Να επενδύσουμε στους ανθρώπους. Με το ρίσκο να προδοθούμε και την πιθανότητα να προδώσουμε
Να υπερβούμε τους ενδοιασμούς μας και να ποντάρουμε τις μάρκες μας στο καζίνο της αγάπης. Χωρίς να περιμένουμε κάτι πίσω αλλά με τη γλυκιά αδρεναλίνη εκείνου του παίχτη που έμαθε να διεκδικεί την ουσία της ύπαρξης.
Να αγκαλιάσουμε αληθινά. Ανοίγοντας τα χέρια μας διάπλατα. Για λίγο, να παραμερίσουμε τις δεύτερες σκέψεις, όσα «και αν κάτι πάει στραβά;» μας τριβελίζουν συνεχώς τον νου.
Άλλωστε, αμέτρητα πράγματα πάνε καθημερινά στραβά. Όμως, είμαστε ακόμη εδώ, αμετανόητοι εξερευνητές της ζωής που χορεύουν περήφανα πάνω στα κύματα της θνητής φύσης. Και αυτό κάνει όλη τη διαφορά!
Advertisment
Δεν θα χάσουμε την πίστη μας στους ανθρώπους, λοιπόν. Σε πείσμα όσων επιμένουν να γυρεύουν τα κακώς κείμενα, εμείς θα υμνήσουμε τις δυνατότητές.
Θα τιμήσουμε τους φίλους μας. Θα τους μιλήσουμε μέσα από την καρδιά μας και θα σηκωθούμε από τον καναπέ μας, για να τους ανταμώσουμε στο συνοικιακό καφέ ή στη μακρινή ήπειρο.
Θα εμπιστευτούμε τους συνεργάτες μας, μετατρέποντάς τους σε πολύτιμους συμμάχους μας. Θα λέμε δυνατά «καλημέρα» το πρωί στη δουλειά. Θα χαμογελάμε. Και το πιο πλατύ μας χαμόγελο θα το χαρίζουμε στον μονίμως μουτρωμένο τύπο του πίσω γραφείου. Είναι εκείνος που το έχει περισσότερο ανάγκη…
Θα ενθουσιαζόμαστε με τον αχνιστό πρωινό καφέ και με τον ήλιο που μας τυφλώνει το μεσημέρι με τις ακτίνες του. Αργά το απόγευμα θα βολτάρουμε στο καταπράσινο πάρκο της γειτονιάς, ανοίγοντας ψιλή κουβέντα με τους περαστικούς για την άνοιξη που έρχεται και για τα άπιαστα όνειρα που κάποτε θα τρέξουμε να τα προλάβουμε.
Θα αρνηθούμε να ντύσουμε την ψυχή μας στις αποχρώσεις του γκρι και ουδέποτε θα ενστερνιστούμε την άποψη «όλοι ίδιοι είναι».
Advertisment
Θα απομυθοποιήσουμε τους περισπούδαστους επαγγελματικούς τίτλους και τα ακριβά αμάξια και θα βουτήξουμε στην ανόθευτη ευτυχία, εκείνη που πηγάζει από τον απόλυτο θρίαμβο που νιώθουμε όταν κρατάμε το χέρι των δικών μας συνοδοιπόρων.
Θα ορκιστούμε στις παρέες, σε αυτές που και στις σκοτεινότερες περιόδους της ιστορίας βρίσκουν τον τρόπο τους να δημιουργούν φως.
Θα συγκινηθούμε από την ταύτιση απόψεων και θα κινητοποιηθούμε από τις γόνιμες διαφωνίες, θα γιορτάσουμε τις λαμπρές ιδέες και -ποιος ξέρει- ίσως και να σπείρουμε κάποτε συντροφιά τον σπόρο μιας επανάστασης.
Στη διαδρομή ορισμένοι θα μας πικράνουν και άλλους θα τους πικράνουμε εμείς, όμως δεν θα ταμπουρωθούμε στους φόβους μας και, ασφαλώς, δεν θα αφήσουμε να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας η ιερή ευκαιρία να βιώσουμε το συναρπαστικό roller coaster των ανθρώπινων σχέσεων.
Γιατί όπου και αν αυτό καταλήξει, κανείς δεν μπορεί να μας πάρει πίσω την εμπειρία της αυθεντικής συναναστροφής και του γνήσιου μοιράσματος που εγγυάται.
Κανείς δεν θα μας κλέψει τις στιγμές που κοιταχτήκαμε στα μάτια και είδαμε μέσα τους να καθρεφτίζονται όνειρα και ελπίδες, ούτε ένας δεν θα μας στερήσει τα ηχηρά γέλια στα καλοκαιρινά μπαλκόνια και τα κόκκινα κρασιά που, υψωμένα στον αέρα, εύχονταν «για πάντα».
Αμέτρητοι επιβάτες παρελαύνουν συνεχώς στο αεροδρόμιο του πεπρωμένου μας, εντούτοις το «για πάντα» κατοικεί, τελικά, στις ίδιες τις αναμνήσεις μας, στις συζητήσεις που μας μετατόπισαν πνευματικά, στα φιλιά που μας άλλαξαν ουσιαστικά και στην καλοσύνη που μας υπενθύμισε ποιοι θέλουμε να γίνουμε.
Και κόντρα σε όσα «να προσέχεις» έχτισαν τους πλέον ισχυρούς μηχανισμούς άμυνας, εμείς θα επενδύουμε στους ανθρώπους ξανά και ξανά. Γιατί όσοι εμπιστεύονται, ενισχύουν τις πιθανότητες να κερδίσουν, αλλά ακόμη και όταν χάνουν, αποχωρούν νικητές, γνωρίζοντας πως τόλμησαν να ζήσουν.
