.

Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο / Le Samouraï

Η «Ριβιέρα» αγαπάει τον Αλέν Ντελόν λίγο περισσότερο από ό,τι ο ίδιος αγαπούσε τον εαυτό του, έτσι διανέμει σε πλήρως αποκαταστημένη έκδοση τον «Δολοφόνο με το Αγγελικό Πρόσωπο». Ένας ψυχρός εκτελεστής παγιδεύεται ανάμεσα στις προδοσίες και την τιμή (όπως αυτός την ορίζει), καθώς ο κόσμος γύρω του καταρρέει.

Ο Μελβίλ δημιουργεί έναν σιωπηλό στοχασμό πάνω στον κώδικα τιμής, την απομόνωση και την αναπόφευκτη πτώση, μέσα από την εμβληματική αισθητική και την απόλυτη μορφή υπαρξιακού στυλ.

Αργός Θάνατος / Audition

Στον «Αργό Θάνατο», γνωστό αλλιώς ως «Audition» (που είχε κάνει στην Ελλάδα πρεμιέρα μόνο σε DVD), ένας άντρας αναζητά τη σύντροφο της ζωής του μέσω ψεύτικης ακρόασης, μα βρίσκει έναν τρομακτικό καθρέφτη του ίδιου του του σεξισμού.

Ο Τακάσι Μιίκε υπονομεύει συνειδητά το είδος του ρομάντζου για να στήσει μια καφκική φρίκη πάνω στο τραύμα, την εκδίκηση και τη γυναικεία οργή απέναντι στην πατριαρχία. Μέχρι σήμερα, μαζί με το «Visitor Q», το «Ichi the Killer» και φυσικά την «Ευτυχία των Κατακούρις», είναι μία από τις πιο πρωτότυπες ταινίες του.

Made in Vain

Το «Made in Vain» είναι ένα ντοκιμαντέρ για έναν αρσιβαρίστα και αθλητή του bodybuilding που παλεύει σωματικά και ψυχικά για να πετύχει στον χώρο.

Ο Μιχάλης Κλιούμης απογυμνώνει τη φιλοδοξία, τον ναρκισσισμό, την αυτοθυσία και τη ματαιοδοξία, σε μια ταινία που εξισορροπεί με τρυφερότητα και σκληρότητα το αφώτιστο προφίλ των συγκρούσεων εικόνας και ψυχισμού στο συγκεκριμένο άθλημα, που για κάποιους είναι τρόπος ζωής.

Killerwood

Στο «Killerwood» ένας σκηνοθέτης προσπαθεί να γυρίσει μια ταινία τρόμου, και το μυστήριο του σεναρίου, κατά προφητικό τρόπο, γίνεται βιωματικό εργαλείο στις πρόβες.

Ο Χρήστος Μασσαλάς συνθέτει ένα σινεφιλικό παιχνίδι με την πραγματικότητα και την αναπαράσταση να συγκρούονται κατά μέτωπο. Μέσα από ένα low budget mockumentary σχολιάζει με αιχμηρότητα και χιούμορ την ελληνική κινηματογραφική πραγματικότητα. Και -το σημαντικότερο- δεν αφήνει τον χρόνο να περνά από την προηγούμενη ταινία του αχρησιμοποίητος. Το «Killerwood» είναι το καλύτερο παράδειγμα ότι ανάμεσα σε δύο φιλόδοξα πρότζεκτ (φαντάζομαι ότι η επόμενη ταινία του θα ακολουθήσει τη φόρμα του «Broadway»), στην ελληνική πραγματικότητα χρειάζεται να κάνεις μια μικρότερη ταινία που θα εξαντλήσεις πάνω της τη δημιουργικότητά σου. Αυτό είναι διαβατήριο εξέλιξης, όχι το sit-and-wait! Επίσης, εμπνευσμένο casting για τη Τζόυς Ευείδη στο ρόλο της σπαστικιάς ελληνίδας παραγωγού που όμως, πέρα από τον ωχαδελφισμό, έχει «ψυχή βαθιά» (αλήθεια, πώς και δεν έχει αξιοποιηθεί περισσότερο στον κινηματογράφο;). Και φυσικά, οι τρολ αποχρώσεις της Ρούλας Πατεράκη με τις στιγμές αλήθειας της Εύας Κουμαριανού.

Καταραμένη Ψυχή / Cursed Soul (Rosario)

Στην «Καταραμένη Ψυχή», μια μπίζνες γούμαν (η Ροσάριο) εγκλωβίζεται σε χιονοθύελλα στο σπίτι με τη νεκρή γιαγιά της, όσο ανακαλύπτει ότι μέρος της επιτυχίας αλλά και των δυστυχιών της βασίζονται στην εφαρμοσμένη μαύρη μαγεία της αποθανούσας.

B-movie τρόμου με façade ψυχολογικού θρίλερ, που θέλοντας να εμβαθύνει στη θλίψη και την ενοχή με φόντο το υπερφυσικό, δημιουργεί μια σαλάτα παγανιστικο-μαγικο-παραδοσιακής τελετουργίας που στην πραγματικότητα δεν αφορά κανέναν. Δυστυχώς, πάει χαμένη και η αλληγορική παραβολή της τότε παράνομης μετανάστευσης με την τραμπική πραγματικότητα σήμερα.

Piglet

Κάπου εδώ θα αναφέρουμε ότι διανέμεται και το «Piglet» που, ενώ το έχουμε δει, με δεδομένο ότι δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή, θα προσποιηθούμε ότι δεν το είδαμε ποτέ. Τυχερό το γουρουνάκι που δεν θα γίνει κιμάς από τη ματσέτα του κριτικού.

June and John

Ένας εθισμένος στα χάπια λογιστής γνωρίζει μια μυστηριώδη, επικίνδυνα γοητευτική γυναίκα (που αλλάζει πολύ συχνά περούκες και διάθεση) και η ζωή του παίρνει μια παθιασμένη στροφή 180 μοιρών.

Ο Λικ Μπεσόν σκηνοθετεί ένα ακόμα σενάριο που θα είχε ξεχασμένο στα συρτάρια του, που ξεχειλίζει από κλισέ και σχολιάζει τα όρια ελευθερίας στη σύγχρονη εποχή όταν ο χρόνος… είναι μετρημένος. Σαν βγαλμένη ιστορία από τη φριχτά κλισέ εφηβική λογοτεχνία του Τζον Γκριν («Το Λάθος Αστέρι», «Χάρτινες Πόλεις» κ.λπ.), εξαντλεί τις δημιουργικές σκέψεις στην πρώτη πράξη. Διαβόητα όμορφη, η Ματίλντα Πρινς καταβάλλει έντιμες προσπάθειες αλλά παραμένει στο template της Μίλα Γιόβοβιτς για την αποκλειστική οπτική ικανοποίηση του σκηνοθέτη (και τότε, κατ’ επέκταση των θεατών).

Η Σπουδαία Κυρία Χολ / The Great Lillian Hall

Η θρυλική μπροντγουεϊ-ανθισμένη ηθοποιός Λίλιαν Χολ αμφισβητείται για πρώτη φορά στην καριέρα της, όταν εμφανίζει σημάδια απώλειας μνήμης. Αυτή είναι η ιστορία στη «Σπουδαία Κυρία Χολ».

Η Τζέσικα Λανγκ συγκινεί με την πολυεπίπεδη ερμηνεία, σκιαγραφώντας μέσω της καλλιτεχνικής μνήμης της ηρωίδας τους φόβους της γήρανσης σε συνδυασμό με την απώλεια της αριστείας, σε ένα δραματικό πορτρέτο που σέβεται την ευθραυστότητα πίσω από τη φήμη· η δε Κάθυ Μπέιτς παίζει στα δάχτυλα τις λεπτές αποχρώσεις αυστηρότητας, συγκίνησης και χιούμορ. Μεγάλη έκπληξη η Λίλι Ρέιμπ στο ρόλο της κόρης της μπροντγουεϊκής ηθοποιού, που παίζει τη συγκίνηση στην κόψη της ερμηνευτικής κατάνυξης. Η ταινία, που στην Αμερική διανεμήθηκε μόνο τηλεοπτικά, εμπνέεται από τη ζωή της πραγματικής ηθοποιού Μάριαν Σέλντες.

Το Φοινικικό Σχέδιο / The Phoenician Scheme

Ο εκκεντρικός εκατομμυριούχος Ζα-ζα Κόρντα δηλώνει προ-νεκρός και στη διαθήκη του αφήνει δοκιμαστικά ως απόλυτη και άμεση διαχειρίστρια την καλόγρια κόρη του. Ένα μυστικό σχέδιο θα τον κάνει εκείνον -και πλέον και την κληρονόμο του- άμεσους στόχους ανθρωποκυνηγητού.

Ο Γουές Άντερσον κάνει την πιο «σε αυτόματο πιλότο πεθαίνεις» ταινία της καριέρας του. Η αισθητική φόρμα λειτουργεί στον αυτόματο πιλότο και είναι τόσο επαναλαμβανόμενη και φλύαρη (οπτικά και αφηγηματικά) που γίνεται αφόρητη. Απευθύνεται μόνο σε θεατές που ακόμα γοητεύονται από τη γνώριμη αισθητική του τελειότητα ή στη μειονότητα των σινεφίλ που απαιτεί να είναι πλήρως ακατανόητη και μπερδεμένη η ιστορία για να έχουν κάτι να διαφωνούν σε μετέπειτα συζητήσεις.