Φόρτωση Text-to-Speech…
«Η Ιστορία μάς ρωτά: “Τι θα κάνετε με αυτή τη νίκη; Θα αρκεστείτε να τη θυμάστε ή θα τη ζήσετε;”». Η φράση αυτή στον επινίκιο λόγο του Ζοράν Μαμντάνι ενδεχομένως ήχησε κάπως γλυκόπικρα στις διάφορες φυλές της εν Ελλάδι Αριστεράς που τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούν τις εξελίξεις στη Νέα Υόρκη.
Αφενός, η πετυχημένη καμπάνια του 34χρονου δημοκράτη σοσιαλιστή για τον δημοτικό θώκο της αμερικανικής μητρόπολης «ένωσε» στελέχη προερχόμενα από την εξωκοινοβουλευτική ριζοσπαστική Αριστερά μέχρι και τις παρυφές του «αριστερού» ΠΑΣΟΚ τα οποία χαιρέτισαν ή αναγνώρισαν τη σημασία της εκλογής Μαμντάνι. Αφετέρου, η προοπτική μιας ανάλογης εγχώριας εκλογικής έκπληξης-έκρηξης φαντάζει –προσώρας– μακρινή. Εν ολίγοις, η φράση του Μαμντάνι «να ζήσετε» τη νίκη περιορίζεται για την ελληνική Αριστερά σε σοσιαλιμιντιακά επινίκια ή ασκήσεις ενσωμάτωσης της νεοϋορκέζικης κάλπης στην καθ’ ημάς πραγματικότητα.
Ενσωμάτωση
Με τον χρόνο να μετράει αντίστροφα για την έκδοση της «Ιθάκης», ο Αλέξης Τσίπρας, σε ανάρτησή του, κάνει λόγο για νίκη απέναντι στην «ολιγαρχία και στην κλεπτοκρατία». Τις ίδιες έννοιες –τις οποίες χρησιμοποιεί συχνά στον λόγο του και ο Μπέρνι Σάντερς που στήριξε τον Μαμντάνι– είχε επικαλεστεί ο πρώην πρωθυπουργός και τον περασμένο Ιούνιο όταν παρουσίαζε στη διάσκεψη του Ινστιτούτου του το όραμα για έναν «νέο πατριωτισμό».
Ο Σωκράτης Φάμελλος, σε μια συνθήκη δημοσκοπικής και υπαρξιακής πίεσης για τον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρεί ότι η προοπτική που πηγάζει από τη νίκη του Μαμντάνι διαμορφώνει «ευθύνες και υποχρεώσεις σε όλο τον δημοκρατικό και προοδευτικό κόσμο». Αλλο ένα έμμεσο κάλεσμα δηλαδή για ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων. Στην ανάγκη η πολιτική να μην είναι «απλώς εκφορά λέξεων, αλλά ριζοσπαστική πράξη», στέκεται ο Αλέξης Χαρίτσης, την ώρα που στη Νέα Αριστερά η προοπτική μιας νέας κεντροαριστερής ενότητας –υπό τον Αλέξη Τσίπρα– διχάζει εκείνους που επιθυμούν τη σύμπραξη και εκείνους που στρέφουν το βλέμμα αριστερότερα. Ο κ. Χαρίτσης, άλλωστε, έχει καλέσει τον πρώην πρωθυπουργό να αποσαφηνίσει το σχέδιο και τις προθέσεις του· να περάσει δηλαδή από τις «λέξεις» στην «πράξη», πριν υπάρξει οποιαδήποτε επαναπροσέγγιση.
Ο δε Χάρης Δούκας –δύο χρόνια μετά τη δική του εκλογή ως δήμαρχος Αθηναίων και σταθερός εκφραστής ενός σημαντικού πασοκικού εσωκομματικού πόλου– κάνει λόγο για «άλλη μια μεγάλη επιτυχία ενός νέου κινήματος με προοδευτικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά», εντάσσοντας επί της ουσίας και τη δική του νίκη στην ίδια ιστορική αλληλουχία με τη νίκη του Μαμντάνι.
Διλήμματα
«Μπορούμε, όμως, να ακολουθήσουμε στην Ελλάδα το παράδειγμα Μαμντάνι αλλά ταυτόχρονα να επιμένουμε στην ανάγκη μιας κάποιας στροφής στο κέντρο;», προβληματίζονται ορισμένοι που βλέπουν με δυσπιστία κινήσεις ενότητας της Κεντροαριστεράς «από τα πάνω», όπως λένε.
Είναι γεγονός –όπως επισημαίνει σε ανάλυσή της στον Guardian η Μόιρα Ντόνεγκαν– ότι ο Μαμντάνι κέρδισε ερχόμενος σε ρήξη με την «κυνική» λογική του «μέσου όρου» που μετατόπιζε τους Δημοκρατικούς σε πιο συντηρητικές θέσεις, όπως αναφέρει. Βγήκε στην κοινωνία, ενεργοποίησε εθελοντές, συστηνόταν ως σοσιαλιστής, δεν φοβόταν να αναδείξει την ταυτότητά του, τις θέσεις, το παρελθόν, την ιδεολογία του, τονίζει συνοπτικά η Ντόνεγκαν. Εν ολίγοις, κατά το σκεπτικό αυτό, ο νεοεκλεγείς δήμαρχος της Νέας Υόρκης είχε μια «χειροπιαστή» στρατηγική, θέσεις που απαντούσαν σε υπαρκτά ερωτήματα (βλ. στέγαση, περίθαλψη, συγκοινωνίες), αλλά και ένα σαφές πολιτικό προφίλ.
Αλλά και τα πιο κεντρώα ακροατήρια «διεκδικούν» τον Μαμντάνι, παρατηρεί σε δική του ανάρτηση ο βουλευτής της Νέας Αριστεράς, Δημήτρης Τζανακόπουλος. Τον Μαμντάνι διεκδικούν «ριζοσπάστες αριστεροί, αριστεροί του διαλόγου με τους κεντροαριστερούς, βέροι κεντροαριστεροί, καθώς και φανατικοί τσιπρικοί» και όλοι έχουν κάποιο δίκιο, επισημαίνει με την έννοια ότι έχουν όλοι «κάτι να κερδίσουν από τη δική του νίκη. Και αυτό ονομάζεται πολιτική και μάλιστα αριστερή πολιτική», όπως καταλήγει.
Από την άλλη, αυτό που ψιθυρίζουν σε πηγαδάκια στελέχη της Κουμουνδούρου και της Πατησίων, είναι πως η όποια πολιτική σπίθα μπορεί να προκύψει στους κόλπους τους από ένα γεγονός αντίστοιχο της εκλογής Μαμντάνι συχνά «πνίγεται» στην εσωστρέφεια, στη γραφειοκρατία και στις εσωτερικές έριδες. «Ο Μαμντάνι βγήκε στην κοινωνία, εμείς κλεινόμαστε στα γραφεία», σχολίαζε χαρακτηριστικά στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι σε αντίθεση ακριβώς με δέκα χρόνια πριν, όταν το πολιτικό εκκρεμές κινούνταν προς το Αριστερά, οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, σήμερα τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά. Σε κάθε περίπτωση, αφού ο Μαμντάνι «ζήσει» τη μεγάλη του νίκη, θα προσγειωθεί σύντομα στην πραγματικότητα των μεγάλων προκλήσεων και εμποδίων. Εκεί, δηλαδή, που θα δοκιμαστεί το πολιτικό του σχέδιο, όπως και οι προσδοκίες των εγχώριων «θαυμαστών» του.
