Ο αγροτικός τοµέας και η φιλοσοφία της πολιτικής που εφαρµόστηκε, ειδικά την τελευταία 6ετία, έχει ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά. Με αφετηρία µια λογική που ήθελε να µην «σπάνε αυγά» και η κυβέρνηση να τα έχει µε όλους καλά, αυτό που επικράτησε ήταν η λογική της «πυρόσβεσης» µε κάθε κόστος.
Ειδικά στα χρόνια του κορωνοϊού, µε αφορµή και τη δηµοσιονοµική χαλάρωση που αποδέχθηκαν οι κοινοτικές αρχές, η λογική του «δώσε ό,τι µπορείς» αρκεί να µην υπάρχει γκρίνια, αποτέλεσε βασική κυβερνητική γραµµή.
Έτσι, πέραν των χρηµάτων που προβλέπονταν για εθνικές ενισχύσεις από το γνωστό όριο των de minimis, σε πρώτη φάση αναζητήθηκαν και επιπλέον κοινοτικά κονδύλια τα οποία προορίζονταν για έκτακτες ειδικές ενισχύσεις. Μάλιστα, όταν αυτή η πόρτα έκλεισε, το ενδιαφέρον µετατοπίστηκε στα «παράθυρα» που άνοιγε η τροποποίηση του Προγράµµατος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) στην κατεύθυνση της αναδιανοµής κονδυλίων ή ακόµα και της αξιοποίησης πόρων για απευθείας έκτακτες ενισχύσεις διαφόρων κλάδων της αγροτικής παραγωγής.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται τελευταία και το Μέτρο 23, γνωστό και ως πακέτο Μητσοτάκη, συνολικού ύψους 187 εκατ. ευρώ, το οποίο αναµένεται να πιστωθεί στους λογαριασµούς των δικαιούχων, λίγο πριν ή λίγο µετά την παρουσία του πρωθυπουργού στη ∆ιεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Με βάση τα µέχρι στιγµής δεδοµένα και αυτή η παροχή τελεί υπό τις ευλογίες των κοινοτικών αρχών, καθώς περιγράφεται ως έκτακτη ειδική ενίσχυση συγκεκριµένων κατηγοριών καλλιεργειών, οι οποίες ζηµιώθηκαν από τις ακραίες καιρικές συνθήκες της περασµένης χρονιάς και κυρίως από τον παρατεταµένο καύσωνα του 2024.
Κανείς δεν τον αρνείται, µόνο που δεν έπληξε στον ίδιο βαθµό όλες τις περιοχές και όλους τους αγρότες. Έτσι, υπήρξαν καλλιέργειες βάµβακος που ποτίστηκαν επαρκώς και ενδεχοµένως ωφελήθηκαν από το ξηροθερµικό κλίµα, οι οποίες απολαµβάνουν της ίδιας ενίσχυσης µε αντίστοιχες φυτείες που κατέγραψαν σοβαρή µείωση παραγωγής.
Η ιδέα της ενίσχυσης κινείται ξανά στη λογική «δώσε ό,τι µπορείς» κι εδώ προστίθενται και οι λέξεις «όλοι δικοί µας είναι», χωρίς αυτός ο τρόπος ενίσχυσης να εµφορείται ιδιαιτέρως από παραγωγικά και αναπτυξιακά κριτήρια. Αντίθετα, όταν ένας κόσµος µαθαίνει έτσι, ο αναπτυξιακός προσανατολισµός πηγαίνει περίπατο και η ανταγωνιστικότητα της γεωργίας κλονίζεται περισσότερο. Η τελευταία 6ετία, ενδεχοµένως, να αποτελέσει τη λιγότερο αποδοτική στον τοµέα της παραγωγικότητας, κι αυτό έχει να κάνει ακριβώς µε τον οριζόντιο χαρακτήρα των ενισχύσεων που µοιράστηκαν.
