Φόρτωση Text-to-Speech…
Νέα δεδομένα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν και την πορεία της «παγωμένης» ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου (Great Sea Interconnector – GSI) μπορεί να φέρει η διαφαινόμενη εμβάθυνση της εμπλοκής των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές της «Κ», βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα ενταχθούν στο έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης νέοι επενδυτές, για λόγους που αφορούν τόσο τη γεωπολιτική όσο και την οικονομική βιωσιμότητα του έργου.
Η συνάντηση Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη στην Αθήνα και οι επαφές στις Βρυξέλλες σε μια περίοδο διεργασιών για τα ενεργειακά στην Ανατολική Μεσόγειο.
Συγκεκριμένα φαίνεται ότι υπάρχουν συζητήσεις για την πιθανότητα εμπλοκής στο GSI και Αμερικανών επενδυτών, ενδεχομένως κάποιου ταμείου που επενδύει σε υποδομές, όπως για παράδειγμα ο οργανισμός χρηματοδότησης αναπτυξιακών έργων DFC (U.S. International Development Finance Corporation).
Δεδομένου ότι οργανισμοί όπως ο DFC έχουν δημιουργηθεί ακριβώς προκειμένου να δημιουργηθούν κάποια χρηματοδοτικά αντίβαρα σε περιοχές όπου ήδη υπάρχει σημαντική κινεζική παρουσία, αλλά και με δηλωμένο το αμερικανικό ενδιαφέρον για τα έργα ενεργειακής διασυνδεσιμότητας, είναι απολύτως σαφές ότι θέση στη συζήτηση έχει και ο σχεδιασμός για τον Διάδρομο Ινδίας – Μέσης Ανατολής – Ευρώπης (IMEC).
Υπενθυμίζεται ότι στην Ελλάδα ο DFC έχει ήδη επενδύσει 125 εκατ. δολάρια στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, ενώ σχεδιάζει χρηματοδότηση και άλλων υποδομών, κυρίως λιμενικών. Ενώ, επιπλέον, η Ελλάδα επιθυμεί να είναι μία από τις πύλες εισόδου του IMEC στην Ευρώπη. Ενδιαφέρον για το έργο έχουν, επιπλέον, το Ισραήλ και χώρα του Κόλπου.
Συνομιλίες στις Βρυξέλλες
Την κινητικότητα γύρω από την ηλεκτρική διασύνδεση μαρτυρά και το γεγονός ότι για το θέμα συνομίλησαν χθες στις Βρυξέλλες με τον αρμόδιο επίτροπο Νταν Γιόργκενσεν οι υπουργοί Ενέργειας Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας, Σταύρος Παπασταύρου και Γιώργος Παπαναστασίου.
Μετά τη συνάντηση στις Βρυξέλλες ο κ. Παπασταύρου είχε δηλώσει, μεταξύ άλλων, ότι ο ίδιος και ο κ. Παπαναστασίου υπογράμμισαν «την ανάγκη να επικαιροποιηθούν τα οικονομικά και τεχνικά στοιχεία της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κύπρου και Ελλάδας, όπως δήλωσαν πριν από λίγες ώρες ο Ελληνας πρωθυπουργός και ο Κύπριος πρόεδρος ενόψει και του δυνητικού επενδυτικού ενδιαφέροντος».
Στις δηλώσεις που είχαν προηγηθεί, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη στο Μέγαρο Μαξίμου μιλούσε για «νέα δεδομένα» που ενισχύουν την αξία των έργων διασυνδεσιμότητας.
«Προχωράμε στην άμεση επικαιροποίηση των οικονομοτεχνικών παραμέτρων του έργου του καλωδίου διασύνδεσης, ώστε δυνητικά να ενισχυθεί από την είσοδο νέων ισχυρών επενδυτών», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Μητσοτάκης.
Νέες μελέτες
Δεδομένου ότι πασιφανώς η Αθήνα και η Λευκωσία ζητούν από την Κομισιόν τρόπους που θα λειτουργήσουν βοηθητικά για την ένταξη τρίτων επενδυτών στο έργο του GSI, καθίσταται σαφές ότι για την ηλεκτρική διασύνδεση θα απαιτηθούν κατά πάσα βεβαιότητα νέες μελέτες για την οικονομική βιωσιμότητα του έργου αλλά και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του. Η υφιστάμενη μελέτη είναι του 2016 και πρέπει να προσαρμοσθεί στα δεδομένα.
Αυτό σημαίνει ότι σε πρώτη φάση θα πάρει κάποια ακόμη παράταση, μέχρι δηλαδή να είναι έτοιμο το νέο επενδυτικό σχήμα αλλά και το μελετητικό περίβλημα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Κομισιόν δεν θα βγει από το σχήμα, αλλά θα παραμείνει σε αυτό αφενός ως εγγυήτρια για ένα έργο το οποίο έχει γεωπολιτική αξία στο ευρύτερο πλαίσιο συνδεσιμότητας (άρα και του IMEC), αφετέρου διότι διαφορετική στάση θα σήμαινε άτακτη υποχώρηση από κάτι που είναι ενταγμένο εδώ και χρόνια ως έργο κοινού ενδιαφέροντος (PCI).
Σημαντικό επόμενο βήμα για την εμπλοκή (ή μη) των ΗΠΑ θα είναι η συνάντηση των τεσσάρων εμπλεκόμενων υπουργών Ενέργειας (Ελλάδας, Κυπριακής Δημοκρατίας, Ισραήλ και ΗΠΑ) στην Ουάσιγκτον, με σκοπό να συζητηθεί, μεταξύ άλλων, η ένταξη του GSI στον IMEC, κάτι που, όπως ήδη υπογραμμίστηκε, θα αιτιολογούσε και γεωπολιτικά την εμπλοκή των ΗΠΑ σε αυτό το έργο.
Οι εξελίξεις αυτές έρχονται σε συνέχεια των συμφωνιών που υπεγράφησαν την προηγούμενη εβδομάδα στην Αθήνα με σειρά στελεχών της αμερικανικής κυβέρνησης, για τις οποίες, άλλωστε, χθες ο κ. Μητσοτάκης μίλησε σε βάθος με τον κ. Χριστοδουλίδη. Ανάμεσα στην Αθήνα και τη Λευκωσία υπάρχει, άλλωστε, συναντίληψη για την ανάγκη βαθύτερης εμπλοκής των ΗΠΑ στην περιοχή, κάτι το οποίο προέκυψε και από τη χθεσινή συνέντευξη του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας (FT).
Ο κ. Χριστοδουλίδης μίλησε για την ανάγκη «ευθυγράμμισης» της Ευρώπης με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στα ζητήματα που αφορούν τη Μέση Ανατολή. «Είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να συνεργαστούμε μαζί του. Στην περιοχή μας είναι ο ηγέτης και βλέπουμε θετικές εξελίξεις λόγω της ηγεσίας του Τραμπ», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Χριστοδουλίδης.
Η πρωτοβουλία της Αθήνας
Ολα αυτά «δένουν», βέβαια, με τη γενικότερη προσπάθεια που έχει αναλάβει η κυβέρνηση να προωθήσει την ιδέα του πενταμερούς φόρουμ (Ελλάδας, Λιβύης, Τουρκίας, Αιγύπτου και Κύπρου), το οποίο θα μπορούσε να συζητήσει επί πέντε θεματικών, και δη για το μεταναστευτικό, την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος, τη συνδεσιμότητα, τις οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών και την πολιτική προστασία.
Η πρόταση που ξεκίνησε από τον κ. Μητσοτάκη είναι ελληνικής πνευματικής ιδιοκτησίας και έως ένα βαθμό αποτελεί και μια προσπάθεια να παραμείνει η Κύπρος εντός παιχνιδιού. Υπενθυμίζεται ότι οι Αμερικανοί βλέπουν περισσότερο λειτουργικό ένα τετραμερές σχήμα με επίκεντρο πολύ συγκεκριμένα θέματα, εν προκειμένω τη διευθέτηση της επικάλυψης των θαλασσίων ζωνών ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο, που έχουν υπογράψει μια συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης, και Αγκυρα και Τρίπολη, οι οποίες στηρίζουν τις διεκδικήσεις τους στο τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Πάντως, η ελληνική πρωτοβουλία θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα συναντήσει και δυσκολίες. Η Αγκυρα αναμένεται ότι θα ζητήσει στο πενταμερές φόρουμ να εκπροσωπηθούν και οι Τουρκοκύπριοι. Επίσης, ζητούμενο είναι ποια μορφή θα μπορούσε να λάβει η εκπροσώπηση της Λιβύης με δεδομένη τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ Τρίπολης και Βεγγάζης.
